Rossi a Bołotow, czyli bariery poznawcze. Cz.2

Od kilku lat jestem obecny w przestrzeni Internet, ale od kilkunastu lat staram się przekonać polskich uczonych i polskie władze do zainteresowania się odkryciami Bołotowa Borysa Wasylewicza.

Bołotow o pół epoki wyprzedził cały świat, w tym A. Rossiego, w badaniach procesów przekształcenia atomów (transmutacja) uzyskując rewelacyjne rezultaty w zakresie produkcji ekologicznie czystej energii i nowych materiałów, co pozwoliło mu opracować ponad 350 nowych procesów technologicznych.

Władze milczą. Uczeni (jeśli ich tak można nazwać) – milczą tym bardziej. A tymczasem na scenie pojawia się A. Rossi i mówi, że udało mu się transmutować nikiel do miedzi, a przy okazji wydzieliła się pewna ilość energii.

I świat zamarł w oczekiwaniu. I forumy zapełniły się dywagacjami godnymi lepszej sprawy. Komentatorzy podzielili się na dwa obozy. Jedni, nic nie wiedzący – są za. Drudzy, jeszcze mniej rozumiejący – są przeciw.

A przecież A. Rossi dopiero wszedł na tą ścieżkę, który prowadzi do autostrady po której poruszają się uczeni rosyjsko języcznej strefy. Raduje mnie to, że ja idę krok w krok z tym, który jest absolutnym pionierem w tej dziedzinie. To Bołotow Borys Wasylewicz.

I z tej pozycji oświadczam: uczestnicząc w dziesiątkach, setkach eksperymentów, w których dochodziło do transmutacji pierwiastków jestem przekonany, że A. Rossi może być na dobrej drodze.

Jest spełniona większość tych warunków, jakie powinny być spełnione, żeby wydzieliła się energia:

– jest prąd;

– jest środowisko reakcji, a w tym środowisku i metale i sole;

– są katalizatory reakcji;

– jest wodór, który spełnia rolę protonów, czyli naładowanych neutronów

Czy tego wystarcza do penetracji bariery Coulomba? Tak i w tym zakresie mamy wieloletnie, praktyczne doświadczenie.

Dla niedowiarków zacytuję fragment monografii Bołotowych "Podstawy budowy materii z pozycji autorów", wydanej w Kijowie, w wydawnictwie Uniwersarium, w 2009 r., nakładem własnym rodziny badaczy i odkryców – Bołotowych.

Osłabienie bariery Coulomba – str. 423 Monografii. Tłumaczenie własne. Publikuje się za zgodą autorów.

W latach 50-tych zeszłego wieku, przy otrzymywaniu brązu fosforowego w piecu elektrycznym, w tyglach chromowych, dodawano do mieszaniny miedzi i fosforu aluminium. Próbki po ochłodzeniu rozsypywały się na proszek, a przyczyna tego rozpadu była absolutnie niezrozumiała.

Analiza spektralna tych proszków pokazała, że w stopie zniknął całkowicie fosfor, a ilość miedzi zmniejszyła się znacznie. Absolutnie zrozumiałym stało się, że w stopie przebiegały reakcje przekształceń atomowych (zwracam uwagę na tą okoliczność, że działo się to w latach 50-tych zeszłego stulecia i fakt ten był zgłoszony do urzędu patentowego ZSRR).

Pozostawała jednak niewyjaśnioną najważniejsza kwestia. Gęstość przepływających prądów była zbyt mała dla pokonania bariery Coulomba. Założono, że przy nagrzewaniu stopu, swobodne elektrony znajdujące się w stopie będą neutralizować Coulumbowskie pola i robić fragmenty atomów jednoładunkowymi. Oprócz tego, tygiel wykonany z chromu posiadał mocną emisyjną zdolność i przekazywał do stopu dużą ilość elektronów.

Zneutralizowane elektronami Coulomboskie pola fragmentów atomów, mogą przemieszczać się w stopie pod wpływem niewielkich prądów zewnętrznych, co może prowadzić do przekształcenia atomów.

Autorzy obserwują ten typ zjawisk już dziesiątki lat.

Na rys. 99. pokazano szkic urządzenia, w którym spełnione są wszystkie warunki, dla przeprowadzenia przekształceń atomowych przy względnie niskich prądach.

Opis tego urządzenia pomijam. Każdy kto nabędzie monografię, będzie mógł przestudiować ten model.

Eksperymenty były powtórzone z wprowadzeniem do środowiska reakcji wolframu i innych elektronostymulatorów, takich jak tlenek baru i tlenek cyrkonu.

We wszystkich tych przypadkach uzyskano znaczną kompensację bariery Coulomba.

Cdn.