Bez kategorii

Spółki dorazowe – ma być prościej niż myślicie

08/10/2012

679 Wyświetlenia

0 Komentarze

9 minut czytania

Tyle, i tylko tyle. Bez żadnego rejestru, bez pieczątek, bez opłat.

Z cyklu: Akcja – idziemy jak Gandhi po sól.

Po kolonii, co to w szczerym polu powstałą jak dziedzic postanowił grunta sprzedać i kasę w karty przegrać, niewiele zostało. Światła elektrycznego nie opłacało się tam podciągać, a dzieci przy lampie ślęczeć nie chciały i do wsi ciągnęły. Sady jeno, co czasem jakiegoś daniela lub sarnę od wiatru ochronią i studnie – tyle.

Śniło mi się, że oto zjawił się Jan z Pola, jak jednego z gospodarzy tam żyjących nazywano. Do stołu zaproszony został, bo gość to był światowy. Chłop postawny i w ruchach żołnierski. Coś tam o wojnie w Italii powiedział i o tym jak „burków” za Dniestr przeganiał, i o tym czy ten Anders na tym białym koniu przyjedzie czy nie, jednak po tym zagajeniu, z pewną nieśmiałością, na tematy ekonomiczne przeszedł: „.. a teros my se chłopy pogodej na czym by tu piniendzy zrobić...” I zaczęło się.

Franek, co to wszystkie jarmarki okoliczne objeździł i nie dostał parpaweniksu do glicowania kolajzy, z pomysłem takim wyszedł i jakoś na tym stanęło. Parpaweniks robić będziem.

Antek, co to do Bochni po sól jeździł i w gospodach przydrożnych nie tylko na popas się zatrzymywał, o czym słuchy jakieś do wsi dochodziły, szybko na swym wasążku miejsce na ten parpaweniks znalazł, bo niby po co w tamtą stronę ma próżno jechać. Jednak nie wiem jakim prawem Mariusz od Mietka z laptopem się znalazł i zaczął to wszystko w jakieś słupki układać i rajwachu przy tym trochę było, a później po blutufie na drukarkę puszczać, coby każdy do ręki wziął i sprawdził czy czasem krzywdy mieć nie będzie. Stanęło na tym, że jakąś umowę spółki dorazowej spisali, a że do spółki weszło ich chyba pół tuzina, to Mariuszowi atramentu w drukarce brakło i zrobił się pretekst, aby do Kasi co to na górce mieszka, niby w tej tylko potrzebie się udać. Gospodarz do piwniczki po burkacza poszedł, aby się gościom nie dłużyło. W końcu długopis w ruch poszedł, podpisy na umowach zaczęły gęstnieć, a dla przypieczętowania interesu przybito piątki.

Tyle, i tylko tyle. Bez żadnego rejestru, bez pieczątek, bez opłat. Spółka dorazowa została zawarta.

Piękny sen – nieprawdaż? Panie Janie z Pola. Czy Ty czasem, jak u tych Austriaków na ordynansie byłeś, to czy Ty czasem ichniego kodeksu handlowego nie studiował?.

Stowarzyszenie do poszczególnych czynności handlowych na wspólny rachunek

Według ustawy handlowej Austro-Węgier z 1862r¹.

W brzmieniu proponowanym

Art.

266

Stowarzyszenie się do jednej lub więcej czynności handlowej na wspólny rachunek nie wymaga pisemnego aktu, ani też nie podlega innym formalnościom.

1. Stowarzyszenie się do jednej lub więcej czynności handlowej na wspólny rachunek nie wymaga pisemnego aktu, ani też nie podlega innym formalnościom.

2. Zawiązujące się w ramach stowarzyszenia autonomiczne wspólne przedsięwzięcia zwane dalej spółkami dorazowymi nie posiadają osobowości prawnej i dla swojego działania wykorzystują atrybuty osobowości prawnej wspólników.

Art.

267

Jeśli nic innego nie umówiono, wszyscy uczestnicy są obowiązani przyczynić się w równym stosunku do wspólnego przedsięwzięcia.

Umowy spółek dorazowych pod rygorem nieważności muszą mieć formę pisemną i zawierać co najmniej: wyszczególnienie przedmiotu spółki, koordynatora spółki, kosztorys lub inny dokument ustalający procentowy udział poszczególnych wspólników w cenie sprzedaży produktu końcowego.

Art.

268

Jeśli nic nie umówiono co do udziału w zysku i stracie, natenczas oprocentowuje się wkładki, natomiast zysk lub stratę rozdziela się według głów.

Jeśli nie postanowiono inaczej, każdy wspólnik uczestniczy w stracie w takim stosunku w jakim uczestniczyłby w sprzedaży przedmiotu spółki.

Art.

269

Z czynności, które zawarł uczestnik z osobą trzecią, nabywa on wyłączne prawa i odpowiada za zobowiązania wobec osoby trzeciej.

Jeśli uczestnik wystąpił zarazem z polecenia i w imieniu reszty albo też wszyscy uczestnicy działali wspólnie przez wspólnego pełnomocnika, wówczas każdy uczestnik jest solidarnie uprawniony i zobowiązany w stosunku do trzeciego.

Jeśli nie postanowiono inaczej, to z czynności, które zawarł uczestnik z osobą trzecią, nabywa on wyłączne prawa i odpowiada za zobowiązania wobec osoby trzeciej.

Art.

270

Po ukończeniu spólnego interesu musi uczestnik, który go prowadził, zdać pozostałym uczestnikom sprawę przy przedłożeniu dowodów.

On też załatwia likwidację.

1. Po ukończeniu wspólnego interesu koordynator spółki dokonuje wzajemnych rozliczeń pomiędzy wspólnikami z kwot uzyskanych ze sprzedaży przedmiotu spółki a wspólnik, który w imieniu spółki dokonał sprzedaży wystawia pozostałym wspólnikom dopuszczone prawem dokumenty.

2. Jeśli nie postanowiono inaczej i jeśli w umowie spółki dorazowej procentowych udziałów w cenie sprzedaży dokonano na podstawie kosztorysu przedmiarowego, każdy wspólnik może zażądać sporządzenia kosztorysu powykonawczego uwzględniającego poziom cen materiałów, surowców i robocizny w dniu sprzedaży i ponownego ustalenia procentowych udziałów w spółce.

3. Po upływie terminów zastrzeżonych w udzielonych gwarancjach i rękojmiach, koordynator spółki dokonuje jej likwidacji.

Źródło: Powszechna ustawa handlowa z 17 XII 1862 dz. p. p. Nr 1 z r. 1863 obowiązująca w byłym zaborze austrjackim wraz z ustawą wprowadczą i ustawą o spółdzielniach , Księgarnia Nakładowa , Lwów 1932. E-book http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=4845&dirids=1&ver_id=

A co ze stowarzyszeniem? Stowarzyszenie to sobie założycie, jak takich spółek skrzyknie się tyle, że będzie sens występować pod wspólną marką.

1 Spółki dorazowe