Zbigniew Kękuś do prokuratora Andrzeja Seremeta

Dotyczy:
I. Wniosek – na podstawie art. 69 i art. 66.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze – o osobiste przez Prokuratora Generalnego wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec:
1. Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej
2. Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby
z powodu oczywistego i rażącego naruszenia przez nie prawa procesowego określonego w art. 305 k.p.k.
II. Wniosek o wydanie polecenia rozpoznania bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie tygodnia od daty wpływu niniejszego pisma rozpoznania skierowanych przeze mnie w dniach 27 października 2014 r. i 3 listopada 2014 r. do Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej i Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby Zawiadomień o popełnieniu przestępstw, jak na str. 5 niniejszego pisma – Załącznik 3, Załącznik 4, Załącznik 5, Załącznik 6.
III. Wniosek o sporządzenie i doręczenie mi odpowiedzi na wnioski jak w pkt. I i II bez zbędnej zwłoki, nie później niż terminie tygodnia od daty złożenia niniejszego pisma.
IV. Zawiadomienie, że:
1. kopie dokumentów poświadczających przedstawione w niniejszym piśmie fakty są umieszczone w Internecie, w tym na stronie http://www.kekusz.pl,
2. kopia niniejszego pisma oraz kopia odpowiedzi na nie zostaną umieszczone w Internecie, w tym na stronie http://www.kekusz.pl.

Kraków, dnia 26 lutego 2015 r.
Zbigniew Kękuś

Pan
Andrzej Seremet
Prokurator Generalny
ul. Rakowiecka 26-30
02-528 Warszawa

Dotyczy:
I. Wniosek – na podstawie art. 69 i art. 66.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze – o osobiste przez Prokuratora Generalnego wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec:
1. Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej
2. Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby
z powodu oczywistego i rażącego naruszenia przez nie prawa procesowego określonego w art. 305 k.p.k.
II. Wniosek o wydanie polecenia rozpoznania bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie tygodnia od daty wpływu niniejszego pisma rozpoznania skierowanych przeze mnie w dniach 27 października 2014 r. i 3 listopada 2014 r. do Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej i Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby Zawiadomień o popełnieniu przestępstw, jak na str. 5 niniejszego pisma – Załącznik 3, Załącznik 4, Załącznik 5, Załącznik 6.
III. Wniosek o sporządzenie i doręczenie mi odpowiedzi na wnioski jak w pkt. I i II bez zbędnej zwłoki, nie później niż  terminie tygodnia od daty złożenia niniejszego pisma.
IV. Zawiadomienie, że:
1. kopie dokumentów poświadczających przedstawione w niniejszym piśmie fakty są umieszczone w Internecie, w tym na stronie http://www.kekusz.pl,
2. kopia niniejszego pisma oraz kopia odpowiedzi na nie zostaną umieszczone w Internecie, w tym na stronie http://www.kekusz.pl.

„RYTUALNY UBÓJ GOJÓW” – «Działania realizowane wobec mnie i mojej rodziny przez Prokuratora Apelacyjnego
w Krakowie Żyda ortodoksa Artura Wronę i jego podwładnych»
Zbigniew Kękuś

„Andrzej Seremet – „Niesterowalny państwowiec”, „człowiek bez politycznych pleców”, „niezawisły sędzia, za którym stoją wyłącznie wyśmienite kwalifikacje” – to kilka opinii o Andrzeju Seremecie.
Czy krakowski prawnik został prokuratorem generalnym, bo jest uosobieniem cnót, czy też jego taktyka była koronkową robotą mającą na celu wyprowadzenie w pole polityków i konkurentów.
Przyjaciele – Artur Wrona, Prokurator Okręgowy w Krakowie. /powołany w dniu 30 kwietnia 2010 r. przez Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta na Prokuratora Apelacyjnego w Krakowie – ZKE/”
Źródło: Michał Krzymowski, „Pan Zagadka – Andrzej Seremet”; „Wprost”, 21 marca 2010r., s. 046

„Tchórzostwo jest matką okrucieństwa”
Michel Montaigne

„Kto utracił wstyd, tego można uznać za straconego”
Plaut
Część I.     Przepisy prawa

1. Artykuł 69 ustawy o prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze: „Przełożonym dyscyplinarnym jest w stosunku do prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury Prokurator Generalny oraz prokurator apelacyjny w stosunku do prokuratorów prokuratury apelacyjnej, prokuratorów prokuratur okręgowych i prokuratur rejonowych na obszarze działania prokuratury apelacyjnej, a także prokurator okręgowy w stosunku do prokuratorów prokuratury okręgowej i prokuratorów prokuratur rejonowych na obszarze działania prokuratury okręgowej.”
2. Artykuł 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze: „Prokurator jest obowiązany do podejmowania działań określonych w ustawach, kierując się zasadą bezstronności i równego traktowania wszystkich obywateli.”
3. Artykuł 66.1 ustawy o prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze: „Prokurator odpowiada dyscyplinarnie za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienia godności urzędu prokuratorskiego.”
4. Artykuł 67.1 ustawy o prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze: „Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie; 2) nagana; 3) usunięcie z zajmowanej funkcji; 4) przeniesienie na inne miejsce służbowe; 5) wydalenie ze służby prokuratorskiej.”

Część II.     Uzasadnienie

Jak wiadomo Prokuratorowi Generalnemu, w dacie złożenia niniejszego pisma sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój ściga mnie przy udziale Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wschód Krystyny Kowalczyk, na podstawie aktu oskarżenia sporządzonego przez prokuratora w.w. Prokuratury Radosławę Ridan w dniu 12 czerwca 2006 r. /sygn. 1 Ds. 39/06/S/, za to, że w okresie od stycznia 2003 r. do maja lub września 2005 r., w Krakowie, za pośrednictwem stron www.zgsopo.webpark.pl i www.zkekus.w.interia.pl 18 przestępstw tj.:
1.  pkt. I, III-XVI aktu oskarżenia – znieważyłem w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 k.k./ i zniesławiłem /art. 212 § 2 k.k./  piętnaścioro sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie – SSO Maja Rymar  /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek, SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik, SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski /obecny Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/,
2. pkt  II aktu oskarżenia – zniesławiłem  /art. 212 § 2 kk/ adwokata Wiesławę Zoll, pełnomocnika mojej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/,
3. pkt XVII aktu oskarżenia – znieważyłem  /art. 226 § 3 k.k./ i zniesławiłem /art. 212 § 2 k.k./ konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznika Praw Obywatelskich w osobie piastującego ten urząd prof. Andrzeja Zolla,
4. pkt XVIII aktu oskarżenia – rozpowszechniałem wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności – art. 241 § 2 k.k.
Dowód:     Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06, II K 854/10 / akt oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r.

Czyny, jak wyżej miałem popełnić w związku z rozpoznawaną w okresie od 16 czerwca 1997 r. do 10 kwietnia 2006 r. sprawą pomiędzy mną i moją żoną o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.
W sprawie przeciwko mnie raz już zapadł wyrok. Wydał go, uznając mnie za winnego popełnienia wszystkich przypisanych mi przez prokurator R. Ridan czynów, w dniu 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma. Wyrok ten uchyliły następnie:
1. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 15 września 2010 r., sygn. II Ko 283/10. Sąd Okręgowy zarzuciwszy sędziemu T. Kuczmie rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego uchylił skazujący mnie wyrok, wznowił postępowanie do sygn. akt II K 451/06 i przekazał sprawę przeciwko mnie Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania w zakresie 16 czynów z pkt. I, III – XVII.
Dowód:     Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/, wyrok Sądu Okręgowego
w Rzeszowie z dnia 15.09.2010 r. – Załącznik 1
2. Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. IV KK 272/11 wydanym na podstawie kasacji Prokuratora Generalnego z dnia 22 sierpnia 2011 r., sygn. PG IV KSK 699/11. Sąd Najwyższy zarzuciwszy sędziemu T. Kuczmie rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa procesowego uchylił skazujący mnie wyrok, wznowił postępowanie do sygn. akt II K 451/06 i przekazał sprawę przeciwko mnie Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania w zakresie pozostałych dwóch czynów z pkt. II i XVIII.
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/, wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt IV KK 272/11 – Załącznik 2

Po przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy rozpoznaje ją do sygn. akt II K 407/13 sędzia Beata Stój przy udziale Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wschód Krystyny Kowalczyk.
Mimo że Sąd Okręgowy w Rzeszowie uchylił skazujący mnie wyrok z winy sędziego T. Kuczmy, zarzuciwszy mu rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, sędzia B. Stój uznała, że ja jestem niepoczytalny od stycznia 2003 r. i wydała w dniu 15 marca 2011 r. Postanowienie o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym.
Wydanie przez Sąd Najwyższy drugiego z wyżej wymienionych wyroków wznowieniowych i przedstawienie sędziemu T. Kuczmie przez Sąd Najwyższy – a także przez Prokuratora Generalnego – zarzutu naruszenia prawa procesowego skutkowało utwierdzeniem sędzi Beaty Stój w przekonaniu, że ja jestem niepoczytalny od stycznia 2003 r. i sędzia:
1. wydała w dniu 16 kwietnia 2012 r. Zarządzenie o wyznaczeniu mi na podstawie art. 79 § 3 k.p.k. – „W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli: (…) 3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.” – obrońcy z urzędu,
2. wydawała kolejne Postanowienia o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym
3. wydawała Policji kolejne nakazy – łącznie sześć – zatrzymania mnie i doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne.

