Tajemnica garderoby premiera

Premier powrócił z nart na ojczyzny łono. Chyba nawet wczoraj, ale pierwszy dzień w pracy ma swoją uświęconą obyczajem tradycję, to daliśmy mu spokój… i sobie. Ale dzisiaj zaśpiewajmy wszyscy razem na znaną nutę: „Na powitanie wszyscy razem, hip hip hura, hip hip hura, hip hip hura! Z całego serca pełnym gazem witamy Was, witamy Was, witamy Was! Pełnym gazem witamy i tegoż samego wymagamy. Do roboty, czyli gazu panie Premierze, bo ojczyzna w potrzebie, a ty w szeregi nie stajesz, szabli nie dobywasz… chyba się zapędziliśmy. A chodzi nam w szczególności o… chodzi nam o wszystko. Dla ostudzenia rozgorączkowanej głowy i utemperowania oczekiwań piszemy zatem okolicznościowy kuplet:

Ależ, czy to jest etyczne

Że te cuda polityczne

Co i rusz nam ogłaszają

Po czym, jak zając pierzchają?

Problem, jak rana otwarty,

Kiedy jedzie się na narty

A program, co lśnił tak blaskiem

Zaje się być nam potrzaskiem.

Kiedy, by za długo nie wymieniać

Ważne jest, jak nic nie zmieniać

No i murem też stać za tym,

By odświeżyć swe mandaty.

Byś ty zawsze był pucybut

A on boski miał atrybut

Byś o pracę łkał i leki

I by było tak na wieki.

Więc obmyślaj już sposoby

Jak wydostać się z chudoby

I co zrobić chcąc mieć rację

I nie zwiać na emigrację.

Jak wyjść z polityki klinczu

By nie zrobić komuś linczu

Lecz naprawdę czy to warto?

Może czas by bić…tą kartą!

Z pozdrowieniami Liber