Tylko prawda może nas uratować

Nie mam schadenfreude, tylko uczucie zawodu.
Jak pisałem w moich poprzednich enuncjacjach nie liczyłem na dokonanie zasadniczego przełomu przez obecny rząd, ale przynajmniej na otwarcie drogi dla tego przełomu.
Stąd moja propozycja przyjęcia formuły „rządu tymczasowego”, którego zadaniem jest przygotowanie warunków dla odzyskania niepodległego państwa polskiego. Jeżeli chce się ten cel osiągnąć na drodze pokojowej to niezbędne jest przygotowanie nowych wyborów w niezbyt długim okresie. Obliczam to na dwa lata, w których grunt powinien być dostatecznie przygotowany do osiągnięcia wymaganych dwóch trzecich mandatów poselskich.
Istnieje zawsze, jako alternatywa droga pozaparlamentarna, nie jest wykluczone, że byłaby skuteczniejsza, ale niesie ze sobą ryzyko zaburzeń i to sprowokowanych czynnikami zewnętrznymi.

Jedno jest pewne: – ten ustrój stanowiący przedłużenie wasalnej i wrogiej Polsce PRL musi być obalony każdym skutecznym sposobem.

Na tym tle cała awantura o KT jest niczym innym jak tylko prowokacją zmierzającą do przywrócenia państwa wasalnego, jakim jest „III Rzeczpospolita”.
Tworzenie „IV Rzeczpospolitej” jest w tych warunkach logicznym nonsensem. Mogę w dobrej wierze przyjąć, że chodzi o tworzenie państwa suwerennego, tylko że takiego w nawiązaniu do ciągłości z obecnym spadkiem po PRL, czy PRL bis nie da się zrobić.
To państwo zostało zrodzone ze zbrodni, oszustwa i kłamstwa, które zawarte jest w jego nazwie.

Ażeby wyjść z tej oszukańczej pętli trzeba nieodzownie nawiązać do niepodległego państwa polskiego, które prawnie nigdy nie zostało zlikwidowane.
Tylko takie rozwiązanie stwarza korzyści w postaci odzyskania suwerenności państwowej i prawa do sukcesji i związanych z tym rewindykacji.

Otwarte dążenie do tego celu stwarza zupełnie inne warunki walki, aniżeli obecne dyktowane przez przeciwnika polskiej niepodległości.
Bezprzedmiotowa stanie się przepychanka o TK i temu podobne instytucje wasalnego państewka.
Jednakże dla przyjęcia takiej postawy trzeba odpowiedniej odwagi i determinacji, nie wiem czy stać na nią obecnych nominalnych członków władz, ale sądzę, że stać na to Jarosława Kaczyńskiego, który powinien z otwartą przyłbicą stanąć do walki zapraszając do współdziałania ludzi odpowiedniej postawy i wizji przyszłości Polski i nie tylko Polski.

Ogrom zadań zaczyna się od skutecznego odsunięcia od wpływu na bieg wypadków wszelkiego rodzaju agentury i „jurgieltników”, a na wypadek próby zamachu przygotowania siły obronnej z „pospolitym ruszeniem” włącznie.

Musi być przygotowany przynajmniej zarys konstytucji nawiązującej do obydwu polskich przedwojennych konstytucji z zachowaniem preambuły do konstytucji marcowej pióra księdza Lutosławskiego, jako aktu historycznego stanowiącego o ciągłości polskiego państwa w stosunku do Polski przedrozbiorowej.
Szczególnie istotne jest przywrócenie woli narodu polskiego, jako twórcy państwa służącego polskiej wspólnocie, do której należą wszyscy Polacy, ale też i inni jej członkowie poczuwający się do wzajemnej solidarności i braterstwa.
Obydwie polskie konstytucje przedwojenne podkreślały chrześcijański charakter polskiej państwowości, co miało wyraz w treści roty przysięgi prezydenckiej i jest to niezbędny warunek utrzymania naszej suwerenności i nadzieja na przyszłość.

Organizacja państwa powinna czerpać ze zdobyczy konstytucji kwietniowej, może nie w tak skrajnej formie, dyktowanej wówczas zarówno położeniem wewnętrznym jak i zagrożeniami zewnętrznymi.
Nie ulega jednak wątpliwości, że dzisiejsze zagrożenia są takich rozmiarów, iż wymagają posiadania państwa silnego organizacyjnie zarówno w zakresie władzy ustawodawczej jak i wykonawczej.
Ważna jest pozycja prezydenta, jako zwornika władz i przywódcy narodu w chwilach bezpośredniego zagrożenia.
Autorytet prezydenta wymaga żeby nie występował on w roli petenta jak to ma miejsce w obecnej „konstytucie” i równocześnie wypełniał wszelkie luki czy wątpliwości prawne związane z postanowieniami konstytucyjnymi.