Ponieważ nie z powodu domniemania mojej niepoczytalności w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., gdy popełniano czyny, które przypisali mi prokurator R. Ridan i sędzia T. Kuczma Sądy odwoławcze uchyliły skazujący mnie wyrok z dnia 18.12.2007 r. w zakresie wszystkich przypisanych mi nim czynów, ale z powodu rażącego i mającego wpływ na treść wyroku naruszenia przez niego prawa materialnego i prawa procesowego, nie stawiałem się na doręczane mi wezwania do stawiennictwa na badania psychiatryczne. Informowałem sędzię Beatę Stój w kierowanych do niej pismach o przyczynie mojego stanowiska.
Po tym jednak, gdy poszukujący mnie na polecenie sędzi Beaty Stój funkcjonariusze Policji naszli mieszkanie mojej matki w niedzielę 23 marca 2014 r. ok. godz. 20:00 informując ją, że  otrzymali nakaz zatrzymania mnie i doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne, skierowanym do sędzi B. Stój pismo z dnia 31 marca 2014 r., którym złożyłem wniosek o doręczenie mi Wezwania na badania. Poinformowałem ją, że stawię się na badania w wyznaczonym przez nią terminie i miejscu.
Jak mi potem wyjaśniło troje podwładnych sędzi B. Stój – z dniem 15 czerwca 2012 r. prezes Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie Zbigniew Śnigórski powołał ją na prezesa Sądu Rejonowego w Dębicy – sędzia … nie uwierzyła mi i dlatego wydała w dniu 25 kwietnia 2014 r. Postanowienie  o zatrzymaniu mnie przez Policję na okres nie przekraczający 48 godzin i doprowadzenia w dniu 7 maja 2014 r. na badania psychiatryczne do Aresztu Śledczego w Krakowie, ul. Montelupich 7.
W ślad za w.w. Postanowieniem, w dniu 28 kwietnia 2014 r. sędzia B. Stój wydała Policji Nakaz zatrzymania mnie i doprowadzenia na badania w dniu 07.05.2014 r.

Tak się złożyło, że były Rzecznik Praw Obywatelskich Andrzej Zoll i jego małżonka Wiesława Zoll najwyraźniej rozgoryczeni, że skazujący mnie, wydany na podstawie złożonych przez nich zeznań wyrok z dnia 18.12.2007 r. został jednak uchylony, złożyli w dniu 27 września 2013 r. w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód ustne zawiadomienia o popełnieniu przeze mnie przestępstw:
1. zniesławienia /art. 212 § 1 k.k./ i znieważenia /art. 216 § 1 k.k./ prof. dr. hab. Andrzeja Zolla
2. zniesławienia /art. 212 § 1 k.k./ i znieważenia /art. 216 § 1 k.k./ adw. Wiesławy Zoll

Oboje państwo Zoll złożyli wnioski, żeby mnie za w.w. czyny ścigać z oskarżenia publicznego.
Wprawdzie są to czyny ścigane z mocy prawa określonego w art. 212 § 4 k.k., art. 216 § 5 k.k. z oskarżenia prywatnego, a Prokurator Generalny klarownie przedstawił w wydanych w dniu 29 października 2012 r. /sygn. akt PG VII G 021/24/12/  Wytycznych w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe, jakie muszą być spełnione warunki, żeby ścigać za nie z oskarżenia publicznego, ale prokurator w.w. Prokuratury Dariusz Furdzik wydał w dniu 2 października 2013 r. życzliwe Andrzejowi i Wiesławie Zoll, jakkolwiek sprzeczne z w.w. Wytycznymi, a w przypadku Wiesławy Zoll także naruszające prawo określone w art. 60 § 1 k.p.k. „W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny.” Postanowienie o objęciu… jednego z w.w. czynów, tj. dotyczącego A. Zolla, ściganiem z oskarżenia publicznego.
Gdy w dniu 5 maja 2014 r. zapoznawałem się w sekretariacie w.w. Prokuratury z aktami sprawy rozpoznawanej przeciwko mnie przez prokuratora D. Furdzika, zostałem – na podstawie w.w. Postanowienia z dnia 25.04.2014 r. sędzi Beaty Stój – zatrzymany przez funkcjonariuszy Wydziału Konwojowania Komendy Wojewódzkiej Policji. Policjanci nałożyli mi na ręce kajdanki i zawieźli do Komisariatu Policji IV w Krakowie przy ul. Królewskiej 4.
Tam, gdy wysiadałem – tj. wyskakiwałem z rękami skutymi kajdankami z przedziału dla osób zatrzymanych – z samochodu marki Fiat Ducato potknąłem się i wpadłem na stojącego na wprost mnie policjanta. Wszyscy trzej konwojujący mnie policjanci rzucili się wtedy na mnie i powalili mnie na płyty chodnikowe.
Potem zaprowadzili mnie do Komisariatu, a następnie przewieźli do jego siedziby dodatkowej przy ul. Radzikowskiego 29. Tam st. asp. Roman Tarnówko sporządził w mojej oraz konwojujących mnie policjantów – sierż. sztab. Michał Doroba, sierż. sztab. Paweł Lewkowicz, st. post. Marcin Rak – obecności „Protokół Zatrzymania Osoby”.
Żaden z policjantów nie zgłosił, że doszło do jakiegokolwiek zdarzenia z moim udziałem. Ja, opisane wyżej, tj. powalenie mnie na płyty chodnikowe po tym, gdy potknąwszy się wpadłem na jednego z policjantów, potraktowałem jako „wypadek przy pracy” i także informacji o nim nie podałem do Protokołu.
Po sporządzeniu Protokołu policjanci zawieźli mnie do Izby Zatrzymań Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, ul. Mogilska 109.
Następnego dnia w godzinach przedpołudniowych zawieziono mnie do Komisariatu IV Policji w Krakowie, gdzie mi asp. Marcin Moń odczytał  doręczone mi potem Uzasadnienie postanowienia o przedstawieniu zarzutów: „Kraków, dnia 06 maja 2104 r. Komisariat Policji IV w Krakowie L.dz. MKZ-D-1851/14 RSD-#/14 1 Ds. #/14 Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ UZASADNIENIE postanowienia o przedstawieniu zarzutów
Asp. Marcin Moń z Komisariatu Policji IV w Krakowie prowadząc dochodzenie l.dz. MKZ-D-1851/14 przeciwko Zbigniewowi Kękuś podejrzanemu o czyn z art. 13 § 1 kk  zw. z art. 242 § 4 kk działając na podstawie art. 313 § 1, 314 kpk i zgodnie z art. 313§2 kpk, w dniu 6 maja 2014 r., przedstawił postanowienie o przedstawieniu zarzutów z dnia 06.05.2014 r., ob. Zbigniewowi Kękuś zarzucając mu, że: W dniu 05 maja 2014 roku w Krakowie, będąc pozbawiony wolności na podstawie orzeczenia Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 407/13, używając przemocy poprzez kopnięcie kraty zabezpieczającej przedział dla osób zatrzymanych samochodu m-ki Fiat Ducato nr rej. HPHB147, którą z dużą siłą uderzyła konwojującego policjanta  sierż. sztab. Pawła Lewkowicza  w klatkę piersiową, usiłował się uwolnić, jednak zamierzonego celu nie osiągną z uwagi na obezwładnienia przez konwojujących go funkcjonariuszy Policji.
Na podstawie art. 313§3i4, 314kpk postanowienie o przedstawieniu zarzutów uzasadniam Fakt popełnienia przez Zbigniewa Kękuś zarzuconego mu czynu udokumentowany jest zeznaniami świadków. Podane okoliczności uzasadniają przedstawiony podejrzanemu zarzut asp. Marcin Moń”
Dowód:         Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, Komisariat Policji IV w Krakowie, L.dz.
MKZ-D-1851/14, uzasadnienie postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. o przedstawieniu zarzutów

Nie przyznałem się do popełnienia przypisanego mi czynu.

Jak się potem okazało, tego samego dnia, gdy mi przedstawiono w.w. zarzut, 6 maja 2014 r., prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza Bartłomiej Legutko wydał dwa Postanowienia o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym, wyznaczając ten sam termin, to samo miejsce i tych samych biegłych, które wyznaczyła sędzia Beata Stój, tj.:
1. 7 maja 2014 r., godz. 12:00
2. Areszt Śledczy w Krakowie, ul. Montelupich 7
3. biegli z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, lekarze psychiatrzy Katarzyna Bilska-Zaremba i Mariusz Patla, psycholog Ryszard Janczura

Ponieważ zarzuty przedstawiono mi w dniu 6 maja 2014 r., od tego dnia przysługiwało mi prawo do obrony – art. 42.2 Konstytucji stanowi: „Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.”
Na podstawie zacytowanego wyżej prawa:
1. Trybunał Konstytucyjny orzekł wyrokiem z dnia 17 lutego 2004 r., Sygn. akt SK 39/02, OTK 2004, Nr 2 poz. 7 –  „Konstytucyjne prawo do obrony należy rozumieć szeroko, jest ono bowiem nie tylko fundamentalną zasadą procesu karnego, ale też elementarnym standardem demokratycznego państwa prawnego.  Prawo to przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego (w praktyce od chwili przedstawienia zarzutów).”
2. Sąd Najwyższy podał w uchwale z dnia 20 września 2007 r., I KZP 26/07, Prok. i Pr., 2007, Nr 12 – „(…) Stwierdzić należy, że prawo do obrony jest fundamentalnym prawem obywatelskim gwarantowanym Konstytucją R. P. oraz przepisami konwencji międzynarodowych, które Polska podpisała i ratyfikowała, a które przez to stały się częścią wewnętrznego porządku prawnego (art. 8 ust. 2 Konstytucji R. P.). Przepis art. 42 ust. 2 Konstytucji R. P. gwarantuje każdemu przeciwko komu jest prowadzone postępowanie karne prawo do obrony, we wszystkich stadiach tego postępowania. W piśmiennictwie podkreśla się doniosłość tego uprawnienia, które w istocie swej jest ,,prawem do ochrony jednostki przed wszelkimi ingerencjami w sferę wolności i praw, jakim zagraża bądź ze swej natury powoduje proces karny. Jest to zatem prawo do obrony człowieka, a nie jego roli czy statusu w procesie karnym.”

