Wczoraj Moskwa – dziś Bruksela

„Jest to dla nas debata równa rangą czekającej nas debacie konstytucyjnej, dlatego że jeżeli Sejm wyrazi zgodę na ratyfikację traktatu stowarzyszeniowego z EWG, to będzie to decyzja, która rozstrzygnie o losach Polski na całe dziesięciolecia, zadecyduje o miejscu Polski w Europie. Będzie to decyzja, która wytworzy podstawę realizacji suwerenności Polski w wymiarze ekonomicznym, zatem będzie to decyzja niezwykle istotna dla niepodległości naszego państwa.Będzie to decyzja, która wytworzy konsekwencje nieodwracalne, konsekwencje, których nie będzie można zmieniać w taki sposób, jak zmienia się polskie ustawy.Będą to konsekwencje niezależne od tego, czy będą zmieniać się rządy i parlamenty. Traktat – jeśli zostanie ratyfikowany – jego decyzje będą rozstrzygać o losach Polski, o losach polskiej gospodarki.”
„W stosunku do wagi i rangi tego dokumentu należy z ubolewaniem stwierdzić, iż dziwnie utajniany przez wiele miesięcy, nie przedstawiany opinii publicznej, nie konsultowany ze społeczeństwem, z siłami politycznymi, z parlamentem, został Sejmowi przedstawiony niejako z zaskoczenia, niejako w aurze dokumentu, nad którym w zasadzie nie można dyskutować. Postawiono Wysoką Izbę niejako wobec faktu dokonanego, nie konsultując z nią wcześniej kierunków negocjacji przez polskich przedstawicieli w EWG, nie konsultując treści tego układu.”
„Krytykując traktat, jesteśmy przeciwni warunkom ekonomicznym, jakie ten traktat chce Polsce narzucić.”       Jacek Turczyński (ZChN) 03.07.1992

 

 

Stosunki dyplomatyczne ze Wspólnotami Europejskimi nawiązał jeszcze rząd PRL we wrześniu 1988 r. Powstały po wyborach czerwcowych 1989 r. rząd Tadeusza Mazowieckiego przykładał dużą wagę do rozwoju stosunków z EWG. Jednak dokumentem, który rzeczywiście rozpoczął drogę Polski do integracji ze Wspólnotami był Układ Europejski podpisany 16 grudnia 1991 r. przez wicepremiera Leszka Balcerowicza.

 

Warto tutaj przypomnieć, że od 06 grudnia 1991 r. Jan Olszewski był premierem RP.

 

Aby Układ ten mógł wejść w życie koniecznym było wyrażenie zgody przez Sejm RP na jego ratyfikację przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę, bo tak nakazywało ówcześnie obowiązujące prawo. Cały problem tkwił jednak w tym, że ogół parlamentarzystów nic o tym Układzie nie wiedziało. Większe przecieki o jego istnieniu nastąpiły po 1 marca 1992 r., kiedy to boczną furtką (metodą faktów dokonanych – za pomocą umowy przejściowej) weszły w życie przepisy Układu dotyczące handlu.

 

Tak mówili o Układzie Europejskim posłowie 21 maja 1992 rok:

 

„Nie dopuścimy do tego, by polskie elity znalazły się w Europie Zachodniej, a reszta społeczeństwa w Azji i Afryce.” „Wysoki Sejmie! Klub Parlamentarny PSL za nie do przyjęcia uważa praktykę podpisywania traktatów i umów międzynarodowych pod stołem. Układ Europejski podpisany 16 grudnia ub. r. wszedł w życie, w pewnych fragmentach, od 1 marca br., a jego treść dotarła do posłów, pod dużymi naciskami, dopiero w maju, więc pół roku po jego podpisaniu.”              

Stanisław Kalemba (PSL)

 

„Traktat ma 300 stron, a ku mojemu ubolewaniu, otrzymaliśmy go parę tygodni temu, nie zaś w grudniu, kiedy już był dostępny w języku polskim. Będzie szansa wyjaśnienia tych wątpliwości w trakcie debaty w komisjach, która, podejrzewam, będzie długa, burzliwa i szczegółowa.”         

