SKARB W CENTRUM WARSZAWY

Wczoraj zwiedziłam Zespół Stacji Filtrów Williama Lindleya, czyli najstarszą zachowaną część Zakładu Wodociągu Centralnego Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji m.st. Warszawy.

Stacja Filtrów przy ul. Koszykowej została zaprojektowana przez Williama Lindleya i zbudowana pod kierunkiem jego najstarszego syna Williama Heerleina Lindleya. Budowę zlecił Sokrates Starynkiewicz (1820-1902), generał rosyjski, prezydent Warszawy (1875-1892) już w pierwszym roku swoich rządów. W 1881 r. Starynkiewicz zatwierdził projekt w Petersburgu i od tego roku do 1886 budowano pierwszą sieć wodociągów i kanalizacji w Warszawie. Obecnie zajmuje ponad 30 hektarów. To wyjątkowy kompleks zabytków architektury przemysłowej końca XIX i pierwszej połowy XX wieku. Od stycznia 2012 r ma status pomnika historii. Stacja służy Warszawie i jej mieszkańcom niemalże nieprzerwanie od ponad 125 lat (po raz pierwszy woda z filtrów popłynęła w 1886 r).

Wieża ciśnień, zbudowana w latach 1885-1886. Zapewniała odpowiednie ciśnienie w systemie wodociągowym. Wysokość ok. 40 m. We wnętrzu widzimy centralnie umieszczony komin. Między nimi, a ścianą wieży znajdują się dwie pary rur, oraz prowadzące w górę schody skręcone. Użytkowana do 1924 r.

Budynek techniczny, usytuowany na zachód od wieży ciśnień. Powstał w latach 1899-1900. Składała się z hali pomp parowych, składu węgla i kotłowni. Obecnie są tu sala wystawowa i pomieszczenia pomocnicze.

Portiernie. Dwa budynki znajdują się przy bramie głównej od ul. Koszykowej. Wzniesione w latach 90 XIX wieku.

Popiersie generała Sokratesa Starynkiewicza

Degustacja wody na miejscu.

Budynek techniczny. W 1891r dobudowano skład węgla, a w latach 1923-24 halę pomp elektrycznych.

Filtry powolne. Sześć grup podziemnych zbiorników zbudowanych w latach 1883-1926. Pokryte są sklepieniami żaglowymi z cegły, które spoczywają na granitowych kolumnach. Woda przepływa przez filtracyjną warstwę piasku (obecnie jest na niej ułożona cienka warstwa węgla aktywnego).

Zakład Filtrów Pospiesznych. W momencie wybudowania (1993) najnowocześniejszy zakład tego typu w Europoe. Jego rolą była wstępna filtracja wody przed skierowaniem jej na filtry powolne. Architektura i wyposażenie wnętrza sprawiają wrażenie, że jest to unikatowy przykład architektury przemysłowej I połowyXX wieku.

W hali filtrów wciąż stoją marmurowe stoły operatorskie sprzed blisko 80 lat, a czas wskazuje zabytkowy zegar z charakterystycznymi lampkami. Zmieniła się technologia, naszpikowane elektroniką urządzenia zostały ukryte wewnątrz zabytkowych zegarów.

Najnowocześniejszym obiektem jest Stacja Ozonowania Pośredniego i Filtracji na Węglu Aktywnym, która ma za zadznie podnieść jakość oferowanej warszawiakom wody .

Teren stacji filtrów  w dużej mierze jest pokryty zielenią.

Mam nadzieję, że za pomocą mmojej  relacji, chociaż wirtualnie mogliście uczestniczyć w zwiedzaniu filtrów.