Trója na szynach

Słowo po zapowiedziach miliardowych inwestycji w kolej. Obowiązujący u nas model inwestycyjny przy budowie infrastruktury komunikacyjnej ma charakter kołowy. Czyli skądinąd doskonały można powiedzieć. Początek, to wielka akcja propagandowa, w której roztacza się przed nami wizję świetlanej przyszłości i buduje, co najważniejsze polityczny kapitał. Potem następuje dłuższy okres przygotowawczy skutkujący wyłonieniem w dość niejasnych okolicznościach, pełnych odwołań i zakulisowej korupcyjnej gry wykonawców. Czasami Chińczyków. Potem mamy do czynienia z okresem realizacji inwestycji. Prace posuwają się z oporami do przodu, pieniędzy brakuje, tony materiałów znikają w magiczny sposób z placów budów, podwykonawcy bankrutują, inwestorzy zgarnąwszy kasę ogłaszają upadłość. Państwo występuje, jako mediator, ratuje sytuację pompując dodatkowe pieniądze, wchodzi na drogę sporu z podwykonawcami, szuka nowych inwestorów, znajdując przy okazji kilka kozłów […]

Słowo po zapowiedziach miliardowych inwestycji w kolej. Obowiązujący u nas model inwestycyjny przy budowie infrastruktury komunikacyjnej ma charakter kołowy. Czyli skądinąd doskonały można powiedzieć. Początek, to wielka akcja propagandowa, w której roztacza się przed nami wizję świetlanej przyszłości i buduje, co najważniejsze polityczny kapitał. Potem następuje dłuższy okres przygotowawczy skutkujący wyłonieniem w dość niejasnych okolicznościach, pełnych odwołań i zakulisowej korupcyjnej gry wykonawców. Czasami Chińczyków. Potem mamy do czynienia z okresem realizacji inwestycji. Prace posuwają się z oporami do przodu, pieniędzy brakuje, tony materiałów znikają w magiczny sposób z placów budów, podwykonawcy bankrutują, inwestorzy zgarnąwszy kasę ogłaszają upadłość. Państwo występuje, jako mediator, ratuje sytuację pompując dodatkowe pieniądze, wchodzi na drogę sporu z podwykonawcami, szuka nowych inwestorów, znajdując przy okazji kilka kozłów ofiarnych szybko zdymisjonowanych. Na koniec doprowadza sprawę do szczęśliwego końca wykonując 50% zamierzonego planu i wydając 150% planowanych kwot z kieszeni podatnika. Zbiega się to z okresem kampanii wyborczej, więc zostaje odtrąbiony sukces i zapowiada się kolejne miliardowe inwestycje w infrastrukturę. Zatoczyliśmy koło. Politycy się cieszą, wykonawcy (poza tymi zbankrutowanymi) zacierają ręce w oczekiwaniu na kolejne miliardy do wyłudzenia, a pasażerom marzną , jak dotychczas dupy, śmierdzą kible, dłuży się oczekiwanie na opóźnione pociągi i rozładowanie korków. Krzepi ich nadziej i proste przyzwyczajenie, że nec Hercules contra plures wyniesione z poprzedniej i nieodległej z charakteru epoki. Życząc bon voyagewszystkim podróżującym piszemy okolicznościowy kuplet.

Chciałoby się rzec, a weź to olej,

Lecz, czy słota, wiatr i mrozi

Chodzi tu o naszą kolej,

Która w ważnych celach wozi,

Bo i człeka, co do pracy

Jedzie z rana bez śniadania,

A nie zdążył zrobić macy

I już pośpiech go wygania.

Damę, co na wywczas zdąża

I żołnierza do jednostki,

Pannę, co się w smutku tak pogrąża

I tę, co jedzie na włoski.

Dziadka z babcią i z kuferkiem,

Pieska, kotka, myszoskoczka,

Tego, co ma dostać nerkę

I jedną, jakby wywłoczkę.

A tu, co smuci od rana

I powodem razgaworów

Taka kwestia niesłychana,

Wciąż brakuje szybkich torów.

I wciąż głowy rozpalone

Deliberuje narodek,

Bo pociągi opóźnione

W lecie smaży, w kiblu smrodek.

Do mózgowej przystąp pracy

Skąd jest ta jakości stłuczka?

Albośmy to jacy tacy

I jaka z tego nauczka?

Że z Brukseli za przykładem,

Jeśli się nam pociąg spóźni

Trzeba żonglować rozkładem

I go trochę w szwach rozluźnić.

A gdy smrodek i gdy wieje,

Gdy złe myśli cię dopadną,

To się uzbrój w tę nadzieję,

Że to zmienią, jak nakradną.

Z pozdrowieniami red. nacz. Liber