Przeciwieństwa się przyciągają.

Tak sobie żyję już od wielu lat: głupi jestem, lecz mam mądrą żonę.

Dwóch mędrców w jednym domu to o jednego za dużo. Pomyślałem, podumałem i wymyśliłem, że o wiele łatwiej znosić głupiemu mądrą niż mądremu głupią. Dobry  Pan Bóg wiedział, co uczynić.

Dał mi okazję do skruszenia skrywanej pychy.  Tak, tak – głupiemu myśli same włażą do głowy. I zaraz wylatują.

Nadlatuje oto kolejna myśl. Łatwiej głupiemu kochać mądrą niż mądrej głupiego. Pan Bóg wiedział, co czyni. U mojej mądrej – poza mądrością – widział wielkie zasoby miłości, cierpliwości i wybaczenia.

A mnie nakazał tego wszystkiego się uczyć.