 Wojciech Arkuszewski (NSZZ „S”)

 

Niestety 28 maja 1992 roku Janusz Korwin Mikke uruchomił burzę lustracyjną, która całkowicie przykryła debatę nad Układem Europejskim. Kończąc swoją wypowiedź JKM powiedział:

„Sądząc z oklasków, nie muszę tego uzasadniać. Jest jasne, jaka panuje atmosfera. Dziękuję bardzo. Tu jest wniosek podpisany na razie przez 19 posłów. Sądzę, że podpisałoby go wiele więcej posłów, tylko robiliśmy to w SPOSÓB NAGŁY.”

Niestety nie wyjaśnił co spowodowała ten nagły sposób działania, że na następnym posiedzeniu sejmu po mocnej krytyce Układu Europejskiego wyskoczył z lustracją.

 

27 stycznia 1994 r. (czyli po ponad 2-ch latach), po uprzednim parafowaniu Układu przez Premiera Rządu RP i  ratyfikowaniu go przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę, Układ Europejski opublikowano w Dzienniku Ustaw Nr 11, poz. 38. Został więc odtajniony dla narodu po 2 latach od podpisania.

 

Układem tym powołano do życia niekonstytucyjne ciało w postaci Rady Stowarzyszenia z uprawnieniami władczymi nad Rządem RP (Art. 102 Układu). W tym celu zawartym układem wyposażono Radę Stowarzyszenia w niezbędne kompetencje prawne z mocą wiążącą dla Rządu RP i ciał parlamentarnych RP.

 

Art. 104

W celu realizacji zadań przewidzianych w Układzie, Rada Stowarzyszenia będzie miała prawo podejmowania decyzji w przypadkach w nim przewidzianych. Podjęte decyzje będą wiążące dla Stron, które podejmą niezbędne działania dla ich realizacji. (…)

 

W skład Rady Stowarzyszenia wchodzą (art. 103 Układu):
a)  członkowie Komisji Wspólnot Europejskich,
b)  członkowie Rady Wspólnot Europejskich,
c)  członkowie Rządu Polskiego.

Z grubsza rzecz ujmując mamy skład Rady Stowarzyszenia w stosunku 2:1 na niekorzyść członków Rządu Polskiego.

 

Art. 118

Układ niniejszy zawarty jest na czas NIEOKREŚLONY. Każda ze stron może wypowiedzieć niniejszy Układ drugiej Stronie w drodze notyfikacji. Układ niniejszy utraci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia takiej notyfikacji.

 

 

Art. 6

„1. Stowarzyszenie obejmuje okres przejściowy w maksymalnym wymiarze dziesięciu lat, podzielony na dwa kolejne etapy, każdy w zasadzie trwający pięć lat. (…)”

 

Leszek Miller nie miałby z czym jechać do Kopenhagi w 2002 roku, gdyby wszystkie kolejne rządy RP od 1992 r. nie realizowały skrupulatnie dyktatu Brukseli poprzez realizację Układu Europejskiego. Żaden z działających w tym czasie Rządów RP nie skorzystał z klauzuli wypowiedzenia tego Układu – a nawet nie zagroził możliwością jego wypowiedzenia. Żaden też z Rządów RP nie poinformował Narodu Polskiego o skutkach realizacji zapisów tego Układu. Publicznie milczeli, jak zaklęci, posłowie i senatorowie tego okresu.

