Żydokomuna zagraża wolności

Robert Archibald Wilton w 1889 roku dołączył do europejskiego zespołu „New York Herald” i w tym charakterze przez kilkanaście lat pracował jako korespondent rosyjski i niemiecki. Później był korespondentem „The Times” w Petersburgu. Podczas wielkiej wojny wstąpił wreszcie do armii rosyjskiej, gdzie został odznaczony Orderem św. Jerzego. Po wybuchu rewolucji przedostał się na Syberię, gdzie związał się z adm. Kołczakiem. Kiedy wojska adm. Kołczaka zajęły Jekaterynburg, uczestniczył w śledztwie dotyczącym zamordowania rodziny cesarza Mikołaja II przez bolszewików. Po upadku rządu adm. Kołczaka przedostał się do Paryża, gdzie powrócił do dziennikarstwa. Otóż w aneksie do jego książki „Ostatnie dni Romanowów”, polski jej wydawca (Wyd. Wektory), z powołaniem się na portal „Niepoprawni.pl” jako źródło, podaje przy nazwiskach przynależność narodową funkcjonariuszy i członków instytucji stworzonych w Rosji przez komunistów.

I tak, w Radzie Komisarzy Ludowych, na ogólną liczbę 22 członków, było 19 Żydów, 1 Ormianin, 1 Gruzin i 1 Rosjanin (A. Łunaczarski). W Komisariacie Wojny na ogólną liczbę 43 stanowisk, było 35 Żydów, 7 Łotyszy, 1 Niemiec. W Komisariacie Spraw Wewnętrznych na ogólną liczbę 62 stanowisk, było 43 Żydów, 10 Łotyszy, 2 Niemców, 2 Polaków (Dzierżyński jako szef moskiewskiej Cze-Ka i Kozłowski – członek Cze-Ka piotrogrodzkiej), 3 Ormian i 2 Rosjan. W Komisariacie Spraw Zagranicznych na 16 stanowisk było 14 Żydów, 1 Łotysz i 1 Niemiec. W Komisariacie Finansów – na 29 stanowisk było 24 Żydów, 2 Łotyszy, 2 Rosjan i 1 Polak (Mierzwiński – komisarz). W Komisariacie Sprawiedliwości na 19 stanowisk Żydzi zajmowali 18, poza nimi – 1 Ormianin. W Komisariacie Higieny – 4 Żydów i 1 Niemiec. W Komisariacie Ludowej Oświaty wraz z Socjalistyczną Akademią Nauk i Biurem Literackim Moskiewskiego Proletariatu, na ogólną liczbę 53 stanowisk było 43 Żydów, 2 Niemców, 2 Łotyszy, 3 Finów, 1 Węgier i 2 Rosjan. W Komisji Opieki Społecznej wszystkie 6 stanowisk zajmowali Żydzi. W Komisji Roboczej – na 8 stanowisk było 7 Żydów i 1 Niemiec. Wśród sowieckich delegatów Czerwonego Krzyża wszystkie 8 stanowisk zajmowali Żydzi. Wśród komisarzy terenowych, na ogólna liczbę 23 stanowisk, było 21 Żydów, 1 Łotysz i 1 Rosjanin. Wśród dziennikarzy prasy centralnej na 42 było 41 Żydów i 1 Rosjanin. W Komisji Śledczej w sprawie działalności pracowników państwowych starego reżymu było 5 Żydów i 2 Rosjan. W Komisji Śledczej w sprawie zabójstwa cara Mikołaja II na 10 członków było 7 Żydów, 1 Ormianin i 2 Rosjan. W Głównej Radzie Ludowej Gospodarki, na 54 stanowiska, 43 były obsadzone przez Żydów, poza którymi było tam jeszcze 2 Łotyszy, 5 Rosjan, 3 Niemców i 1 Ormianin. W Moskiewskim Biurze Pierwszej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich na 23 stanowiska było 19 Żydów, 3 Łotyszy i 1 Ormianin. W Centralnym Komitecie Wykonawczym 4 Rosyjskiego Zjazdu Delegatów Robotniczych i Chłopskich, na 34 członków było 34 Żydów. W Komitecie Centralnym Socjal-Demokratycznej Partii Robotniczej, na 12 członków było 10 Żydów i 2 Rosjan (Krylenko i Łunaczarski). W Komitecie Centralnym Socjal-Demokratycznej Partii Mienszewików na ogólną liczbę 11 członków było 11 Żydów. W Komitecie Centralnym Prawego Skrzydła Partii Socjalistów-Rewolucjonistów, na 15 członków było 14 Żydów i 1 Rosjanin. W Komitecie Centralnym Lewego Skrzydła Partii Socjalistów-Rewolucjonistów, na 12 członków było 10 Żydów i 2 Rosjan. Wprawdzie portal „Niepoprawni.pl” jest anonimowy, to znaczy – nie ujawnia nazwisk redaktorów, co niestety nigdy nie dodaje wiarygodności, jednak statystyki te mogą być prawdziwe tym bardziej, że również z innych, nie ukrywających swojej tożsamości źródeł wynika, że jeśli nawet rewolucja bolszewicka w Rosji nie była dziełem li tylko Żydów, to z całą pewności Żydzi byli jej faworytami i beneficjentami – przynajmniej do czasu, kiedy okazało się, ze pożera własne dzieci, zwłaszcza te, którym nie udało się w porę ze stworzonego przez nie cudnego raju wydostać. Zanim jednak się to okazało, bolszewicy, wśród których Żydzi stanowili najtwardsze jądro, skąpali we krwi i cofnęli cywilizacyjnie nie tylko Rosję, ale i wiele innych krajów, a liczba ofiar tego eksperymentu sięgnęła 100 milionów. Jest to liczba wielokrotnie większa niż liczba ofiar holokaustu, więc w takim kontekście nie bardzo wypada podtrzymywać opinię, jakoby holokaust był w dziejach świata wydarzeniem bez precedensu. Komuniści pragnęli „poprawić” świat, usuwając zeń niewłaściwie „klasy”, podczas gdy tacy np. hitlerowcy upatrywali remedium w postaci usunięcia ze świata niewłaściwych ras. Dlaczego jednak usuwanie „klas” miałoby być usprawiedliwione, podczas gdy eliminowanie ras już nie – trudno zgadnąć tym bardziej, że cokolwiek by nie powiedzieć o rasach, to one jednak istnieją naprawdę, podczas gdy „klasy” – tylko w umysłach doktrynerów.