Tymczasem uznawszy mnie dniu 6 maja 2014 r. za niepoczytalnego i wydając w.w. Postanowienia o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym oraz wyznaczając termin badań na następny dzień, 7 maja 2014 r. prokurator Bartłomiej Legutko wystąpił także 6.05.2014 r. z wnioskiem do Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy o wyznaczenie mi obrońcy z urzędu.
Sąd wyznaczył mi go w dniu … 12 maja 2014 r., tj. tydzień po moim spotkaniu w dniu 7 maja 2014 r. z biegłymi.

Podczas spotkania z biegłymi w dniu 07.05.2014 r. poinformowałem ich, że nie wyrażam zgody na poddanie mnie badaniom w sprawie rozpoznawanej przez sędzię Beatę Stój w sprawie do sygn. akt II K 407/13. Podyktowałem do protokołu uzasadnienie dla mojego stanowiska i na tym nasze, trwające krócej niż 10 minut spotkanie zakończyło się.
Jak się dowiedziałem po kilku tygodniach biegli, Katarzyna Bilska-Zaremba i Mariusz Patla,  poddali mnie jednak w dniu 7 maja 2014 r. badaniom. I to w obydwóch w.w. sprawach, tj.:
1. rozpoznawanej od listopada 2006 r. przez Sąd Rejonowy w Dębicy, obecnie do sygn. akt II K 407/13,
2. rozpoznawanej od dnia 6 maja 2014 r. przez prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza Bartłomieja Legutkę do sygn. akt 2 Ds. 542/14.

Mimo, że prokurator B. Legutko nie poinformował mnie o wydanych przez niego w dniu 06.05.2014 r. Postanowieniach o poddaniu mnie badaniom, a Postanowienia te doręczono mi w dniu … 26 maja 2014 r.

W obydwóch wyżej wymienionych sprawach biegli K. Bilska-Zaremba i M. Patla wystąpili z wnioskami o poddanie mnie przez okres 4 tygodni obserwacji w szpitalu psychiatrycznym. W uzasadnieniach podali, że: „(…) 2. Obraz psychopatologiczny uzyskany w trakcie badania, analiza akt sprawy i uprzednio podejmowanego leczenia sugeruje psychotyczne zaburzenia psychiczne być może z kręgu schizofrenii lub organicznych zaburzeń psychicznych.
(…) Biegły Sądu Okręgowego w Krakowie lek. Mariusza Patla SPECJALISTA PSYCHIATRA
Biegły Sądu Okręgowego w Krakowie lek. Katarzyna Bilska-Zaremba SPECJALISTA PSYCHIATRA”
Dowód:         Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, opinia biegłych lek. Mariusza Patli i lek. Katarzyny Bilskiej-Zaremby

Ja nigdy nie byłem leczony psychiatrycznie.
Przesłuchiwani przez Sąd w dniu 16 października 2014 r. biegli przyznali – Załącznik 16: „Na pytanie Prokuratora biegły Mariusz Patla podaje: Nie posiadaliśmy danych odnośnie uprzedniego leczenia psychiatrycznego opiniowanego, w związku z tym należy uznać, że stwierdzenie z punktu 2 wniosku jest omyłką, nie potrafię w tej chwili powiedzieć jaka była myśl przewodnia tego stwierdzenia i na czym polegało to przejęzyczenie, na pewno informacji o wcześniejszym leczeniu psychiatrycznym nie posiadaliśmy.”
Dowód:         Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Wydział IX Karny, sygn. akt IX Kp 300/14/K, protokół posiedzenia w
dniu 16 października 2014 r. – Załącznik 16

„PRZEJĘZYCZENIE” to: «błąd językowy polegający na przekręceniu, niewłaściwym użyciu wyrazu lub związku wyrazowego»; Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 778.
Nie można przejęzyczyć się na piśmie.
Biegli K. Bilska-Zaremba i M. Patla sporządzali Opinię w okresie od dnia 7 maja 2014 r. do dnia 3 czerwca 2014 r. Mieli wystarczająco dużo czasu na jej rzetelne sporządzenie.
Dokonaną przez nich analizę mojego rzekomego uprzednio podejmowanego leczenia podali jako jeden z trzech argumentów uzasadniających ich wniosek: „Opiniowany Zbigniew Kękuś wymaga umieszczenia w szpitalu psychiatrycznym i poddania go w tych warunkach obserwacji psychiatrycznej co jest niezbędne dla ustalenia pełnego ostatecznego rozpoznania jego stanu psychicznego i wydania opinii o jego poczytalności w odniesieniu do zarzucanego mu czynu.”
Dowód:         Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, opinia biegłych lek. Mariusza Patli i lek. Katarzyny Bilskiej-Zaremby

Na podstawie Opinii sporządzonej w dniu 03.06.2014 r. przez biegłych K. Bilską-Zarembę i M. Patlę prokurator B. Legutko skierował wniosek do Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Wydział IX Karny o przeprowadzenie moich badań i badań psychiatrycznych połączonych z obserwacją psychiatryczną przez okres 4 tygodni w Szpitalu Specjalistycznym im. dr. Józefa Babińskiego w Krakowie.
Podczas posiedzenia w dniu 16 października 2014 r. sędzia w.w. Sądu Katarzyna Kaczmara wydała Postanowienie o badaniu stanu mojego zdrowia psychicznego, połączonym z obserwacją w zakładzie leczniczym przez okres nie dłużej niż 4 (cztery) tygodnie, określając jako miejsce przeprowadzenia obserwacji Szpital Specjalistyczny im. dra Józefa Babińskiego w Krakowie przy ul. J. Babińskiego 29.
Ja i wyznaczony mi jako uznanemu za niepoczytalnego obrońca z urzędu, adw. Jarosław Piekar złożyliśmy Zażalenia na w.w. Postanowienie sędzi Katarzyny Kaczmary z dnia 16.10.2014 r.

xxx

W związku z opisanymi wyżej zdarzeniami złożyłem:
I. pismem z dnia 27 października 2014 r. skierowanym do Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej eo popełnieniu przez prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza Bartłomieja Legutkę przestępstwa z art. 271 § 1 i § 3 k.k. – Załącznik 3
Dowód:         Prokuratura Okręgowa w Krakowie, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 27 października 2014 r. –
Załącznik 3
II. pismem z dnia 27 października 2014 r. skierowanym do Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej Zawiadomienie o popełnieniu przez biegłych z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, lekarzy psychiatrów Katarzynę Bilską-Zarembę i Marusza Patlę przestępstwa z art. 271 § 1 k.k. – Załącznik 4
Dowód:         Prokuratura Okręgowa w Krakowie, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 27 października 2014 r. –
Załącznik 4
III. pismem z dnia 24 października 2014 r. /data wpływu 27.10.2014 r./ skierowanym do Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby Zawiadomienia o popełnieniu przez funkcjonariuszy Wydziału Konwojowania Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie:
1. sierż. sztab. Michała Dorobę
2. sierż. sztab. Pawła Lewkowicza
3. st. post. Marcina Raka
w dniu 5 maja 2014 r., w Krakowie, przestępstw z:
1. art. 217 § 1 k.k.
2. art. 233 § 1 k.k.
Dowód:         Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 27 października 2014
r. /data wpływu/ – Załącznik 5
IV. pismem z dnia 3 listopada 2014 r. skierowanym do Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby Zawiadomienia o popełnieniu przez prokuratora Bartłomieja Legutkę przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. – Załącznik 6
Dowód:         Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 3 listopada  2014
r. – Załącznik 6

Wskazać należy, że:
1. art. 305 k.p.k. stanowi: „§ 1. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie organ powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego obowiązany jest wydać postanowienie o wszczęciu bądź o odmowie wszczęcia śledztwa. § 2. (uchylony).
§ 3. Postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje prokurator. Postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu śledztwa wydaje prokurator albo Policja; postanowienie wydane przez Policję zatwierdza prokurator.
§ 4. O wszczęciu, odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa zawiadamia się osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, oraz ujawnionego pokrzywdzonego, a o umorzeniu także podejrzanego – z pouczeniem o przysługujących im uprawnieniach.”
2. art. 306 k.p.k. stanowi:„Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.”

