Tusk traktat fiskalny podpisał ale jak go ratyfikuje?

Wygląda więc na to,że rządząca koalicja przedstawi opinie usłużnych ekspertów, którzy będą twierdzili, że żadnego przekazywania kompetencji nie ma, więc wystarczy ratyfikacja traktatu w Parlamencie zwykłą większością.

 1. Jak się można było spodziewać Premier Tusk na wczorajszym posiedzeniu Rady Europejskiej w Brukseli podpisał traktat fiskalny, na co uzyskał zgodę Rady Ministrów w drodze rozmów telefonicznych z ministrami (przynajmniej tak to wyjaśniał na konferencji prasowej ).

Ten oryginalny sposób podejmowania decyzji przez polską Radę Ministrów, Premier Tusk zaproponował dlatego, że nie był pewny jaki ostatecznie tekst dokumentu zostanie mu przedstawiony w Brukseli do podpisania, choć zarówno w grudniu jak i w styczniu po kolejnych posiedzeniach Rady Europejskiej twierdził, że negocjacje nad tekstem traktatu zakończyły się dla Polski sukcesem.

2. Do czego się zobowiązujemy jeżeli zacznie on obowiązywać w naszym kraju? Do rzeczy, które śmiem twierdzić, państwu na dorobku takiemu jak Polska, nie pozwolą na dogonienie w zakresie poziomu rozwoju infrastruktury technicznej i społecznej, krajów „starej” Unii Europejskiej.

Wynika to z konieczności zrównoważenia budżetu państwa, a jeżeli już pojawi się deficyt to najwyżej do poziomu 0,5% PKB. Chodzi o tzw. deficyty strukturalny a więc sytuację w całym sektorze finansów publicznych (budżet państwa, budżety samorządów, budżety systemu ubezpieczeń społecznych), kiedy wydatki przekraczają dochody ale bez uwzględnienia zarówno dochodów jaki wydatków o charakterze nadzwyczajnym, bądź jednorazowym.

Teraz zgodnie z paktem Stabilności i Wzrostu deficyt sektora finansów publicznych nie powinien przekraczać 3% PKB, a niedotrzymanie tego poziomu oznacza wszczęcie procedury nadmiernego deficytu wobec kraju członkowskiego.

Wobec Polski taka procedura została wszczęta już w 2009 roku i przynajmniej na papierze minister Rostowski zmniejsza ten deficyt z 7.9% PKB w 2010 roku ,poprzez 5,6% PKB na koniec 2011 roku ponoć do 3,3% PKB na koniec 2012 roku.

Jeżeli więc będziemy chcieli inwestować w rozwój infrastruktury technicznej i społecznej to albo dokonamy głębokich cięć w wydatkach budżetowych o charakterze społecznym i wtedy jest jakaś szansa na wykorzystanie środków z następnej perspektywy finansowej UE na lata 2014-2020 albo nie będziemy budować infrastruktury w ogóle.

3. Ale to nie wszystko. W pakcie znajdują się zapisy o mechanizmie korygującym przygotowywanym przez Komisję Europejską w odniesieniu do krajów w których deficyt przekracza wyznaczony poziom deficytu strukturalnego, programach partnerstwa budżetowego i gospodarczego dla krajów objętych procedurą nadmiernego deficytu zatwierdzanych przez Radę UE i Komisję Europejską.

Są także zapisy o koordynacji polityki gospodarczej krajów paktu, a także konieczność przedstawiania Radzie i KE ex ante reform polityki gospodarczej, które planuje się realizować w tych krajach.

Mamy więc do czynienia ze zgodą na głęboką ingerencję instytucji europejskich Rady i KE zarówno w politykę budżetową jak i politykę gospodarczą krajów, które paktem zostaną objęte.

4. Nie powinno więc dla nikogo ulegać wątpliwości, że ratyfikacja traktatu fiskalnego w Polsce może odbyć się tylko na podstawie art. 90 Konstytucji RP bo to ten artykuł mówi o konieczności ratyfikacji umów, które przekazują „organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu, kompetencje organów władzy państwowej, w niektórych sprawach”.

A więc ratyfikacja traktatu fiskalnego wymaga większości 2/3 w Sejmie i Senacie, a takiej większości koalicja PO-PSL nie ma nawet przy poparciu SLD i Ruchu Palikota.

Wygląda więc na to,że rządząca koalicja przedstawi opinie usłużnych ekspertów, którzy będą twierdzili, że żadnego przekazywania kompetencji nie ma, więc wystarczy ratyfikacja traktatu w Parlamencie zwykłą większością.

Pozostanie więc nam zapewne skarżenie takiej ratyfikacji do Trybunału Konstytucyjnego, z nadzieją ,że są jeszcze sędziowie w Warszawie.