Podstawą ustroju państwa jest autonomia władz wykluczająca zastępowanie, lub działania interwencyjne, rząd nie może pracować pod naciskiem parlamentu, parlament nie może tracić czasu i autorytetu na parodie działań „śledczych”, które winny być prowadzone pod nadzorem sądowym, a sądy muszą być rzeczywiście niezależne.

Podstawowym warunkiem zapewniającym państwu suwerenność jest zastrzeżenie, że źródłem prawa mogą być tylko organy państwa polskiego i percepcja prawa międzynarodowego wymaga zawsze ich akceptacji.

Każdy powołany do publicznej funkcji obywatel musi ponosić odpowiedzialność osobistą, w tym materialną, za podejmowane decyzje urzędowe.
Skoncentrowanie decyzyjności i odpowiedzialności pozwoli na znaczną redukcję zatrudnienia w administracji i innych organach służb publicznych.

Koncentracja wysiłków dotyczy także służb bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego, przestrzegania porządku i ładu społecznego.
Obrona państwa i narodu przed agresją zewnętrzną jest najwyższym obowiązkiem każdego obywatela, a nie tylko czynnej czy zawodowej służby wojskowej.

W całej służbie publicznej powinna obowiązywać zasada angażowania ludzi o najwyższych kwalifikacjach zawodowych, moralnych i poczuciu spełniania obowiązków patriotycznych.

Zapewnienie siły państwa i godnego życia jego obywateli wymaga starannego wychowania w duchu chrześcijańskim i patriotycznym, wysokiego poziomu wykształcenia, dbałości o stan zdrowia i sprzyjających warunków życia.

Ażeby taki stan zapewnić musi nastąpić powszechna mobilizacja narodowych sił, którym trzeba wskazać wielkie cele budowy rzeczywiście niepodległego, silnego, sprawiedliwego i zamożnego państwa, nastawionego na obronę i rozwój europejskiej, chrześcijańskiej kultury w braterskim współdziałaniu z innymi narodami.

W obecnej Europie nikt oprócz Polski nie jest w stanie zainicjować dzieła rechrystianizacji. Ostatnie wyniki wyborów we Francji wskazują, że ludzie poszukują drogi wyjścia z bagna, w które wprowadziły Europę rządy antychrześcijańskie.
Jednakże droga nacjonalizmów i promocji narodowego egoizmu nie rokuje powodzenia w tej walce, można nawet w wielu przypadkach doszukiwać się w niej celowej prowokacji zmierzającej do unicestwienia wysiłków w kierunku uwolnienia się od lewackiej hegemonii.
Tylko powszechne nawrócenie do Europy chrześcijańskiej respektującej kulturę narodową i równe prawa wszystkich narodów stwarza warunki dla realnego odrodzenia.

Musi to znaleźć wyraz również w dziedzinie współpracy gospodarczej umożliwiającej wyrównanie poziomu rozwoju i zapewnienia Europie przodującej pozycji w świecie.
Dla Polski oznacza to przyśpieszenie tempa wzrostu gospodarczego zarówno w rolnictwie jak i szczególnie w przemyśle.
Pisałem o tym wielokrotnie wskazując na dziedziny, w których gospodarka polska powinna się rozwijać.
A motorami przyśpieszenia są niezmiennie: – budownictwo mieszkaniowe i eksport.

Polska musi zapewnić wszystkim rodakom pożyteczną i godziwie opłacaną pracę w kraju, żeby nie tylko powstrzymać proces emigracji zarobkowej, ale i umożliwić powrót tym wszystkim, których zdradzieckie i sprzedajne rządy zmusiły do pracy u obcych, częstokroć w haniebnych warunkach.

Podjęcie się wskazanego zadania stanowiącego jedyną drogę wyjścia ze stanu grożącego zagładą i Polsce i całej Europie wymaga wzniesienia się ponad małostkowe wojenki i ogłoszenia całemu narodowi, a także i Europie celów, do jakich się zmierza.

Wróg prowokuje różnego rodzaju awantury, jak choćby w sprawie TK, w celu pogrążenia każdego, kto ośmieli się powstrzymać iście szatańskie dzieło pogrążania Polski i nie tylko jej.
Udało się to w poprzedniej dekadzie gdzie za pomocą takich kruczków odzyskało się władzę obsadzając rządy w Polsce posłusznymi marionetkami.
Wówczas też ostrzegałem przed uleganiem takim pułapkom i dziś powtarzam należy je całkowicie ignorować i wejść śmiało na drogę wielkiej przebudowy państwa i odrodzenia narodowego.
Podobnie należy traktować wszelkie próby straszenia destabilizacją gospodarczą, jak choćby spadkiem WIG’u, który jest niczym innym jak tylko prowincjonalnym kasynem gry i niewiele ma wspólnego z polskimi realiami gospodarczymi, nie mówiąc już o europejskich czy światowych.
Podjęcie inicjatyw we wszelkich dziedzinach życia narodowego i społecznego stworzy warunki do pokonania trudności i przeszkód, wymagany jest tylko „drobiazg” odwaga, determinacja i gotowość do poświęcenia na rzecz wielkiej sprawy.