Było zatem ustawowym obowiązkiem Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej oraz Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby rozpoznać wyżej wymienione Zawiadomienia – lub przekazać do rozpoznania – w okresie około miesiąca po ich złożeniu oraz doręczyć mi Postanowienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia śledztwa. Tymczasem do dnia złożenia niniejszego pisma żadna z w.w. Prokuratur nie doręczyła mi Postanowienia w żadnej z w.w. spraw.

Pana i Prokuratora Apelacyjnego w Krakowie Artura Wrony podwładne, Prokurator Okręgowy w Krakowie Lidia Jaryczkowska i Prokurator Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Agata Chmielarczyk Skiba naruszając rażąco prawo określone w art. 305 k.p.k. nie tylko chronią interesu funkcjonariuszy publicznych oraz biegłych sądowych, których dotyczą złożone przeze mnie zawiadomienia, ale także pozbawiają mnie prawa do obrony w sprawie w.w. Postanowienia sędzi Katarzyny Kaczmary o  badaniu stanu mojego zdrowia psychicznego, połączonym z obserwacją w zakładzie leczniczym przez okres nie dłużej niż cztery tygodnie.
Wskazać bowiem należy, że rzetelne, sprawiedliwie i bezstronne stanowisko zajęte przez prokuraturę w zgłoszonych przeze mnie sprawach o popełnieniu przestępstw przez prokuratora B. Legutkę, w.w. funkcjonariuszy Policji oraz biegłych sądowych Katarzynę Bilską-Zarembę i Mariusza Patlę, może mieć ogromny wpływ na stanowisko Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny–Odwoławczy, który rozpoznaje Zażalenia złożone przeze mnie i przez mojego obrońcę adw. Jarosława Piekara na Postanowienie z dnia 16 października 2014 r.
W sprawie, jak wyżej Sąd Okręgowy w Krakowie zorganizował już dwa posiedzenia. Odbyły się w dniach 18 grudnia 2014 r. i 29 stycznia 2015 r.
W obydwóch przypadkach zostały – na złożone przeze mnie wnioski – odroczone.
Gdyby Prokurator Okręgowy w Krakowie Lidia Jaryczkowska i Prokurator Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Agata Chmielarczyk-Skiba dopełniły ich ustawowego obowiązku określonego w art. 305 k.p.k., to już przed w.w. posiedzeniem Sądu Okręgowego w Krakowie w dniu 18 grudnia 2014 r. – nie mówiąc o posiedzeniu w dniu 29 stycznia 2015 r. – znane byłoby stanowisko Prokuratury w sprawie złożonych przeze mnie Zawiadomień.
Gdyby prokurator L. Jaryczkowska i prokurator A. Chmielarczyk-Skiba przyznały mi rację i wydały – lub ich podwładni – Postanowienia o wszczęciu śledztw, uzasadnienia dla tych Postanowień mogłyby stanowić podstawy dla wydania przez Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział IV Karny-Odwoławczy Postanowienia o uchyleniu Postanowienia sędzi Katarzyny Kaczmary z dnia 16 października 2014 r.

Nie wiem, z jakich przyczyn prokurator Agata Chmielarczyk-Skiba oczywiście i rażąco narusza prawo określone w art. 305 k.p.k. nie rozpoznawszy do dnia złożenia przeze mnie niniejszego pisma skierowanych przeze mnie do niej pismami z dnia 27.10.2014 r. i 3 listopada 2014 r. Zawiadomień.
Doskonale natomiast znane mi są motywy bezczynności Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej.
Ona jest osobiście zainteresowana tym, żeby mnie umieszczono w szpitalu psychiatrycznym, z którego jeśli trafię na lekarzy, jak biegli Katarzyna Bilska-Zaremba i Mariusz Patla, mogę nie wyjść przez kilka lat, albo jeśli nawet wypisany po 4 tygodniach to z opinią niepoczytalnego.
Tak samo zainteresowani umieszczeniem mnie w szpitalu psychiatrycznym i uznaniem mnie za niepoczytalnego są inni prokuratorzy z Krakowa: obecny Rzecznik Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie Piotr Kosmaty, Prokurator Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia Wschód Krystyna Kowalczyk, prokurator Okręgowej Prokuratury Wojskowej w Warszawie Edyta Kuśnierz i  prokurator Prokuratury Okręgowej w Krakowie Radosława Ridan.
Otóż prokurator Lidia Jaryczkowska nadzorowała – jako Prokurator Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia Wschód – w.w. postępowanie przygotowawcze prowadzone przeciwko mnie od 2 dnia lipca 2004 r. przez prokurator Radosławę Ridan i zakończone wydanym po dwóch latach, w dniu 12 czerwca 2006 r. aktu oskarżenia, którym przypisano mi czyny wymienione na stronie 2 niniejszego pisma. Nadzorowali je także wyżej wymienieni prokuratorzy, tj. Piotr Kosmaty, wtedy – po awansie prokurator Lidii Jaryczkowskiej na zastępcę Prokuratora Okręgowego w Krakowie – p.f. Prokuratora Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia Wschód, Krystyna Kowalczyk, wtedy zastępca Prokuratora Rejonowego oraz Edyta Kuśnierz, wtedy p.f. Zastępcy Prokuratora Rejonowego.

Prokurator R. Ridan wydała Postanowienie o przedstawieniu mi zarzutów  w dniu 2 listopada 2005 r.
Wiedząc, że nie byłem sprawcą żadnego z przypisanych mi czynów, tj. że prokurator Radosława Ridan przypisując mi je oczywiście i rażąco naruszała prawo określone w art. 297 § 1 k.p.k. – „Celem postępowania przygotowawczego jest: 1) ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, 2) wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy, 3) zebranie danych stosownie do art. 213 i 214, 4) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody, 5) zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.” – pismem z dnia 9 grudnia 2005 r. złożyłem wniosek o wyłączenie prokurator Radosławy Ridan oraz Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód od rozpoznawania sprawy przeciwko mnie.
Wniosek ten rozpoznała Prokurator Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia Wschód Lidia Jaryczkowska, która poinformowała mnie pismem z dnia 12 grudnia 2005 r. – Załącznik 7:  „W odpowiedzi na Pana wniosek zawarty w treści pisma z dnia 9 grudnia 2005 r. skierowanego do Prokuratury Rejonowej Kraków – Śródmieście Wschód – data wpływu 9.12.2005 r. – dotyczący wyłączenia wszystkich jednostek organizacyjnych Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście z prowadzenia postępowania sygn. 1 ds. 112/04/S, uprzejmie informuję co następuje:
– kwestię właściwości organów ścigania co do prowadzenia postępowań karnych regulują przepisy kodeksu postępowania karnego oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 1992r. – Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (tekst jednolity Dz. U. Z 2003r nr 170 poz. 1658). Przepisy te przewidują jedynie możliwość wyłączenia konkretnego prokuratora, a nie całej jednostki prokuratury od prowadzenia postępowania przygotowawczego. Należy tu podnieść, iż wspomniane przez Pana przepisy z kpk stosuje się nie wprost, lecz per analogiam.
Traktując zatem treść Pana wniosku umieszczonego w Pańskim piśmie z dnia 9.12.2005 r. w pozycji „1” jako wniosku o wyłączenie prokuratora referenta sprawy 1 Ds. 112/04/S od prowadzenia tego postępowania przygotowawczego informuję, że nie znajduję podstaw do jego uwzględnienia.
W oparciu o analizę akt przedmiotowej sprawy nie ujawniłam żadnych okoliczności – przewidzianych przepisami art. 40 par. 1 pkt 1-4, 6 i 10 oraz art. 40 par 2 kpk, które z mocy prawa umożliwiałoby podjęcie decyzji o wyłączeniu.
Brak jest również podstaw do zastosowania w powołanej wyżej sprawie regulacji przewidzianej w art. 41 par 1 kpk, statuującej możliwość wyłączenia prokuratora od prowadzenia postępowania przygotowawczego o ile istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. Ze sformułowania przywołanego przepisu kpk wynika, iż wątpliwość co do bezstronności musi być uzasadniona, tak więc winna istnieć obiektywnie i być poważna a nie Stanowić jedynie subiektywnego przeświadczenia strony.
Wniosek Pana nie zawiera żadnych przekonujących argumentów wskazujących na istnienie takiej wątpliwości, jak również analiza akt sprawy nie nasuwa zastrzeżeń co do obiektywizmu prokuratora prowadzącego postępowanie.
Tym samym upoważnia mnie to do stwierdzenia, że Pański wniosek na uwzględnienie nie zasługuje.
Niniejsza decyzja jest ostateczna i nie przysługuje na nią zażalenie.” Prokurator Rejonowy Lidia Jaryczkowska”
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13, pismo Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia
Wschód Lidii Jaryczkowskiej z dnia 12 grudnia 2005 r. – Załącznik 7

