Zawiadomienie o przestępstwach, bądź ograniczonej poczytalności Mając na uwadze orzeczenia podjęte z rozdwojeniem jaźni II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 16/18, II S 14/19, wnoszę o skierowanie sędziów Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze: Beata Kostaś, Beata Glazar, Alicja Izydorczyk, Sylwia Bańka-Mrozewska, Wojciech Damaszko, Piotr Gregier na badania psychiatryczne, ponieważ zachodzą poważne wątpliwości co do ich poczytalności, bądź postawienia im zarzutów o przestępstwo poświadczenia nieprawdy i nadużycia uprawnień oraz poplecznictwa, tj. o czyn z art. 271 § 1 k.k. i art. 231 § 1 k.k. i art. 239 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sprawa dotyczy prowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 przez dwanaście lat w niedopuszczalnym trybie […]
Zawiadomienie o przestępstwach, bądź ograniczonej poczytalności
Mając na uwadze orzeczenia podjęte z rozdwojeniem jaźni II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 16/18, II S 14/19, wnoszę o skierowanie sędziów Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze: Beata Kostaś, Beata Glazar, Alicja Izydorczyk, Sylwia Bańka-Mrozewska, Wojciech Damaszko, Piotr Gregier na badania psychiatryczne, ponieważ zachodzą poważne wątpliwości co do ich poczytalności, bądź postawienia im zarzutów o przestępstwo poświadczenia nieprawdy i nadużycia uprawnień oraz poplecznictwa, tj. o czyn z art. 271 § 1 k.k. i art. 231 § 1 k.k. i art. 239 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Sprawa dotyczy prowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 przez dwanaście lat w niedopuszczalnym trybie art. 1050 k.p.c.
Sąd Najwyższy podjął w dniu 28 czerwca 2006 r. jednoznaczną uchwałę III CZP 23/06:
Sąd Najwyższy wskazał w punkcie pierwszym uchwały przepis prawa, w jakim bezwzględnie należy prowadzić egzekucję czynności zastępowalnej. Punkt drugi odnosi się wyłącznie do autonomii praw prywatnych w sprawach cywilnych. Oznacza to, że sąd nie może ingerować (pomagać), naprowadzać wierzyciela na właściwą drogę. To ryzyko wierzyciela wskazania właściwego sposób egzekucji i on ponosi skutki tego wyboru. Wnioskowany sposób wierzyciela nie jest alternatywą dla ustanowionego przez Sąd Najwyższy trybu prowadzenia egzekucji. Gdyby był, to punkt pierwszy byłby martwy, ponieważ wierzyciel mógłby wskazać każdy inny tryb, np. sto batów, jako sposób prowadzenia egzekucji. Organ egzekucyjny będąc związanym sposobem prowadzenia egzekucji wskazanym przez wierzyciela, musiałby wymierzyć dłużnikowi sto batów. Doszlibyśmy do absurdu.
Sąd orzeka w oparciu o trzy rzeczy: dowody, przepisy (art. 776 k.p.c., art. 1049 k.p.c. w zw. z SN III CZP 23/06) i sumienie.
Rozumowanie sędziów Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze jest nielogiczne lub wprowadza w błąd. Sędziowie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze traktują sędziów Sądu Najwyższego jak idiotów, którzy rzekomo podjęli uchwałę wykluczającą się (albo podlega egzekucji na podstawie art. 1049 k.p.c., albo nie podlega na podstawie art. 1049 k.p.c.).
Otóż nie. Sędziowie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, w postanowieniach II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 16/18, II S 14/19, napisali w uzasadnieniach „Sąd Najwyższy stwierdził, że w zakresie egzekucji świadczeń niepieniężnych sąd działający jako organ egzekucyjny jest związany wnioskiem wierzyciela w zakresie sposobu egzekucji.” Pominęli słowo „prowadzenia”. Nie przypadkiem.
W związku z powyższym, nie zachodzi tu raczej niepoczytalność sędziów, tylko umyślne przestępstwo, bądź zaniechanie naprawienia szkody.
2019-10-07
Grzegorz Niedźwiecki „Nil”, 58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19
Jelenia Góra, dnia 8 października 2019 r.
Grzegorz Niedźwiecki
58-506 Jelenia Góra
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze
I inni
Sprzeciw
Postanowienie z dnia 26 września 2019 r., sygn. akt II S 14/19, jest nieważne z mocy ustawy
W skardze na przewlekłość postępowania I Co 441/16 z dnia 9 kwietnia 2019 r., poruszyłem wątek współudziału w obstrukcji sędziów Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, żądając wyłączenia koteryjnych sędziów od rozpoznania przedmiotowej skargi. Cytuję akapity skargi:
Do skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16 z dnia 26 marca 2019 r. załączyłem odpis pozwu cywilnego z dnia 4 lutego 2019 r., który złożyłem za pośrednictwem OPP przeciwko Skarbowi Państwa – Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze oraz wniosek o wyznaczenie innego sądu równorzędnego spoza apelacji wrocławskiej do rozpoznania skargi, gdyż sądy jeleniogórskie są stroną oskarżoną i wyklucza to obiektywność.
