Wymiar sprawiedliwości w wolnościowym państwie

Czy więzienia są potrzebne?

Czy kary finansowe są zbyt łagodne dla przestępców, a kary cielesne zbyt surowe i niehumanitarne? Dlaczego tak jest? Czy pozbawienie wolności jest proporcjonalne do jakiegokolwiek przewinienia? Czy więzienie sprawcy kradzieży lub pobicia jest moralne i zgodne z prawem naturalnym?

Ja uważam, że przestępca powinien zostać pozbawiony praw proporcjonalnie do stopnia, do którego sam je naruszył. Jeżeli człowiek ukradnie jakąś rzecz to powinien zwrócić dwa razy tyle, ile jest warta, jeżeli człowiek kogoś pobije to powinien zapłacić poszkodowanemu dwa razy tyle, na ile opiewają spowodowane przez niego szkody, a jeśli nie jest wypłacalny to można go albo wystawić na pręgierzu na rynku albo wychłostać albo spuścić solidny łomot (oczywiście na mocy wyroku sądu). Jeżeli człowiek kogoś zabije to powinien sam ponieść karę śmierci.

W praktyce podbite oko bywa kwalifikowane jako obrażenia powyżej 7 dni, tj. art. 157 par. 1 k.k. za co grozi do 5 lat pozbawienia wolności. Gdybyśmy zastosowali uważane powszechnie za najsurowsze prawo talionu, to sprawcy należałoby również podbić oko. Co byście Państwo wybrali, gdybyście mieli taką możliwość – uderzenie pięścią w oko, czy spędzenie pięciu lat w zakładzie karnym, w sytuacji popełnienia tego przestępstwa? Rzecz jasna raczej nikt do tej pory nie trafił na pięć lat do więzienia za taki czyn, ale mam na myśli to, że współczesne prawo jest zbyt surowe dla drobnych przestępców, a nazbyt łagodne dla na przykład morderców.

Motłoch ma tendencję na krytykowanie polepszania warunków w więzieniach, ale statystyki mówią same za siebie – obecnie w zakładach karnych w Polsce siedzi 80 tys. osób, a rocznie przewija się przez nie 180 tys. Jaka jest szansa, że ktoś z Państwa zostanie tam osadzony? Proszę obliczyć biorąc pod uwagę populację Polski. Ktoś powie „nie zamierzam popełniać przestępstwa to tam nie trafię”. Nic bardziej mylnego, jeżeli uświadomić sobie metody działania policji – losowe typowanie podejrzanych np. jedynie na podstawie płci i orientacyjnego wieku, a następnie wymuszanie zeznań.

Zresztą w tym kraju ludzie zostają pozbawieni wolności nie popełniając niemoralnych czynów – np. za posiadanie broni lub materiałów wybuchowych albo narkotyków, za udział w bójce (pamiętajmy, że bójka jest starcie co najmniej trzech osób, które biorą w niej udział dobrowolnie, a więc nie można tu mówić o krzywdzie).

Osobiście znam człowieka, który został zaatakowany na ulicy (wedle tego co twierdzi) przez dwóch chuliganów, a ponieważ od dziecka trenował judo, to jakoś poradził sobie za napastnikami. Po upływie około miesiąca policja zabrała go z pracy i usłyszał że jest oskarżony o rozbój (poważne przestępstwo), bo tamci dwaj skłamali, że ich pobił i okradł. Trafił do aresztu śledczego na mniej więcej rok czasu, po czym sąd skazał go na trzy lata więzienia, który to wyrok w chwili obecnej odsiaduje.

Każdy z nas może zostać zamknięty w więzieniu i dlatego w naszym interesie jest, aby warunki w nim były znośne.

Anarchokapitaliści (np. Murray Rothabrd) uważają, że dobrze byłoby, gdyby w zakresie sądownictwa i zapewniania bezpieczeństwa panowała konkurencja. Ja myślę, że w tych sferach życia państwo powinno być także minimalne. Policja w takim kształcie, w jakim funkcjonuje obecnie, bardzie szkodzi ludziom niźli pomaga, więc powinna zostać rozwiązana i zastąpiona demokratycznie wybieranym urzędnikiem (szeryfem), który zajmowałby się strzeżeniem prawa na terytorium miasta czy gminy. Sądy w zwykłych sprawach widzę jako arbitrów powołanych przez obie strony konfliktu, którzy uzgadniają wspólnie wyrok. Zaś w poważnych jako trybunały złożone z losowo dobranych obywateli (np. stu). Kary, jak już pisałem powinny być przede wszystkim finansowe, zaś w sprawach o poważne przewinienia stanowić je powinna konfiskata majątku i wygnanie z kraju z możliwością zastosowania kary śmierci za zabójstwo.

Paweł z Kuczyna