 

O współdziałaniu wszystkich sił politycznych tamtego okresu czasu dobitnie świadczy Uchwała Sejmu RP z dnia 18 lutego 2000 r. w sprawie przygotowań do członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej – opublikowana w Monitorze Polskim Nr 6, poz. 124 z dnia 25 lutego 2000 r.
.
W Uchwale tej czytamy: „Świadome, zaplanowane i terminowe działanie Rządu w zakresie inicjatyw ustawodawczych, mające na celu harmonizację prawa polskiego z prawem Unii Europejskiej jest warunkiem koniecznym trwałego umiejscowienia Polski w strukturach cywilizacji euroatlantyckiej. Sejm podejmuje niniejszą uchwałę kierując się interesem Rzeczypospolitej Polskiej – obecnie państwa stowarzyszonego,a w przyszłości państwa członkowskiego Unii Europejskiej.”

 

Skoro jednak 14 marca 1996, sejm RP podjął uchwałę w sprawie przygotowania Polski do członkostwa w Unii Europejskiej, wzywając Radę Ministrów RP do zintensyfikowania działań oraz skutecznego realizowania przekształceń prawnych i gospodarczych mających na celu przygotowanie Polski do członkostwa w Unii Europejskiej, wtedy już wszyscy wiedzieli, że Polska będzie w UE, wszyscy poza narodem polskim. 

 

 

Konstytucja RP z 1997 r. wprowadziła zapisy tego Układu, jako podstawę dalszego stanowienia prawa w Polsce

 

Art. 87

1. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

 

Art. 91

1. Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.

2. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

3. Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.

 

 

Układ Europejski spowodował zalew polskiego rynku dotowaną z krajów Wspólnoty żywnością co spowodowało ogromne utrudnienie sprzedaży polskich płodów rolnych, polskich produktów żywnościowych pogłębiając nędzę polskich wsi. Miejsce zaś pól uprawnych zastępują dzięki dotacjom z UE lasy – 3,7 mln. ha ma być wyłączone z produkcji rolniczej i zalesiona.

Kolejnym działaniem jest wyrzeczenie się władz polskich wspierania przedsiębiorczości Polaków i w efekcie upadek całych dziedzin polskiego przemysłu, handlu, wejście na polski rynek obcych podmiotów i wyciąganie z Polski pieniędzy.

 Każdy wie jak wyglądała nasza gospodarka po „skończeniu się w Polsce komunizmu”. Polska nie miała szans na konkurowanie z gospodarkami EWG. Zostaliśmy zalani obcym kapitałem nie mając szans na stworzenie własnego, rozkradanego przez nomenklaturę.

Pewnie liberałowie będą chwalić ten Układ Europejski bo przecież zliberalizował naszą gospodarkę. Nie dziwię się im, skoro forma jest dla nich ważniejsza od treści. Ich nie interesuje, kto i dla kogo robi zmiany, ważne że jest kapitalizm. Świadczy o tym to, iż UPR głosował za Układem Europejskim.

Niestety dzięki temu Układowi w latach 90. XX wieku Polska zanotowała największy wzrost ubóstwa spośród wszystkich 175 państw sklasyfikowanych przez ONZ-towski program rozwoju UNDP. Kojarzyła się z biednymi krajami Afryki. UNDP wymienia nas jako kraj, w którym liczba żyjących w ubóstwie wzrosła bardzo szybko (z 6 do 20%). To tendencja właściwa biednym państwom Afryki i Europy Wschodniej, ale w żadnym kraju tego regionu zakres ubóstwa nie wzrastał w takim tempie.

 

PiS jest tak samo odpowiedzialny, za dzisiejszą Polskę jak inne ugrupowania. On również przewodniczył Komitetowi Integracji Europejskiej.

• od 9 maja 2006 do 14 lipca 2006 Kazimierz Marcinkiewicz (PiS), Prezes Rady Ministrów
• od 14 lipa 2006 do 16 listopada 2007 Anna Fotyga (PiS), Minister Spraw Zagranicznych

Tak właśnie rozpoczęła się droga od jednej okupacji do drugiej …

 

 

Źródła:

jozefbizon.wordpress.com

sejm.gov.pl

polskawue.gov.pl

Układ Europejski dostępny pod adresem:

http://www.cie.gov.pl/HLP/files.nsf/0/B2A4F6D0D2C08ACFC1256E7B0049ED16/$file/ue.pdf?Open