Prokurator Rejonowy Lidia Jaryczkowska była pierwszą, która mnie poinformowała, że: „analiza akt sprawy nie nasuwa zastrzeżeń co do obiektywizmu prokuratora prowadzącego postępowanie.”
Identyczne stanowisko w kwestii wypełniania przez prokurator Radosławę Ridan obowiązków zaprezentowali, zanim ona sporządziła w dniu 12 czerwca 2006 r. akt oskarżenia:
1. p.f. Prokuratora Rejonowego Piotr Kosmaty w pismach do mnie z dnia 23 stycznia 2006 r., 10 lutego 2006 r., 16 marca 2006 r., dwóch pismach z dnia 17 marca 2006 r., 10 maja 2006 r. Informował mnie p.f. Prokuratora Rejonowego Piotr Kosmaty między innymi, jak w piśmie z dnia 23.01.2006 r.:„Natomiast argumenty odnośnie wyłączenia prokuratora Radosławy Ridan, które Pan podał w swoich wnioskach, w oparciu o przeprowadzoną przeze mnie analizę akt sprawy, nie znajdują potwierdzenia. Sposób prowadzenia postępowania przez prokuratora Radosławę Ridan, nie nasuwa żadnych wątpliwości co do jej bezstronności.”
2. zastępca Prokuratora Rejonowego Krystyna Kowalczyk, która poinformowała mnie pismem z dnia 7 lutego 2006 r.: „Odnosząc się do zarzutów zawartych w Pana piśmie, dotyczących rzekomej „stronniczości” i „nieudolności” prokuratora referenta w prowadzeniu postępowania p-ko Panu, należy uznać, iż są one chybione i pozbawione jakichkolwiek podstaw.”
3. p.f. zastępcy Prokuratora Rejonowego Edyta Kuśnierz w pismach z dnia 20 lutego 2006 r. i 24 marca 2006 r. Prokurator Edyta Kuśnierz podtrzymywała stanowisko prokuratora Piotra Kosmatego i prokurator Krystyny Kowalczyk informując mnie pismem z dnia 20 lutego 2006 r. „W związku z Pana kolejnymi wnioskami z dnia 10.02.2006 roku nadesłanymi do tut. Prokuratury i za pośrednictwem Prokuratury Okręgowej w Krakowie w dniu 16.02.2006 roku /sygn. I Dsn. 243/04/Śr-W/ dot. wyłączenia od prowadzenia postępowania o sygn. 1 Ds. 112/04/S /następnie 1 Ds. 39/06/S – ZKE/ referenta sprawy Pani prokurator Radosławy Ridan informuję, iż powyższe pismo pozostawiam bez biegu, gdyż stanowisko zajęte przez Prokuratora Rejonowego /prokurator Piotr Kosmaty – ZKE/ z dnia 23 stycznia 2006 roku i Zastępcy Prokuratora Rejonowego /prokurator Krystyna Kowalczyk – ZKE/ z dnia 7 lutego 2006 roku należy uznać za nadal obowiązujące.”

Pod nadzorem w.w. tuzów krakowskiej prokuratury, prokurator Radosława Ridan sporządziła w dniu 12 czerwca 2006 r. akt oskarżenia przeciwko mnie, którym przypisała mi w.w. czyny, które według niej samej i w.w. prokuratorów miałem popełnić ja:
1. w Krakowie
2. w okresie od stycznia 2003 r. do maja lub września 2005 r.
3. za pośrednictwem stron www.zgsopo.webpark.pl i www.zkekus.w.interia.pl

Nikt nie wie lepiej niż adresat niniejszego pisma, Prokurator Generalny, czym się skończyło…
W dniu 23 sierpnia 2011 r. wniósł Pan do Sądu Najwyższego kasację w zakresie czynów z pkt. II i XVIII w.w. skazującego mnie wyroku, który w dniu 18 grudnia 2007 r. wydał sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma na podstawie aktu oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r.  W uzasadnieniu podał Pan  między innymi – Załącznik 8: „Warszawa, dnia 22 sierpnia 2011 r. Rzeczpospolita Polska Prokurator Generalny PG IV KSK 699/11 Sąd Najwyższy Izba Karna Kasacja Prokuratora Genralnego od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygnatura akt II K 451/6 Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pjt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.
Na podstawie art. 523 § 1 kpk, art. 526 §1 kpk i art. 537 § 1 i 2 kpk zaskarżam
I. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa procesowego a mianowicie art. 366 § 1 kpk, (…)
II. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku, naruszenie przepisu prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk, polegające na dokonaniu, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, dowolnej oceny dowodów,
(…) Uzasadnienie
(…) Na żądanie Sądu Rejonowego w Dębicy portal Interia PL udzielił odpowiedzi, że strona zkekus.w.interia.pl została założona w dniu 26 października 2004 r., a użytkownik nie podał swoich danych osobowych, zaś portal Wirtualna Polska poinformował, że strona www.zgsopo.webpark.pl należy do Krzysztofa Łapaja w Warszawie /adres – ZKE/  (k.3098-3099 i 3183).
(…) Sąd Rejonowy w Dębicy w toku dalszego postępowania, na podstawie art. 394 § 2 kpk ujawnił dowody wskazane w akcie oskarżenia oraz pisma oskarżonego i pisma Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca w Warszawie, w tym pismo z dnia 15 marca 2007 r. znajdujące się w aktach (k.2660-2664), podpisane przez Krzysztofa Łapaja, w którym jak wspomniano powyżej, była zawarta informacja, że Zbigniew Kękuś nie posiadał dostępu do stron internetowych www.zgsospo.webpark.pl i zkekus.w.interia.pl, nie on je zakładał, ani też nigdy nie administrował. (…) W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.
W powyższej sprawie, jak wskazano w zarzutach kasacji doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 366 § 1 kk, jak też art. 7 kpk, wskutek przekroczenia przez sąd orzekający zasady swobodnej oceny dowodów i dokonania dowolnej ich oceny, oderwanej od realiów sprawy. W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione.
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/ kasacja Prokuratora Generalnego, z
dnia 22 sierpnia 2011 r., sygn. akt PG IV KSK 699/11 od wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. – Załącznik 8

Zarzucił Pan sędziemu T. Kuczmie – a zatem także autorce aktu oskarżenia prokurator Radosławie Ridan naruszenie zasady prawidłowego rozumowania. Podał Pan – Załącznik 8: „Na podstawie art. 523 § 1 kpk, art. 526 §1 kpk i art. 537 § 1 i 2 kpk zaskarżam
(…) II. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku, naruszenie przepisu prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk, polegające na dokonaniu, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, dowolnej oceny dowodów, wskutek ustalenia, że czyny opisane w pkt II i XVIII części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, polegające na zamieszczaniu  na stronie internetowej pod domeną zkekus.w.interia.pl, pism znieważających pokrzywdzoną Wiesławę Zoll i rozpowszechnianiu okoliczności z rozprawy rozwodowej toczącej się z wyłączeniem jawności, miały miejsce w okresie od stycznia 2003 r. do maja 2005 r. w Krakowie, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, że strona ta została utworzona dopiero w dniu 26 października 2004 r. (…)
Uzasadnienie
Godzi się ponadto zauważyć, że w zakresie czynu opisanego w pkt II i XVIII części dyspozytywnej wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. Sądu Rejonowego w Dębicy, Zbigniewowi Kękusiowi przypisano działanie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., podczas gdy strona internetowa pod domeną www.zkekus.w.interia.pl została założona, dopiero w dniu 26 października 2004 r.
W tej sytuacji przyjęcie przez sąd, że oskarżony Zbigniew Kękuś we wskazanym okresie znieważał osoby pokrzywdzone za pośrednictwem wymienionej strony internetowej, pod domeną www.zkekus.pl, nie tylko nie znajduje uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym, a wręcz jest sprzeczne między innymi z pisemną informacją z portalu Interia PL z dnia 01 października 2007 r.
Tak więc ustalenia Sądu Rejonowego w Dębicy, że Zbigniew Kękuś znieważał w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. pod domeną www.zkekus.w.interia.pl Wiesławę Zoll jak też rozpowszechnił tamże materiały ze sprawy rozwodowej, prowadzonej z wyłączeniem jawności, nie mogą być uznane za ustalenia swobodne, a tylko dowolne, nie znajdujące oparcia w żadnym  materiale dowodowym.  Innymi słowy nie  było możliwie, aby oskarżony od stycznia 2003 r. do dnia 26.10.2004 r., to jest dnia założenia strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, zamieszczał na niej jakiekolwiek dokumenty, czy też pisma o treści znieważającej, skoro strona ta po prostu jeszcze nie istniała.”
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/ kasacja Prokuratora
Generalnego, z dnia 22 sierpnia 2011 r., sygn. akt PG IV KSK 699/11 od wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. – Załącznik 8

W dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy uznał Pana kasację za zasadną, uchylił skazujący mnie wyrok, wznowił postępowanie do sygn. akt II K 451/06 i przekazał sprawę przeciwko mnie do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie czynów z pkt. II i XVIII, podając w uzasadnieniu – Załącznik 2: „(…) Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k.  Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów.”
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26
stycznia 2012 r., sygn. akt IV KK 272/11 – Załącznik 2

Przypomnę, że wniósł Pan kasację w następstwie protestu, w tym głodowego, który prowadziłem przed Prokuraturą Generalną w okresie od dnia 30 maja 2011 r. do 15 czerwca 2011 r., bo mnie Pan trzykrotnie, pismami z dnia 12 maja 2010 r., 21 września 2010 r. i 2 grudnia 2010 r. oszukiwał, informując, że w sprawie skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. nie zachodzi określona w art. 523 § 1 k.p.k. przesłanka do wniesienia kasacji na moją korzyść od niego.
Gdyby Pan mnie nie oszukał pismem z dnia 12 maja 2010 r., wniósłby Pan kasację w zakresie wszystkich czynów, które przypisał mi sędzią T. Kuczma. Wszystkie bowiem zostały popełnione za pośrednictwem Internetu, tj. stron: www.zgsopo.webpark.pl i www.zkekus.w.interia.pl.
Nie mógł Pan wnieść w sierpniu 2011 r. kasacji w zakresie wszystkich przypisanych mi czynów ponieważ rok wcześniej, w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał w.w. wyrok wznowieniowy, którym uchylił skazujący mnie wyrok z dnia 18.12.2007 r. w zakresie 16 czynów z pkt. I, III – XVII /Załącznik 1/ a art. 521 § 1 k.p.k. stanowi: „Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich, może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie.”

