SŁOWACKI

spotkałem Juliusza …tak blady i stroskany…szedł ulicami niepewnym…nieprzytomnym krokiem…

spotkałem Juliusza… tak blady i stroskany

szedł ulicami niepewnym… nieprzytomnym krokiem

jak wówczas gdy kolumny smukła niepodległość

mierzył z nagła płomiennym rozmarzonym wzrokiem

przystawał  wśród kolejek…snuł się ulicami…

błąkał po zaułkach w ciemnej pelerynie

dłonią szczupłą i bladą kreślił jakieś znaki

i łzy rozwieszał na każdej spotkanej witrynie…

a kiedy próbowałem pytać Go o przyszłość

zasypywać słowami – Wieszcz prawdy dociecze…

odrzucił niecierpliwie szeleszczące słowa

i podniósł z gniewem w oczach – dwa złamane miecze !