Viktor Orbán, czyli kłótnia w rodzinie

Zachwyt Orbánem w środowiskach Prawdziwych Polskich Patriotów dorównuje niemal zachwytowi Kaczyńskim.

Ślepa wiara również.
Podsycana przez mistrzowsko zorkiestrowane media.

Tymczasem wystarczy wejść na Wikipedię, aby do zamieszania wokół Viktora Orbána nabrać dystansu.
A nawet, o zgrozo! zacząć słyszeć w tym całym hałasie hucpiarskie nutki.

Zaraz po studiach prawniczych, w 1987 r. Orbán rozpoczyna pracę w instytucie podlegającym Ministerstwu Rolnictwa i Żywności. Tuż przed „upadkiem komunizmu” zakłada Związek Młodych Demokratów. 16 czerwca 1989 porywa tłumy przemówieniem na budapesztańskim Placu Bohaterów.
A potem – uczestnik rozmów tzw. Trójkątnego Stołu. Stypendysta Fundacji „filantropa” Sorosa. W 1993 został przewodniczącym Fideszu, który pod jego kierownictwem przeszedł ewolucję od ugrupowania liberalnego do partii konserwatywno-ludowej. No tak, biorąc pod uwagę, że PO to „liberałowie”, a PiS to „prawica” (w porywach nawet „skrajna”), bardzo to wszystko być może…
Etatowy opozycjonista i „konserwatysta”, który opowiada się za pogłębianiem integracji europejskiej (sic!)

Socjoinżynieria jako nauka stosowana naprawdę poszła naprzód. I choć istota rzeczy się nie zmieniła, to – jak pisał Stanisław Lem – błazeństwo jest głębiej ukryte.

Owszem, gra idzie na ostro, lecz to nie my ani Węgrzy siedzimy przy stoliku. Nam się co najwyżej (dobre i to) jak w „Podróżach Guliwera” pozwala kibicować stronnictwu obcinania czubków jajek z węższej, lub z szerszej strony.
Ustalanie menu – to sprawa zbyt poważna.

Co gorącym głowom pod rozwagę, równolegle z lekturą Wikipedii, uniżenie polecam.
 

pl.wikipedia.org
en.wikipedia.org

Pozdrawiam Polaków!
Polacy.eu.org