Skargę rozpatrzył jednak Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze (II S 12/19), który ma współudział w obstrukcji i orzekaniu niezgodnie z prawem (II Cz 233/17, II Cz 675/17). Rozpatrzył w osobach: SSO Wojciech Damaszko, SSO Alicja Izydorczyk, SSO Beata Glazar. Z pewnością sędziowie ci nie zostali wyznaczeni w drodze losowania i orzekli z naruszeniem zasady Nemo iudex in causa sua oraz art. 48. Wyłączenie sędziego z mocy ustawy (iudex inhabilis).
Orzekli we własnej sprawie i poświadczyli nieprawdę.
W dniu 8 stycznia 2019 r. złożyłem dwa pozwy cywilne za pośrednictwem OPP przeciwko m.in. Beacie Glazar i Alicji Izydorczyk (w zw. z II Cz 233/17, II Cz 675/17).
W dniu 4 lutego 2019 r. złożyłem pozew cywilny za pośrednictwem OPP przeciwko m.in. Wojciechowi Damaszko, za dyskryminację w kwestii oddalenia wcześniejszej skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16, sygn. akt II S 16/18. To są czynności, które sąd zaniechał i podjął wadliwie (patrz ściąga sądów rozstrzygających sprawę i szanujących zagadnienie prawne). Sądów obu instancji.
Sędziowie wskazani mieli obowiązek wyłączyć się z postępowania z urzędu, a nie orzekać będąc w sporze prawnym ze skarżącym. Orzekli złośliwie, z premedytacją i poświadczyli przy tym nieprawdę.
Zgodnie z bezwzględnym zakazem, określonym w art. 48 k.p.c., sędziowie wskazani nie mieli prawa orzekać we własnej sprawie. Niestety, za nic mają zasady działania organów państwa i obowiązek przestrzegania prawa.
O ile można dywagować na temat podjęcia pozwów cywilnych przez sąd i słuszności złożonych zarzutów, o tyle nie ma wątpliwości, że postępowanie zainicjowane przez Sędziego Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu o znieważenie podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k., nabrało biegu i toczy się przed Sądem Rejonowym w Legnicy pod sygnaturą II K 38/19. Sędziego Wojciecha Damaszko reprezentuje adwokat Piotr Chruściel. Tu nie ma wątpliwości, że sędzia nie miał ani moralnego, ani formalnego prawa osądzać skargę Grzegorza Niedźwieckiego na przewlekłość postępowania I Co 441/16. Tym bardziej, że już raz w podobnym składzie oddalił złośliwie skargę na przewlekłość w postępowaniu II S 16/18. Ktoś, kto ma awersję i czuje się znieważonym, nie będzie bezstronnym i obiektywnym.
Art. 48. Wyłączenie sędziego z mocy ustawy (iudex inhabilis)
Dz.U.2019.0.1460 t.j. – Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
1) w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziaływa na jego prawa lub obowiązki;
W załączeniu:
Jelenia Góra, dnia 4 października 2019 r.
Grzegorz Niedźwiecki
58-506 Jelenia Góra
Izba Kontroli Nadzwyczajnej przy Sadzie Najwyższym
za pośrednictwem
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze
Wniosek
o stwierdzenie nieważności postanowienia z dnia 26 września 2019 r. w sprawie II S 14/19, w związku z tym, że sędziowie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze orzekali we własnej sprawie (z pewnością nie w trybie losowania), będąc w konflikcie prawnym ze skarżącym i orzekając wcześniej wadliwie w przedmiotowej kwestii. Była to oczywista złośliwość i naruszenie praworządności. Poświadczyli przy tym nieprawdę (vide SN III CZP 23/06) i przerzucając bierność organu procesowego na dłużnika dwanaście lat uporczywie nękanego.
W związku z prowadzeniem postępowania egzekucyjnego czynności zastępowalnej, określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16) w trybie art. 1050 k.p.c., mając na uwadze art. 42 ust. 2 Konstytucji oraz art. 32 Konstytucji, żądam od SSR w Jeleniej Górze Pawła Woźniaka i SSO w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko, udzielenia odpowiedzi:
Sąd Najwyższy w dniu 28 czerwca 2006 r. podjął uchwałę III CZP 23/06:
Wyjaśnienie
Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, że przedstawione zagadnienie podlega egzekucji na podstawie art. 1049 k.p.c. i nie dał tu alternatywy.
