Zawartość komuny w komunie

Wiele osób uważa, że za PRL-u było lepiej niż jest dziś. PRL to pierwsza komuna, a obecna III RP to komuna druga. Czym się te komuny różnią i dlaczego wielu woli pierwszą?

Otóż pierwsza komuna różni się od drugiej tym, że za pierwszej prawie wszystko było państwowe, a za drugiej ponad połowa. No i pierwsza była najpierw, a druga potem – w skali pokoleń. Więc najczęściej każdy kto żył w obu, był w pierwszej młody, a w drugiej stary. Człowiek młody średnio statystycznie zawsze czuje się lepiej niż stary, niezależnie od warunków politycznych i ekonomicznych. Więc najczęściej każdy instynktownie woli pierwszą komunę – bo był młodszy, zdrowszy, silniejszy, ładniejszy. Gdyby komunę obalono w całości, to na starość ludzie poczuliby się lepiej, bo byliby w pełni wolni, ale pół zniewolenia nie odczuwają jako coś istotnie lepszego. Dlatego wielu woli pierwszą komunę. I dlatego tak trudno obalić komunę w całości.

Proporcje komuny w komunie można zbadać poprzez analizę budżetu państwa. Przez budżet państwa przechodzi dziś prawie cała edukacja, służba zdrowia i ubezpieczenia społeczne. Wszystkie te dziedziny są nadal socjalistyczne, nadal kierują tym urzędnicy, nadal finansowane jest to z budżetu, poprzez podatki. Nie ma w tych dziedzinach wolnego rynku. I nie ma jeszcze w wielu innych dziedzinach, ale te trzy wymienione wystarczają by zapełnić ponad połowę budżetu.

Można też zawartość komuny w komunie mierzyć tym, jaką część PKB stanowi budżet państwa. W Polsce to ponad 50%. A zatem państwo odbiera nam ponad połowę tego co wypracujemy i tym zarządza. A zatem należy uznać, że mamy ponad pół komuny w komunie.

Niedługo będziemy mieć nowy rząd, który nic istotnego w tych proporcjach nie zmieni. Nadal będzie zarządzał połowiczną komuną. Druga komuna trzyma się póki co mocno. Bo pierwsza komuna tak zindoktrynowała Polaków, że komunę kochają. I się cieszą, że zostało jej jeszcze tak dużo. I chcieliby jeszcze więcej. Dlatego obalenie komuny będzie trwało 40 lat. Czyli jeszcze 15. Musimy się uzbroić w cierpliwość.

Precz z komuną!