Telefon vs. szkoła

W większości szkół w Polsce obowiązuje zakaz korzystania z urządzeń elektronicznych podczas trwania lekcji.
Zazwyczaj zapis taki można odnaleźć w dokumentach prawnych szkoły takich jak np. statut.
Minister Edukacji Narodowej umożliwiło szkołom ustalanie własnych zasad dotyczących używania urządzeń.

✣

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r.
w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół.
«link»

(…)
§ 16b.

1. Statut szkoły określa prawa ucznia, z uwzględnieniem w szczególności praw zawartych
w Konwencji o prawach dziecka, oraz tryb składania skarg w przypadku naruszenia praw ucznia.
2. Statut szkoły określa obowiązki ucznia, z uwzględnieniem obowiązków w zakresie:
1) udziału w zajęciach edukacyjnych, przygotowywania się do nich oraz właściwego zachowania w ich
trakcie,
2) usprawiedliwiania, w określonym terminie i formie, nieobecności na zajęciach edukacyjnych,
3) dbania o schludny wygląd oraz noszenia odpowiedniego stroju,
4) warunków korzystania z telefonów komórkowych i innych urządzeń elektronicznych na terenie szkoły,
5) właściwego zachowania wobec nauczycieli i innych pracowników szkoły oraz pozostałych uczniów.

✣
Dokument ten nie mówi jednak nic o zabieraniu, konfiskowaniu tego typu urządzeń przez nauczycieli.
Nie jest także podstawą prawną dla tworzenia tego typu zapisów w statutach.
W Polsce przyjmuje się, że to co nie jest zakazane, jest dozwolone. Jak jest więc w telefonami?
Z pomocą przychodzi Kodeks Karny, a dokładnie Art. 278. § 1.

✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳
„Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”
✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳✳

W przypadku szkoły własność, czyli telefon, jest zabierana wbrew woli właściciela, czyli ucznia.
Jak to zazwyczaj bywa, nauczyciel nie jest skory do oddania rzeczy po ukończeniu lekcji,
a sprzęt trafia do sekretariatu, dyrektora, różnych skrytek lub sejfu. Także i w tych miejscach
uczeń spotyka się z odmową odzyskania własności. Niekiedy zdarza się, że i rodzic ucznia
nie może odebrać urządzenia (brzmi  to niewiarygodnie, jednak takie przypadki w Polsce się zdarzają).

Co należy zrobić w takiej sytuacji? Najlepszym wyjściem byłoby zapoznanie nauczyciela,
z powyższym artykułem kodeksu karnego z akcentem na konsekwencje tego czynu.
Jeśli rozwiązanie słowne nie przynosi zamierzonego skutku, a wszelkie inne sposoby negocjacji zawiodły,
pozostaje tylko rozmowa z dyrektorem szkoły, a w przypadku problemów, zawiadomienie policji.

W dzisiejszej rzeczywistości nagły brak dostępu do telefonu może nieść ze sobą spore komplikacje.
Nauczyciel, lub inna osoba, która nie wykazuje zamiaru zwrotu własności, naraża ucznia na straty
ekonomiczne oraz utrudnienia w komunikacji z rodziną, co może przełożyć się na jego bezpieczeństwo.
Warto o tym pamiętać.

No dobrze. Świat jednak byłby zbyt piękny dla młodzieży,
gdyby cała sprawa się na tym kończyła:-)

Nauczyciel wprawdzie nie ma prawa do pozbawienia ucznia jego własności,
jednak ma pełne uprawnienia do ukarania ucznia za nieprzestrzeganie obowiązków
nałożonych na niego w statucie szkolnym, którego podstawą prawną jest rozporządzenia ministra.
Nauczyciel może sięgnąć po uwagę słowną, pisemną, naganę, ocenę niedostateczną za nieuważanie na lekcji,
obniżyć ocenę ze sprawowania, wysłać ucznia na „dywanik” do dyrektora, lub pedagoga szkolnego, zawiadomić
rodziców, lub zarządzić rozmowę w obecności nauczyciela, wychowawcy, dyrektora, ucznia i jego rodziców.
Nagminne łamanie statutu może się także przyczynić do wyrzucenia osoby ze szkoły, lub problemów ze strony
kuratorium (tzw. hardcore). Uczniowie powinni znać swoje prawa, ale muszą jednocześnie pamiętać o swoich obowiązkach. Należy do nich poszanowanie nauczyciela, uważanie na zajęciach i przestrzeganie regulaminu szkoły i zasad wewnętrznych. Oczywiście każdy taki dokument musi być zgodny z naszym polskim prawem.