Pkt. 2 uchwały, odnosi się do zasady dyspozycyjności, stanowiącej atrybut autonomii praw prywatnych. W postępowaniu cywilnym i prywatnoskargowym, sąd musi być bezstronnym arbitrem (zasada kontradyktoryjności), nie może pomagać wierzycielowi.
W postępowaniu karnym, sąd może zmienić kwalifikację prawną czynu. Zgodnie z treścią przepisu art. 399 Kodeksu postępowania karnego, jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice oskarżenia (poza granice zachowania objętego aktem oskarżenia) można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd powinien o tym uprzedzić obecne na rozprawie strony, a na wniosek oskarżonego przerwać rozprawę w celu umożliwienia mu przygotowania się do obrony.
https://wroblewski-adwokat.pl/sad-musi-uprzedzic-o-zmianie-kwalifikacji-prawnej/
Związanie sądu jako organu egzekucyjnego wnioskiem wierzyciela co do wskazanego sposobu egzekucji, nie oznacza, że sąd nie może oddalić wniosku wierzyciela. Wszystko zależy od tego, czy wierzyciel wskaże właściwy sposób egzekucji. Sąd Najwyższy nie musiał rozwijać szeroko pkt. 2 uchwały (co by było, gdyby), ponieważ wierzyciel w przestawionym przez Sąd Okręgowy w Tarnowie zagadnieniu wskazał właściwy sposób egzekucji, czyli art. 1049 k.p.c. (patrz pkt. 1 uchwały – przyp. wł.).
Nie mniej jednak, Sąd Najwyższy sprecyzował wystarczająco i jednoznacznie zasady dyspozycyjności:
W końcu nie można zapominać, że art. 1050 k.p.c., dopuszczający stosowanie przymusu osobistego (bezpośredniego), jest we współczesnym systemie prawa egzekucyjnego reliktem. W związku z tym w każdej sytuacji, w której jest to możliwe, a szczególnie wtedy, gdy żąda tego wierzyciel, należy z tego sposobu egzekucji rezygnować.
Ze względu jednak na okoliczności, w których doszło do przedstawienia zagadnienia prawnego, rozważyć należy, czy związanie, o którym mowa, nie doznaje ograniczeń w wypadku egzekucji świadczeń niepieniężnych. Wątpliwości powstają dlatego, że w tym wypadku wierzyciel nie ma możliwości wyboru sposobu egzekucji, w odniesieniu bowiem do konkretnego świadczenia w zasadzie zawsze właściwy jest tylko jeden sposób egzekucji i on powinien zostać wskazany we wniosku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1988 r., III CRN 429/88, OSNCP 1991, nr 1, poz. 11).
Odnosząc się do tych wątpliwości należy przede wszystkim stwierdzić, że żaden przepis kodeksu postępowania cywilnego nie pozwala na różnicowanie egzekucji świadczeń pieniężnych i niepieniężnych w zakresie związania sądu (organu egzekucyjnego) wskazanym sposobem egzekucji. W szczególności mają tu zastosowanie przepisy art. 797 oraz 321 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.; w każdym wypadku o sposobie prowadzenia egzekucji decyduje wierzyciel i on ponosi skutki tego wyboru.
W konsekwencji należy uznać, że granice działania organu egzekucyjnego wyznaczane są treścią tytułu wykonawczego (art. 776 k.p.c. – przyp. wł.) oraz wybranym przez wierzyciela sposobem egzekucji. W ten sposób materializuje się roszczenie egzekucyjne, wiążące sąd, podobnie jak roszczenie procesowe, którego jest refleksem.
Mając na uwadze orzeczenia podjęte z rozdwojeniem jaźni II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 16/18, II S 14/19, wnoszę o skierowanie sędziów Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze: Beata Kostaś, Beata Glazar, Alicja Izydorczyk, Sylwia Bańka-Mrozewska, Wojciech Damaszko, Piotr Gregier na badania psychiatryczne, ponieważ zachodzą poważne wątpliwości co do ich poczytalności.
W załączeniu:
Jelenia Góra, dnia 2 października 2019 r.
Grzegorz Niedźwiecki „Nil”
58-506 Jelenia Góra
Izba Kontroli Nadzwyczajnej przy Sądzie Najwyższym
Zawiadomienie o przestępstwach
Postanowienie sędziów Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 26 września 2019 r., sygn. akt II S 14/19, oddalające skargę na przewlekłość postępowania I Co 441/16, jest nieważne z mocy prawa (art. 48 § 1 pkt 1 k.p.c.).
