Życzenia na Wielkanoc

Faktem, który uczynił z zastraszonych i przerażonych uczniów odważnych świadków Jezusa, było Zmartwychwstanie.

Tak jak na wiosnę promienie słoneczne sprawiają, że na gałęziach drzew pojawiają się i otwierają pąki, podobnie światło zmartwychwstania Chrystusa daje moc i znaczenie każdej ludzkiej nadziei, każdemu oczekiwaniu, pragnieniu, projektowi. Dlatego cały wszechświat cieszy się dziś z wiosny ludzkości, wyrażającej bez słów pochwalny hymn stworzenia. Wielkanocne «alleluja», które rozbrzmiewa w Kościele pielgrzymującym w świecie, wyraża niemą radość wszechświata, a przede wszystkim pragnienie każdej ludzkiej duszy, szczerze otwartej na Boga, więcej, wdzięcznej za Jego nieskończoną dobroć, piękno i prawdę.

«Ze zmartwychwstania Twego, Chryste, niech niebo i ziemia się radują». Na to wezwanie do oddawania chwały, które płynie dziś z serca Kościoła, «niebo» odpowiada w sposób pełny: zastępy aniołów, świętych i błogosławionych zgodnie jednoczą się z nami w radości. W niebie wszystko jest pokojem i radością. Nie jest tak, niestety, na ziemi! Tu, w naszym świecie, wielkanocne «alleluja» wciąż jeszcze rozbrzmiewa wśród płaczu i krzyku, które wywołuje tak wiele bolesnych sytuacji. Są nimi nędza, głód, choroby, wojny, przemoc. A przecież właśnie dlatego Chrystus umarł i zmartwychwstał! Umarł również z powodu naszych dzisiejszych grzechów, i zmartwychwstał również po to, by odkupić nasze obecne dzieje. Dlatego pragnę, by to moje orędzie dotarło do wszystkich, a jako profetyczna zapowiedź — przede wszystkim do ludów i wspólnot, dla których jest to godzina męki i cierpienia, ażeby zmartwychwstały Chrystus otworzył im drogę do wolności, sprawiedliwości i pokoju.

Zmartwychwstały Chrystus idzie przed nami w stronę nowego nieba i nowej ziemi (por. Ap 21, 1), gdzie nareszcie wszyscy będziemy żyli jako jedna rodzina, dzieci jednego Ojca. On jest z nami do końca czasów. Idźmy za Nim przez ten zraniony świat, śpiewając «alleluja». W sercu mamy radość i ból, na twarzach uśmiech i łzy. Taka jest nasza ziemska rzeczywistość. Ale Chrystus zmartwychwstał, żyje i idzie z nami. Wiernie wypełniając nasze obowiązki na tym świecie, śpiewajmy zatem i idźmy ze spojrzeniem zwróconym ku niebu.

Benedykt XVI, 24 IV 2011 — Orędzie Wielkanocne «Urbi et orbi»

Źródło: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/przemowienia/urbi_24042011.html