Zarządzanie wiekiem

Bardzo nam się spodobał termin „zarządzanie wiekiem” w odniesieniu do niegdysiejszej polityki kadrowej. Czarowanie smętnej rzeczywistości rynku najlepiej udaje się poprzez różnego rodzaju eufemizmy, lub całą tę tzw. nowomowę wyjętą z podręczników bogatych w rozliczne teorie. Stały się one żyznym gruntem, na którym wypasły się liczne firmy szkoleniowe i doradcze. Praktyka boleśnie weryfikuje wszelkiego rodzaju podręcznikową poprawność nawet, jeśli ta jest wspierana przez silnych mecenasów. Jaka jest ta praktyka dnia dzisiejszego? W ostatecznym rachunku profesjonalista przegrywa z nepotem i protegowanym, a wiedza i doświadczenie z naiwnym entuzjazmem byle kupionym za niewielkie pieniądze. I okolicznościowy kuplet:

W Unii żeśmy nie w ogonie

Więc jest tutaj w dobrym tonie,

Że, byś poczuł się człowiekiem

Zarządzają twoim wiekiem.

Wszystko w ramach regulacji,

Które przyszły z takiej racji,

Że być ma tu nowocześnie

I z humanum jednocześnie,

Bo tak piszą w podręcznikach,

Choć to dla nas egzotyka

A, jak mówią na szkoleniu:

Problem nie tkwi w twoim leniu.

I na tym koniec teorii,

Bo wypadasz z trajektorii

W tym standardzie zarządzania,

Który do tego się skłania,

Żeby kończąc z tym wygłupem

Iść do celu nad twym trupem.

Na humanum są sposoby

Zmienić je w ludzkie zasoby!

A, kiedy jest z rynku presja,

Bo zaczęła się recesja,

Choć to skutek nie przyczyna

To wtedy jest twoja wina.

Gdy poprawić chcą ebitdę

To standard się staje mitem

Krzyczą: zróbmy rewolucję

Robią: humanum redukcję.

Z pozdrowieniami Liber