Bez kategorii

Proszę i dziękuję.

31/03/2011

384 Wyświetlenia

0 Komentarze

2 minut czytania

Na życie ludzkie da się spojrzeć z wielu perspektyw. Jedną z nich jest perspektywa strumienia. Panta rei.

To ważna perspektywa pustych rąk. Dostajesz coś, uznając, że jest to dar Boga i oddajesz toto drugiemu człowiekowi, dodając od siebie coś, co przetworzyło się w unikatowych energiach pola talentów twojej osoby. To nie musi być nic wielkiego. To może być maleńkie proszę i dziękuję.

Dziękuję – przyjmujesz coś bez myślenia o korzyściach. Proszę – puszczasz to z rąk dalej, w obieg, w ruch. Proszę i dziękuję to podążanie energii za strumieniem świadomości i brak przywiązania do posiadania.

Zresztą, jak mawiał mistrz zen: przychodzimy z pustymi rękami, odchodzimy z pustymi rękami. A w międzyczasie zapominamy, że ręce służą do pracy, do spożywania posiłków, do przytulania ukochanej osoby i do wielu innych pożytecznych czynności.

Z niejasnych powodów, wybieramy los tragarza niepotrzebnych złudzeń. Znosimy do serca wiele gratów i zaśmiecamy tylko przestrzeń naszej wolności. Bo żeby mieć więcej, wciąż więcej, ręce muszą gromadzić, serce przytłoczone dusić się od ucisku, a głowa tęgo kombinować.

Powstają fortuny i imperia. Problem w tym, że na barkach tragarzy złudzeń.

Lepiej dla nas byłoby dźwigać tylko takie ciężary, które służą wolności i nie zabijają w nas życia.