syrop klonowy z czarnego bzu i krzewu lipy

Starość jest cechą ludzi młodych, którym życie przeciekło przez palce

sięgam po kolejną kartkę a cztery

i ołówek twardy pięć h (sporządzam testament)

w świetle wschodzącego słońca ostrze lśni

niczym sztylet gotowy dźgnąć

pod pewnym kątem

w podwójnych szybach chwytam moment

wtedy słońca mam dwa – to tylko chwila

cienie nocy kurczą się wciskają w szczeliny piwnic

znikają w niedomkniętych oknach suteren

kiedy słońce dogrzeje ziemię sen odparuje na dobre

resztki mgieł osiądą w zacienionych ogrodach

z kartki formatu a cztery buduję samolot

wypuszczam go z dłoni

bezszelestnie odlatuje za następny widnokrąg

ołówek precyzyjnym ruchem wbijam w oko

spłoszona łasiczka ucieka z ram

(w ciszy zatrzymanego życia wszystko staje się inne)