Wydane zostało w wyniku przestępstwa poświadczenia nieprawdy i nadużycia uprawnień, w tym iudex inhabilis oraz niedopełnienia obowiązków, a także naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów.
Przeciwko sędziom orzekającym: Beacie Glazar, Wojciechowi Damaszko, Alicji Izydorczyk, toczą się postępowania cywilne z inicjatywy skarżącego, a Wojciech Damaszko wszedł w konflikt prawny z Grzegorzem Niedźwieckim o rzekome znieważenie go na służbie, które toczy się przed Sądem Rejonowym w Legnicy pod sygnaturą II K 38/19.
Sędziowie ci orzekali już w kwestii przewlekłości przedmiotowego postępowania egzekucyjnego (II S 16/18) oraz orzekania z rozdwojeniem jaźni skarg na wadliwie prowadzoną egzekucję czynności zastępowalnej I C 1062/08 i nakładanie grzywien (II Cz 233/17, II Cz 675/17). Nie można tu mówić o obiektywności i bezstronności, zwłaszcza, że poszli falstartem, nie czekając na rozstrzygnięcie wniosku o wyłączenie koteryjnych sędziów przez organ właściwy. Wątpię, czy zostali wybrani do sprawy w drodze losowania.
Poświadczeniem nieprawdy, bądź brakiem poczytalności, jest przyznanie, że Sąd Najwyższy uchwałą III CZP 23/06 uznał bezwzględnie, że:
a jednocześnie podważając ją dyspozycją wierzyciela i orzekając w trybie art. 1050 k.p.c.
To, że sąd związany jest autonomią praw prywatnych, nie oznacza, że należy bezwzględnie wniosek wierzyciela uwzględnić (vide SR Ostróda I Co 2801/12, SO Elbląg I Cz 94/13). Poprawny – zasługuje na uwzględnienie, wadliwy – należy oddalić. Wierzyciel nie jest orzecznikiem Sądu Najwyższego i ma prawo się mylić, popełniać błędy procesowe. Nieumiejętność czytania uchwały Sądu Najwyższego, świadczy o braku kompetencji sędziego sądów powszechnych.
Na koniec warto dodać, że Wojciech Damaszko, bo on jest reżyserem tej parodii prawa, omieszkał pominąć fakty, że SSR Paweł Woźniak zapowietrzył się z przekazaniem ponownego wniosku wierzyciela z dnia 10 lipca 2018 r. dłużnikowi w rozsądnym terminie. Przekazał go „dłużnikowi” dnia 9 kwietnia 2019 r., czyli po upływie dziewięciu miesięcy. Czy to nie jest przewlekłość postępowania z wyłącznej winy sędziego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze? Postępowanie trwa, z naruszeniem prawa procesowego i etapów stosowania prawa 1394 dni co stanowi 3 lata, 9 miesięcy i 25 dni.
Pan Wojciech Damaszko i spółka, zapomina również o zasadach działania organów państwa, obowiązku przestrzegania prawa oraz równości obywatela wobec prawa i zakazie dyskryminacji. O zakazie stosowania tortur. O godności człowieka.
Zapomina, ponieważ nie wypełnia roli sędziego.
Grzegorz Niedźwiecki
Historia choroby
/Sprawa zawisła/
Proszę zwrócić uwagę na daty orzeczeń, sygnatury i powtarzające się nazwiska. Sędziów w Sądzie Okręgowym w Jeleniej Górze mamy 31. Proszę zwrócić uwagę na orzekanie we własnej sprawie. Proszę zwrócić uwagę, że Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Paweł Woźniak nie był zblokowany wnioskami o wyłączenie sędziów do prowadzenia komunikacji, zgodnie z prawem procesowym. Dlaczego nie odpowiadał na wnioski o wyjaśnienie, o oddalenie wniosku wierzyciela, zażalenie na zaniechanie, wezwanie do ugody, wniosek o przekazanie sprawy sądowi okręgowemu w trybie art. 18 k.p.c., aby rozstrzygnąć zagadnienie. Przecież mógł odpowiedzieć, że akta są w Sądzie Okręgowym i odpowie, jak tylko wrócą. Nie odpowiedział, był bierny, dopuścił się przewlekłości wyłącznie z własnej winy, kryjąc poprzedników. Proszę zwrócić uwagę na treść postanowienia z dnia 20 września 2019 r. w sprawie własnej II S 14/19, które jasno mówi, że intencją było zbudowanie przedpola kolegom do oddalenia skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16, w tożsamym postępowaniu. Tego nie czynili sędziowie. Tego dokonali złoczyńcy.
To są orzeczenia sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
2019-10-02
Grzegorz Niedźwiecki „Nil”, 58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19