Dlaczego wielu ubogich nie może poprawić swojego losu?

Kościół i chrześcijańscy moraliści wprawdzie od zawsze mówili o bogatych i ubogich, potępiając tych, którzy nad życie wieczne przedkładali bogactwo czy cokolwiek innego, ale dopiero w XX w. przedstawiciele Kościoła zaczęli wygłaszać twierdzenia empiryczne dotyczące liczby bogatych i ubogich. Ostatnio temat ten poruszył Papież Franciszek w swojej adhortacji apostolskiej, w której napisał: „Podczas gdy gwałtownie wzrastają zyski mniejszości, to podobnie powiększa się też przedział między większością ludzi, a tą szczęśliwą mniejszością żyjącą w dobrobycie”.

W XX w. kwestie nierównego podziału bogactwa zarówno pomiędzy krajami, jak i wewnątrz nich, stały się ulubionym tematem intelektualistów reprezentujących różne przekonania. Jednym z nich był Włodzimierz I. Lenin (1870-1924), który formułując swoją teorię imperializmu, poruszył temat występowania państw nieustannie się bogacących i państw cechujących się postępującym zubożeniem. Jego poglądy na temat sposobu, w jaki bogate kraje kapitalistyczne wykorzystują inne kraje, wciąż wywierają wpływ na współczesny świat. Zanim kwestią nierówności wewnątrz państwa zajął się Kościół, poruszyli i analizowali ją też badacze z dziedziny nauk społecznych.

Włoch Corrado Gini (1884-1965), autor The Scientific Basis of Fascism („Naukowe podstawy faszyzmu”) z 1927 r., posiadający tytuł doktora honoris causa przyznany mu w 1936 r. przez Uniwersytet Harvarda, wsławił się opracowaniem metody pomiaru nierówności przy pomocy współczynnika nazwanego współczynnikiem Giniego (….).

Dlaczego wielu ubogich nie może poprawić swojego losu?…