Okazało się, że:
I. prokurator Radosława Ridan sporządziła akt oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r. oczywiście i rażąco naruszywszy prawo określone w art. 297 § 1 k.p.k., bo go sporządziła na podstawie li tylko… wydruków ze stron www.zgsopo.webpark.pl i www.zkekus.w.interia.pl . Przyznała się zresztą do tego podając w uzasadnieniu do Zażalenia z dnia 8 grudnia 2006 r. na Postanowienie sędziego T. Kuczmy z dnia 30.11.2006 r.: „Prokurator (…) Zarzuty swe oparł li tylko na publikacjach, które osobiście ujawnił i przejrzał  na stronach internetowych ZGSOPO i www.zkekus.w.interia.pl.
Dowód:     Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06 /następnie II K 854/10, II K 407/13/ zażalenie
prokurator Radosławy Ridan z dnia 8 grudnia 2006 r.
Zacytowane wyżej wyznanie prokurator R. Ridan jest zarazem osobiście sporządzonym przez nią:
1. przyznaniem się do winy, dowodem, że naruszyła prawo określone w art. 297 § 1 k.p.k. oraz przyznaniem, że jej wyżej wymienieni przełożeni, którzy nadzorowali prowadzone przez nią postępowanie przygotowawcze rażąco naruszyli prawo określone w art. 326 § 2 k.p.k. „Prokurator jest obowiązany czuwać nad prawidłowym i sprawnym przebiegiem całego nadzorowanego przez siebie postępowania.”
2. dowodem poświadczającym, że Pana podwładni, prokuratorzy Radosława Ridan, Lidia Jaryczkowska, Piotr Kosmaty, Krystyna Kowalczyk, Edyta Kuśnierz są bezmyślnymi tumanamii, bo ta pierwsza sporządziła po dwóch latach prowadzenia postępowania przygotowawczego w sprawie o popełnienie przestępstwa za pośrednictwem Internetu akt oskarżenia na podstawie li tylko wydruków ze stron internetowych, a pozostali jej na to pozwolili.
Prokurator Piotr Kosmaty i prokurator Radosława Ridan są dodatkowo łajdakami, bo po tym, gdy im sędzia T. Kuczma zwrócił Postanowieniem z dnia 30.11.2006 r. sprawę przeciwko mnie, żeby usunęli istotne braki postępowania przygotowawczego, w tym wskazał, jakie czynności powinni wykonać: „Konieczne może być bowiem nie tylko uzyskanie informacji od instytucji zajmującej się przyznawaniem domen internetowych, przesłuchanie osób związanych z prowadzeniem strony internetowej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, ustalenie na jakich serwerach strony te są prowadzone, jakie osoby na stronach tych zamieszczać mogą informacje, wreszcie kto zamieszczał pisma opisane w zarzutach na tych stronach, ale może się również wyłonić potrzeba ustalenia u operatorów internetowych właścicieli numerów IP komputerów, z których dokonywano zmian na stronach internetowych. Wiązać się może również z potrzebą dokonania czynności przeszukania, ewentualnie zatrzymania twardych dysków komputerów, czy też serwerów, a także koniecznością powołania biegłego informatyka i sporządzenia opinii.”, to odmówili ich wykonania, a prokurator R. Ridan podała w Zażaleniu z dnia 08.12.2006 r. na Postanowienie z dnia 30.11.2006 r. – Załącznik 9:

Z informacji Zbigniewa Kękusia (…) należy wysnuć oczywisty wniosek, że tylko Zbigniew Kękuś
może być sprawcą zarzuconych mu przestępstw bez żadnej ku temu wątpliwości. (…)
Natomiast o ile Sąd orzekający powziąłby uzasadnioną wątpliwość co do sprawstwa i winy oskarżonego
w toku czynności dowodowych, w trakcie procesu, to ma możliwość wydania wyroku uniewinniającego.
Tak więc czynności w sprawie typu: zabezpieczenie twardych dysków komputerów, ustalenie IP
czy też korzystanie z opinii biegłych informatyków etc, zdaniem piszącego te słowa są generowaniem niepotrzebnych, pracochłonnych i obciążających kosztami Skarb Państwa czynności,
które nie wniosą niczego nowego do postępowania.”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06 /następnie II K 854/10, II K 407/13/ zażalenie prokurator
Radosławy Ridan z dnia 8 grudnia 2006 r. – Załącznik 9

Osobliwe…
Metoda prób i błędów.
Poraża linia „rozumowania” prokurator Radosławy Ridan…
Sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie SSO Jarosław Szaro, SSO Mariusz Sztorc, SSR del. do SO Andrzej Borek przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie Renaty Stopińskiej-Witkowskiej uznali tę linię…  samoobrony prokurator R. Ridan przed słusznymi zarzutami za słuszną i postanowieniem z dnia 5 stycznia 2007 r. /sygn. akt II Kz.675/06/ uchylili postanowienie sędziego T. Kuczmy z dnia 30.11.2006 r.
Pouczyli go, że na przyszłość ma prawidłowo rozumować.
II. Sędzia Tomasz Kuczma jest łajdakiem, bo po tym, gdy osobiście zebrał  dowody mojej niewinności, tj.:
1. pismo Działu Bezpieczeństwa Wirtualnej Polski S.A. z dnia 6 sierpnia 2007 r. – Załącznik 10,
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 407/13, pismo „Wirtualna Polska”
z dnia 6 sierpnia 2007r., dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo, karty 3098, 3099 – Załącznik 10
2. oraz pismo Działu Bezpieczeństwa Interii.PL S.A. z dnia 1 października 2007 r. – Załącznik 11
Dowód:         Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13, pismo z dnia 1 października  2007r.
INTERIA.PL.S.A., karta 3183 – Załącznik 11
którymi operatorzy internetowi poświadczyli, że nie ja byłem sprawcą czynów, które przypisała mi prokurator R. Ridan, lecz że popełnili je mieszkańcy Warszawy oraz że nie w Krakowie jej popełniono, lecz w Warszawie, wydał w dniu 18.12.2007 r. skazujący mnie wyrok, którym przypisał mi wszystkie czyny według opisów prokurator R. Ridan. Wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. skazał mnie nawet i za to, że wszystkie przypisane mi czyny popełniałem za pośrednictwem strony www.zkekus.w.interia.pl od stycznia 2003 r., mimo że w.w. pismem z dnia 1 października 2007 r. Interia.PL S.A. poinformowała go, że strona ta została założona w dniu – jak Pan podał w kasacji z dnia 22.08.2011 r. – 26 października 2004 r.
Łajdak z sędziego Tomasza Kuczmy?
Oczywiście, ze łajdakii.

