Przemilczani pionierzy jedności europejskiej

Grzegorz Braun http://www.poloniachristiana.pl/tresc,26,0,766,1,PCH,numer.html
Na początek przydługi cytat zagadka – znacie? To poczytajcie:

Koncepcja zjednoczonej Europy (…) nie jest jakimś abstrakcyjnie wykoncypowanym hasłem lub czczym frazesem propagandowym, lecz posiada swe głębokie uzasadnienie geopolityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne. Wielkie idee dziejowe mają to do siebie, że czasem przez całe stulecia nawiedzają umysły ludzkie, zanim dojrzeją warunki umożliwiające ich urzeczywistnienie. Tak właśnie było z ideą jedności naszego kontynentu. (…) Europa może dziś sama decydować o losach swych – i od tego, jak o nich zadecyduje i co potrafi dla siebie uczynić, zależy cała jej przyszłość, wprost jej byt. (…) Wszyscy wiemy, że jutro nie może być tak, jak było wczoraj (…). Wielkie zagadnienia społeczne i cywilizacyjne nie dadzą się rozstrzygnąć w chaosie rywalizacji i często nadmiernych ambicyj kilku dziesiątków państw i państewek. (…) Zjednoczona Europa jest właśnie taką koniecznością dziejową, tym dalszym obrotem wielkiego koła historii, którego ruchu nikt i nic nie może powstrzymać. (…) Idea zjednoczenia Europy musi z natury rzeczy przeniknąć do umysłów stopniowo. Jest ona tak wielka, iż wymaga dużego horyzontu umysłowego i przerośnięcia wielu dotychczasowych sposobów myślenia.

Powyższe przemyślenia przepisuję bynajmniej nie z aktualnej literatury prop-agitacyjnej spod znaku „GWiazdy śmierci” z ulicy Czerskiej – a z goebbelsowskiego wstępniaka, zamieszczonego pod jakże wymownym tytułem Nowa Europa, na pierwszej stronie „Nowego Kuriera Warszawskiego” (innej polskojęzycznej gadzinówki) w połowie roku 1943. Był to czas, gdy Niemcom akurat udało się „zjednoczyć” większość europejskich narodów i usiłowali nadać owemu procesowi nową dynamikę polityczną – w Berlinie ogłoszono wówczas deklarację szumnie nazwaną Kartą Europejską, na której rozliczne zalety wskazywał minister spraw zagranicznych Ribbentrop. Karta owa miała stanowić strawną dla wszystkich sojuszników III Rzeszy polityczną formułę realizującą strategiczny cel: ugruntowanie niemieckiej dominacji przez podporządkowanie kontynentu systemowi centralnego planowania. Nie darmo już od jesieni 1939 roku oficjalnie działało Towarzystwo dla Planowania Gospodarczego w Europie i Gospodarki Wielkiego Obszaru (Gesellschaft für europäische Wirtschaftsplanung und Großraumwirtschaft), a następnie powołano w tych samych celach Centralny Instytut z siedzibą w Dreźnie (Zentralforschunginstitut für nationale Wirtschaftsordnung und Großraumwirtschaft). A latem 1940 roku marszałek Rzeszy Göring jako Pełnomocnik d/s Planu Czteroletniego powołał ministra gospodarki Funka na Pełnomocnika do Podjęcia Prac Przygotowawczych dla Zorganizowania Niemiecko Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Czytaj artykuł w całości w wydaniu elektronicznym „Polonia Christiana”
lub zamów papierowy egzemplarz dwumiesięcznika.