Trochę o toxoplazmozie

Każdy posiadacz kota wie jakie to szczęście owe zwierzę posiadać. Kocia obecność działa na człowieka uspokajająco i poprawia nastrój.

     Koty są wykorzystywane do leczenia dzieci za ADHD , autyzmem, chorych z zaburzeniami psychicznymi, umilają czas pensjonariuszom domów seniora…

 Obcowanie z tymi niezależnymi futrzakami obniża ciśnienie krwi. Mruczący kot na kolanach działa jak najlepszy środek nasercowy.

 Koty posiadają niesamowitą umiejętność wyczuwania bolących miejsc i swą ujemnie najonizowaną sierścią rozgrzewają bolące miejsca. Ich wibrujące mruczenie działa relaksująco na właściciela.

 Jedynym aspektem niekorzystnie działającym na opinię o nich jest to ,że są jedynymi nosicielami toxoplazmozy.

 Zanim pozbędziemy się kota w związku z planowanym powiększeniem rodziny lub ze względu na obawy przed zachorowaniem na toxoplasmozę dowiedzmy się o niej trochę więcej.

 Toxoplazmoza jest chorobą pasożytniczą, zakaźną wywołaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii, który pasożytuje w organizmie człowieka i zwierząt domowych. Pasożyt wymaga żywiciela pośredniego i ostatecznego. Żywicielem pośrednim jest człowiek i zwierzęta domowe ( z wyjątkiem kota ). Żywicielem ostatecznym jest kot. Tylko w organizmie kota może się odbywać rozmnażanie płciowe pasożyta. Kot jest jedynie nosicielem , nie choruje na toxoplazmozę.

 Człowiek zaraża się drogą pokarmową zjadając zarażone pokarmy. Najbardziej niebezpieczne jest zakażenie przezłożyskowe – prowadzące do toxoplazmozy wrodzonej, która prowadzi do wad rozwojowych płodu.

 Rozpoznanie jest możliwe tylko dzięki badaniom laboratoryjnym wykrywającym poziom przeciwciał IgM oraz IgG, które organizm wytwarza broniąc się przed pasożytem.

 Początkowo organizm wytwarza przeciwciał IgM – wczesne rozpoznanie, a w miarę postępowania choroby IgG.

 U kobiet w ciąży powinny być wykonane co najmniej dwa badania na występowanie przeciwciał na początku i pod koniec ciąży.

 Posiadanie kota nie przesądza o zachorowaniu na toxoplazmozę. Należy ściśle przestrzegać zasad higieny, często myć ręce, a kuwetę czyścić w rękawiczkach.

Brak kota także nie chroni przed zachorowaniem. Należy unikać dań z surowego mięsa i ryb. Jadać tylko wysokogatunkowe żółte sery.

 Leczenie polega na podawaniu leków przeciwpierwotniakowych w połączeniu z sulfonamidami. U ciężarnych podaje się antybiotyki z grupy makrolidów (Rovamycyna).

W trakcie leczenia poziom przeciwciał powinien spadać.