Film o prof. Biniendzie, prof. Nowaczyku, dr. inż. Szuladzińskim i dr. inż. Berczyńskim

Portal wPolityce.pl opubliował krótką rozmowę z reż. Marią Dłużewską zatytułowany: „’Klasa tej manipulacji zbiła mnie z nóg. Wątpię, by ktoś w to jeszcze wierzył’”. Maria Dłużewska o tekście ‘GW’”. Warto zapoznać się z opinią reż. Dłużewskiej o wręcz goebbelsowskich machinacjach postbolszewickich politruków z „GWna” oraz TVN…

Nie mówiąc już o matactwach  postsowieckich prokuratorach, którzy robią wszystko, by śledztwo nie mogło doprowadzić do prawdy o tragedii w Smoleńsku.

Poniżej fragmenty tej rozmowy.

Maria Dłużewska: Byłam w szoku, gdy usłyszałam w bratniej wobec „Gazety Wyborczej” stacji TVN informacje o ostatnim tekście. Nie sądziłam, że dziś można jeszcze w taki sposób stawiać wszystko na głowie. (…)W mojej ocenie chodzi o to, by złapać tych ludzi zupełnie bezmyślnych. Tylko tyle.

Oni są bohaterami mojego filmu. Ja ich sobie wybrałam. Jestem dla nich pełna podziwu, podziwiałam i oglądałam to, co oni robią. Nie jestem specjalistką od spraw technicznych, ale przy okazji filmu poczytałam trochę i douczyłam się. Chciałam tych ludzi zatrzymać, zapisać ich historię i losy oraz utrwalić sylwetki. To są ludzie ogromnej klasy, to są również naukowcy wielkiej klasy. To są ludzie, którzy przysięgę, że naukowiec ma służyć prawdzie, biorą na poważnie. Są to również ludzie o wielkich osobowościach, fantastyczni ludzie z żelaznym systemem wartości, bardzo odważni. A niezależnie od tego, jak daleko od Polski mieszkają, jak ułożyło się ich życie, dla nich pierwszą rzeczą pozostała Polska. Oni z Polski nie wyjechali, oni zostali wyrzuceni, ale nigdy nie odeszli od niej. Dla nich sprawa smoleńska jest symbolicznym powrotem do Polski. Oni mogą coś konkretnego dla ojczyzny zrobić. (…)

(Śmiech) Nie widzę nikogo, stoję sama na pustyni. Rozglądam się i nikogo nie ma. Sama jestem. Tu nie ma konkurencji, w takich tematach nie ma konkurencji. To jest w tej sprawie najsmutniejsze. Tych, którzy się zajmują takimi tematami, jest kilkoro w Polsce. Ja z największą atencją pochodzę do Anity Gargas, mojej koleżanki. Ona jest nieprawdopodobnie odważna, a w sprawie smoleńskiej zawdzięczamy jej ogromnie dużo.