Spora jest grupa prokuratorów i sędziów, którym bardzo zależy, żeby mnie umieścić w szpitalu psychiatrycznym i wykreować mi wizerunek osoby niepoczytalnej.
Jak wspomniałem, w dacie złożenia niniejszego pisma sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój – prezes tego Sądu – ściga mnie, przy udziale Pana podwładnej, jednego z tumanów, którzy nadzorowali postępowanie przygotowawcze prowadzone przeciwko mnie przez prokurator R. Ridan, Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wschód Krystyny Kowalczyk,  a wszystkie czyny, które przypisała mi prokurator R. Ridan, według opisów, które ta sporządziła.
Z opisanymi wyżej dla mnie skutkami, w tym grożącym mi umieszczeniem na okres 4 tygodni na obserwację w szpitalu psychiatrycznym po mojej rzekomej w dniu 5 maja 2014 r. próbie samouwolnienia się i z tej przyczyny wyrządzenia krzywdy funkcjonariuszom Policji, którzy mnie zatrzymali na polecenie sędzi B. Stój celem doprowadzenia mnie pod przymusem na badania psychiatryczne w dniu 7 maja 2014 r.
Wskazać zatem należy zatem, że ponad wyżej wymienione, poświadczone przez Pana w kasacji z dnia 22.08.2011 r. wady prawne aktu oskarżenia przeciwko mnie:
I. ściganie mnie z art. 226 § 1 k.k. za znieważenie sędziów w związku z pełnieniem obowiązków służbowych jest niedopuszczalne od dnia 19 października 2006 r., z mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 r., sygn. P 3/06 /Dz. U. z 19.10.2006 r., Nr 190, poz. 1409/. Z tej przyczyny Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał w.w. wyrok wznowieniowy z dnia 15.09.2010 r.
Jeśli zmienić kwalifikację prawną zarzutów z art. 226 § 1 k.k. na art. 216 k.k., czyli na znieważenie, to karalność tych czynów, jako ściganych z oskarżenia prywatnego ustała z mocy prawa określonego w art. 101 k.k.iii i 102 k.k.iv z dniem:
1. 1 czerwca 2013 r. – czyny z pkt. I, VI, VIII, XI, XII, XIII, XIV, XV, XVI aktu oskarżenia popełniane w okresie „styczeń 2003 r. do maj 2005 r.”
2. 1 października … 2013 r. – czyny z pkt. II, III, IV, V, VII, IX, X aktu oskarżenia popełniane w okresie „styczeń 2003 r. do wrzesień 2005 r.”
II. w pkt. XVII akt oskarżenia prokurator R. Ridan przypisała mi z art. 226 § 3 k.k. czyn, który opisała jako: „Oskarżam Zbigniewa Kękusia o to, że (…) XVII. w okresie od stycznia 2003 r. do maja 2005 r. – w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu – za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – www.zgsopo.webpark.pl i założonej przez siebie strony pod domeną zkekus.ww.interia.pl  znieważył urząd Rzecznika Praw Obywatelskich używając wobec piastującego go Andrzeja Zolla słów obraźliwych i pomówił go o takie postępowanie i właściwości, które mogą poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla piastowanego urzędu, tj. o przestępstwo z art. 226 § 3 kk i art. 212 § 2 k.k. (…).”
Wskazać należy, że:
1. art. 226 § 3 k.k. stanowi:„Kto publicznie znieważa lub poniża konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. były Rzecznik Praw Obywatelskich prof. dr hab. Andrzej Zoll prezentuje od kilkunastu lat, w kolejnych edycjach wydawanego pod jego redakcją naukową Komentarza do kodeku karnego, jako słuszne wskazanie doktryny prawnej, według którego … Rzecznik Praw Obywatelskich będąc organem konstytucyjnym, nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej: „Przedmiotem czynności wykonawczej typu czynu zabronionego opisanego w art. 226 § 3 są konstytucyjne organy Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres znaczeniowy tego terminu jest sporny w doktrynie (por. A. Zoll (w: ) Kodeks Karny …, red. A. Zoll, s. 736. (…) W doktrynie słusznie jednak wskazano, iż nie każdy organ konstytucyjny jest jednocześnie organem Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. takim, który jest powiązany z wykonywaniem jednego z trzech rodzajów władzy w odniesieniu do państwa. Według tego poglądu organami RP są zatem tylko: Sejm, Senat, Prezydent RP, Rada Ministrów, ministrowie, Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny.” – Źródło: Kodeks karny część szczególna, Tom II, Komentarz do art. 117 – 277 k.k. pod redakcją naukową Andrzeja Zolla, 4 wydanie, 2013 r., LEX  Wolters Kluwer business, s. 1131.
Jeśli RPO nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej, to czyn przypisany mi przez prokurator R. Ridan z art. 226 § 3 k.k. w pkt. XVII aktu oskarżenia… nie wypełnia znamion czynu określonego w tym artykule jako przestępstwo.
Wskazać należy, że w odpowiedzi z dnia 12 lipca 2013 r. na mój z całą pewnością słuszny wniosek do Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wschód Krystyny Kowalczyk o wycofanie – z podanego wyżej powodu – z przypisanej mi przez prokurator R. Ridan kwalifikacji prawnej zarzutów artykułu 226 § 3 k.k., odpowiedziała mi zastępca Prokuratora Rejonowego Edyta Frączek-Padoł – Załącznik 12: „Interpretacja art. 226 § 3 k.k. wskazana przez Pana w pismach jest jednym z poglądów doktryny, którego nie podzielił autor aktu oskarżenia. Problem interpretacji przepisu będzie aktualnie przedmiotem oceny prawnej, której dokona niezawisły Sąd. (…)  Zastępca Prokuratora Rejonowego Edyta Frączek – Padoł”
Dowód:         Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście – Wschód, sygn. akt 1 Ds. 39/06/S, pismo Zastępcy
Prokuratora Rejonowego Edyty Frączek – Padoł z dnia 12 lipca 2013 r. – Załącznik 12
Jedna z licznych fanek patologii Andrzeja Zolla, prokurator Edyta Frączek-Padoł udaje, że nieświadoma, że nie wie, iż:
1. interpretacji i oceny prawnej zarzutu prokurator Radosławy Ridan, która nie podziela – w domyśle, bo nie przedstawiła w akcie oskarżenia żadnego w tej sprawie stanowiska – stanowiska… RPO Andrzeja Zolla dokonały już dwa niezawisłe Sądy. Sędzia T. Kuczma skazał mnie wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. za popełnienie w.w. czynu, a następnie Sąd Okręgowy w Rzeszowie dokonał interpretacji wyroku i go uchylił wyrokiem wznowieniowym z dnia 15.09.2010 r., zarzucając sędziemu T. Kuczmie rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego,
2. art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego stanowi: „Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.”
III. Karalność 17 czynów z pkt. I – XVII aktu oskarżenia, tj. przypisanych mi z art. 212 § 2 k.k. zniesławień ustała z mocy w.w. prawa określonego w art. 101 k.k. i 102 k.k.:
1. 1 czerwca 2013 r. – czyny z pkt. I, VI, VIII, XI, XII, XIII, XIV, XV, XVI aktu oskarżenia popełniane w okresie „styczeń 2003 r. do maj 2005 r.”
2. 1 października … 2013 r. – czyny z pkt. II, III, IV, V, VII, IX, X, XVII  aktu oskarżenia popełniane w okresie „styczeń 2003 r. do wrzesień 2005 r.”

Nie jest Pan tym wszystkim wstrząśnięty…?
xxx

Dziwny z Pana człowiek… Niby nieskazitelnego charakteru – jak każdy prokurator Rzeczypospolitej Polskiej – ale…
Najpierw mnie Pan oszukał trzykrotnie w okresie maj 2010 r. do grudzień 2010 r. informując mnie, gdy Pana prosiłem, żeby Pan wniósł kasację na moją korzyść od skazującego mnie wyroku sędziego T. Kuczmy z dnia 18.12.2007 r., że kolejne wnikliwe analizy akt sprawy przeciwko mnie nie wykazywały, że zachodziła określona w art. 523 § 1 k.p.k. przesłanka do wniesienia kasacji.
Potem, gdy w dniu 30 maja 2011 r. rozpocząłem protest głodowy przed siedzibą kierowanej przez Pana Prokuratury Generalnej, wchodził Pan do Prokuratury i wychodził z niej bocznym wejściem – żeby mnie nie widzieć – i potrzebował Pan aż … 9 dób mojego protestu, żeby zlecić przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego.
Wiedział Pan, że mam rodzinę, troje dzieci, że się o mnie denerwują.
Przypomnę, że gdy R. Sikorski zgłosił Panu w dniu 30 grudnia 2010 r. sprawę antyżydowskich napisów, natychmiast tego samego dnia wydał Pan polecenie przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i poinformowania Pana o jego wynikach po 10 dniach.v
W moim przypadku, po prowadzonym przeze mnie przez 15 dób proteście poinformował mnie Pan, że wniesie kasację na moją korzyść.
Ostatecznie wniósł ją Pan na korzyść adw. Wiesławy Zoll, składając wniosek o powtórne ściganie mnie z oskarżenia  publicznego za jej przeze mnie – ścigane z oskarżenia prywatnego – zniesławienie.
A przecież prokurator R. Ridan nie wykazała – co było jej obowiązkiem określonym w art. 60 § 1 k.p.k. – w akcie oskarżenia z dnia 12.06.2006 r., że ściganie mnie za ten czyn z oskarżenia publicznego leży w interesie społecznym.
Pana kasacja „na moją korzyść” tym dla mnie skutkuje, że w dacie złożenie niniejszego pisma wciąż ścigają mnie za ten czyn sędzia B. Stój i prokurator K. Kowalczyk, a mimo że jego karalność ustała z dniem 1 października 2013 r. sędzia Beata Stój wydała w dniu 25 kwietnia 2014 r. Policji nakaz zatrzymania mnie na okres nieprzekraczający 48 godzin i doprowadzenia w dniu 7 maja 2014 r. na badania psychiatryczne.

W innych sytuacjach prezentuje się Pana jako osoba wrażliwa społecznie i surowa, sroga wobec swoich podwładnych.
Jak wiadomo, w sierpniu 2014 r. wystąpił Pan z wnioskiem do Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie Dariusza Korneluka o wszczęcie – Załącznik 13: „stosownego postępowania zmierzającego do zainicjowania postępowania dyscyplinarnego, a także oceny funkcjonowania nadzoru wewnętrznego ze strony zwierzchników służbowych i bezpośredniego przełożonego prokuratora, który wydał wskazane postanowienie.”
Dowód:         Prokuratura Generalna, sygn. akt PG VII G 021/30/14, pismo prokuratora generalnego Andrzeja Seremeta
z dnia 6 sierpnia 2014 r. do Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie – Załącznik 13

Chodziło o prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Izabelę Szumowską, która wydała postanowienie o umorzeniu – na Pana żądanie wszczętego po raz trzeci – śledztwa w sprawie antyżydowskich  komentarzy pod adresem ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego.
Komentując sporządzone przez nią uzasadnienie podał Pan – : „Takie uzasadnienie postanowienia kończącego postępowanie przygotowawcze stanowi przykład wtórnej wiktymizacji ofiary przestępstwa. Do krzywdy doznanej wskutek czynu zabronionego dochodzi również krzywdzące działanie organu procesowego.”

