Przebacz mi Nataszo

Śp. Sergiej Kurdakow na krótko przed swoją śmiercią (został zastrzelony podczas wypoczynku w górach) napisał Książkę pt. Przebacz mi Nataszo. Autor był Rosjaninem, wcześnie osieroconym dzieckiem ze ZSRR, które w ramach „dobrodziejstw” ustroju wychowane zostało przez Państwo na „dobrego komunistę”, członka komsomołu, a następnie przywódcę anty-Chrześcijańskiej bojówki. Sergiej Kurdakow doznał jednak nawrócenia, a jego życie uległo diametralnej zmianie. Historia ta stała się kanwą wspomnianej książki, którą serdecznie Państwu polecam.

Książki streszczać nie zamierzam, ale pewien jej fragment, z konieczności, muszę przytoczyć.
Otóż Sergiej Kurdakow gdy znalazł się w Ameryce Północnej za nic w świecie nie mógł uwierzyć, że w kapitalistycznym kraju ludziom żyje się znacznie dostatniej niż w ZSRR, gdzie wyklęty lud ziemi wprawdzie dręczony był głodem, ale i karmiony propagandą jakoby w kapitaliźmie żyło się jeszcze gorzej. Wożony limuzyną ulicami miast Amerykańskich czy Kanadyjskich był nawet przekonany, że brak głodujących na ulicach to jedynie sztuczka propagandowa podłych reakcjonistów, którzy usiłują mu pokazać kapitalizm jedynie z tej dobrej strony.
Dlaczego o tym piszę?
Dziś „na Zachodzie” jesteśmy karmieni dokładnie taką samą propagandą jak niegdyś Sergiej Kurdakow w ZSRR. Tak jak wtedy przestrzegano przed „Zachodem” tak dziś straszy się nas Rosją, niemniej jednak cel jest ten sam. Strasząc dalekim przeciwnikiem zyskuje się posłusznych poddanych.
I tak samo jak kiedyś Kurdakowa, dzisiaj straszy się nas wolnością. Ileż to razy słyszałem, że dziki kapitalizm doprowadzi do plagi ubogich, którym nikt nie zechce pomóc, do upadku naszej gospodarki, stworzenia „kominów płacowych”, rozwarstwienia, biedy, głodu, terroru no i pewnie globalnego ocieplenia.

Kasper Gondek, Junta.pl