Semantyka

Dzięki programowi „Bliżej” red.Jana Pospieszalskiego mogliśmy odkryć fascynujące definicje

Wyemitowany dnia 10 listopada 2011 r. program pana red.Jana Pospieszalskiego "Bliżej"  http://www.tvp.pl/publicystyka/polityka/jan-pospieszalski-blizej/wideo/10112011/5635795 miał w zamyśle dotyczyć Marszu Niepodległości, ale w niemałym stopniu był sporem semantycznym. Przy okazji stał sie kopalnią definicji niektórych pojęć, ktore zaproponowali nam pan profesor politologii Jan Hartman oraz murzyński muzyk pan Mamadou Diouf  

Na początek mogliśmy w nim usłyszeć, iż pan prof.Hartmann obawia się, " … że w tym marszu pójdą ludzie, ktorzy chcą autorytarnego, wyznaniowego państwa, które emanuje dumą narodową …". W trakcie zaś zaproponował nam m.in. anegdotyczną krótką lekcja od profesora politologii czym się rożni nazizm od faszyzmu– "jak ONR-owiec wrzeszczy: znajdzie się kij na żydowski ryj" – to jest nazistą, a jak wrzeszczy"Polska dla Polaków"  – to wtedy się na takiego mówi faszysta.

A teraz kilka definicji pana profesora:

1/ " państwa faszystowskie czyli takie narodowo – katolickie, takie dumne".Tak skąpą definicję autor rozszerzył w programie prowadzonym przez pana red.Miecugowa w stacji TVN "państwa faszystowskie to takie, ktore emanują dumą narodową"

2/ faszyzm zaś – to jest krotkie określenie takiego ustroju policyjnego, autorytarnego, narodowo-katolickiego; każde państwo o takim ustroju nazywane jest w politologii państwem faszystowskim

A teraz cytaty pochodzące z ust pana Mamadou Diouf

1/ extremizm z prawej strony to nazistowski, extremizm z lewej strony to komunizm

2/ hitleryzm to jest extrawagancja z prawej strony

Kiedy prowadzący usiłował wyjaśnić akronim "nazizm", jako Nationalsozialismus, a więc przecież socializm, ktory w żadym stopniu do prawicy zaliczyć nie sposób, to p.Diouf kontynuował definiowanie

3/ kiedy się mówi, że palimy ludzi bo ten jest mniejszy (prawdopodobnie "mniejszy", bo dobrze nie usłyszałem)  od tamtego to jest extremizm z prawej strony

Po tak krótkiej analizie jednego tylko programu nasuwa się jeden podstawowy wniosek: język jest kluczem do zwycięstwa w polityce. Ugrupowania lewicowe, politycy i publicyści lewicowi dawno to zrozumieli i doskonale używają języka w debacie politycznej zawłaszczając sobie definicje  i pojęcia na własny użytek po swojemu. Dla własnego interesu bezwzględnie to wykorzystują manipulując pojęciami.

Aby więc nie-lewica mogła opanować "rząd dusz" musi używać tej samej broni, w stopniu spotęgowanym i na masową skalę. Kiedy wiec pani poseł Senyszyn innego polityka określa jako "skrajnie prawicowego" czy "radykalnego" to wobec tej pani należy postępowac identycznie i każdorazowo przed jej nazwiskiem charakteryzowac jej poglądy jako "skrajnie lewicowy polityk", bądź "extremalnie antyklerykalna pani poseł" …

Chociaż odpowiedzialnosc za to spoczywa przede wszystkim na politykach i na publicystach, to nawołuję do walki o słowo nie tylko ich.