Czy jakiś organ procesowy poświadczył w sformalizowany sposób pierwotną wiktymizację Radosława Sikorskiego…?
Zostało wydane Postanowienie o wszczęciu śledztwa…?
Zagalopował się Pan, skompromitował…
Nie mogło dojść do wtórnej wiktymizacji, jeśli żaden organ procesowy nie stwierdził  popełnienia przez kogokolwiek czynu zabronionego na szkodę R. Sikorskiego.
Pana sympatia dla Radosława Sikorskiego oraz okazywany mu przez Pana serwilizm są wyraźnie zauważalne. Mnóstwo ich dowodów.  W wydaniu z dnia 7 sierpnia 2014 r. „Gazeta Wyborcza” podała:

„Jak się dowiaduje „Wyborcza”, treść umorzenia wstrząsnęła prokuratorem generalnym, który od dawna zabiega o większą wrażliwość w ściganiu sprawców ksenofobii i nienawiści rasowej. (…) Jak się dowiedzieliśmy, szef PG napisał też do Sikorskiego list, w którym ubolewa nad stanowiskiem prokurator Szumowskiej i pisze, że
„uchybia ono godności prokuratora”.
Źródło: Wojciech Czuchnowski, „Seremet ostro o umorzeniu śledztwa w sprawie antysemickich wpisów: dyscyplinarka dla prokurator i kontrola jej pracy”; „Gazeta Wyborcza”, 7 sierpnia 2014 r.

Wstrząśnięty, wrażliwy Prokurator Generalny wyraził ubolewanie ofierze wtórnej wiktymizacji Radosławowi Sikorskiemu.
Prokurator Izabeli Szumowskiej, która „zwiktymizowała” wtórnie Pana pupila przedstawił Pan zarzut uchybienia godności prokuratora.
Co więcej, jak podała „Gazeta Wyborcza” kajał się Pan, Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej, przed Radosławem Sikorskim – „Jak się dowiedzieliśmy, szef PG napisał też do Sikorskiego list, w którym ubolewa nad stanowiskiem prokurator Szumowskiej i pisze, że „uchybia ono godności prokuratora”  – zaraz po tym, gdy ten przyznał przed kamerami telewizji, że on sam w taki sposób recenzował prowadzoną przez niego politykę zagraniczną Rzeczypospolitej Polskiej:

„Sikorski: Wiesz, że polsko-amerykański sojusz to jest nic niewarty. Jest wręcz szkodliwy. Bo stwarza Polsce fałszywe poczucie bezpieczeństwa. (…) Bullshit kompletny. Skonfliktujemy się z Niemcami, z Rosją i będziemy uważali, że wszystko jest super, bo zrobiliśmy laskę Amerykanom. Frajerzy. Kompletni frajerzy.
(…) Szef MSZ Radosław Sikorski (…): Sojusz Polska – Stany Zjednoczone jest: „nic niewartym robieniem loda Amerykanom, którzy traktują nas jak murzynów”
Źródło: BAŁ, „Zrobiliśmy laskę Amerykanom”, „Fakt”, 23.06.2014, s. 2
Trudno o lepszy dowód uchybienia przez Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej godności prokuratora niż kajanie się przed funkcjonariuszem publicznym, który zasługiwał na… postawienie mu przez prokuratorę zarzutu z art. 129 k.k.: „Kto, będąc upoważniony do występowania w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej w stosunkach z rządem obcego państwa lub zagraniczną organizacją, działa na szkodę Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.”
Uważam, że zachowując się, jak wyżej, Pan zrobił loda tudzież laskę Radosławowi Sikorskiemu w popularyzowanych przez niego tych określeń znaczeniach.
xxx

Jak wspomniałem, dziwny z Pana człowiek. Niesprawiedliwy. Nierzetelny. Nieuczciwy.
Nie traktowali by mnie Pana podwładni w – między innymi – opisany wyżej sposób, gdyby Pan nie dał im osobiście przykładu, nie pokazał, co można – a zatem, co oni mogą – ze mną robić.
W Pana przypadku doskonale potwierdza się mądrość porzekadła, że:
„Ryba psuje się od głowy”
Porzekadło ludowe

Z powodu nierozpoznania do dnia złożenia niniejszego pisma przez Pana podwładnych, Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidię Jaryczkowską i Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agatę Chmielarczyk-Skibę złożonych przeze mnie zawiadomień, jak na str. 5 niniejszego pisma, Załącznik 3, Załącznik 4, Załącznik 5, Załącznik 6, złożyłem – z mocy prawa określonego w art. 306 § 3 k.p.k.: „Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.” – pismami z dnia 23 lutego 2015 r. zażalenia na ich bezczynność do, odpowiednio:
1. Prokuratora Apelacyjnego w Krakowie Artura Wrony – Załącznik 14:
Dowód:     Prokuratura Apelacyjna w Krakowie, Zażalenie Z. Kękusia z dnia 23 lutego 2015 r. – Załącznik 14
2. Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej – Załącznik 15:
Dowód:         Prokuratura Okręgowa  w Krakowie, Zażalenie Z. Kękusia z dnia 23 lutego 2015 r. – Załącznik 15

Pana proszę o osobiste przez Pana wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec:
1. Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej
2. Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk-Skiby
z powodu oczywistego i rażącego naruszenia przez nie prawa procesowego określonego w art. 305 k.p.k.

Skoro z błahej, w dodatku  wyimaginowanej przez Pana przyczyny, tj. „wtórnej wiktymizacji” Radosława Sikorskiego, nakazał Pan Prokuratorowi Apelacyjnemu w Warszawie Dariuszowi Kornelukowi wszczęcie postępowania zmierzającego do zainicjowania postępowania dyscyplinarnego wobec prokurator Izabeli Szumowskiej a także oceny funkcjonowania nadzoru wewnętrznego ze strony jej zwierzchników służbowych i bezpośredniego przełożonego, to sprawami rzeczywistego, rażącego naruszenia prawa przez prokurator Lidię Jaryczkowską i prokurator Agatę Chmielarczyk Skibę powinien Pan się zająć osobiście, korzystając z posiadanych przez Pana uprawnień.
Co do w.w. Zażaleń na bezczynność Prokuratora Okręgowego L. Jaryczkowskiej i Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy A. Chmielarczyk-Skiby skierowanych przeze mnie do Prokuratora Apelacyjnego w Krakowie Artura Wrony i Prokuratora Okręgowego w Krakowie Lidii Jaryczkowskiej, poinformowałem w nich adresatów, że po odbiór ich sporządzonych na piśmie stanowisk stawię się osobiście na pełnionych przez nich dyżurach w poniedziałek 2 marca 2015 r.
Ponieważ niektórzy Pana podwładni – na przykład prokurator Dariusz Furdzik z Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód – mają niedobry zwyczaj kierowania osób, które im udowodnią fachową i moralną niekompetencję na badania psychiatryczne, wysługując się w tym celu Policją, tj. wydając Policji nakaz zatrzymania i doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne ofiary naruszenia przez nich prawa, kopię niniejszego pisma umieszczę w Internecie.
Gdyby okazało się, że zostanę zatrzymany przez Policję celem doprowadzenia mnie pod przymusem na badania psychiatryczne jest wskazane, żeby przedstawiciele opinii publicznej wiedzieli, z jakich stało się to przyczyn.
Wnoszę jak na wstępie.

Zbigniew Kękuś

Załączniki – Fw__Rzady_Zydow_w_Polsce____selektywnie_wstrzasany:
1. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/, wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 15.09.2010 r.
2. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt IV KK 272/11
3. Prokuratura Okręgowa w Krakowie, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 27 października 2014 r.
4. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 27 października 2014 r.
Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 27 października 2014
5. r. /data wpływu/
6. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, Zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 3 listopada  2014 r.
7. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13, pismo Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wschód Lidii Jaryczkowskiej z dnia 12 grudnia 2005 r.
8. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13 /uprzednio II K 451/06/ kasacja Prokuratora Generalnego, z dnia 22 sierpnia 2011 r., sygn. akt PG IV KSK 699/11 od wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r.
9. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06 /następnie II K 854/10, II K 407/13/ zażalenie prokurator Radosławy Ridan z dnia 8 grudnia 2006 r.
10. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 407/13, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo, karty 3098, 3099
11. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 407/13, pismo z dnia 1 października 2007r. INTERIA.PL.S.A., karta 3183
12. Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście – Wschód, sygn. akt 1 Ds. 39/06/S, pismo Zastępcy Prokuratora Rejonowego Edyty Frączek – Padoł z dnia 12 lipca 2013 r.
13. Prokuratura Generalna, sygn. akt PG VII G 021/30/14, pismo prokuratora generalnego Andrzeja Seremeta z dnia 6 sierpnia 2014 r. do Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie
14. Prokuratura Apelacyjna w Krakowie, Zażalenie Z. Kękusia z dnia 23 lutego 2015 r.
15. Prokuratura Okręgowa  w Krakowie, Zażalenie Z. Kękusia z dnia 23 lutego 2015 r.
16. Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Wydział IX Karny, sygn. akt IX Kp 300/14/K, protokół posiedzenia w dniu 16 października 2014 r.