TU-154M i modlitwa o UNITRA ZK-140T

W czasach, kiedy człowiek ląduje na księżycu, a rakiety dalekiego zasięgu z dokładnościa do kilku centymetrów potrafią zniszczyć każdy cel, w czasach, kiedy rozmowę przy kawiarnianym stoliku można podsłuchać przez szybę, w czasach, kiedy Litwinience można podać radioaktywny Polon, a MI6, dłubie sobie tylko w nosie, w czasach, kiedy w Iranie, jeśli tylko przyjdzie taka potrzeba, Mosad wysadzi w powietrze każdego szefa irańskiego programu atomowego, w czasach, kiedy z dna morskiego można pozbierać tysiące resztków rozbitego samolotu i w czasach, kiedy zero-jedynkowa cywilizacja może nas podglądać wszędzie i zawsze, a więc w tych czasach odczytanie czarnej skrzynki „smoleńskiego” TU-154M trwa latami, bo, jak rozumiem, jakość nagrania z kokpitu Tupolewa, pozostawia wiele do życzenia, proszę Cię Panie o reaktywacje zwykłego magnetofonu UNITRA ZK-140T.