Prezentacja Ministrów, a spadanie z obciętą (przez siebie) gałęzią

Prezes PGR nie chcąc się szarpać z pracownikami postanowił, że z powodu ciężkiego przednówka rezygnuje z zasiewów. Pozwoli to wszystkim mniej się męczyć, przejeść ziarno siewne i mieć więcej czasu na organizację mistrzostw w piłkę nożną

Występując dzisiaj w Polsacie i komentując nowe twarze w rządzie, wyraziłem zaniepokojenie co do jutrzejszego expose Premiera. Jeśli nowi ministrowie okazali się tymi samymi o których mówiły przecieki, to prawdziwymi mogą okazać się przecieki o wprowadzeniu nowego podatku od wychowywania dzieci, urodzenia ich, jak i podatku od niepracującego lub mało zarabiającego współmałżonka.  Sytuację porównałem do wygrania konkursu na szefa PGR-u który wcześniej zapowiadał niesamowite modernizacje, a po zostaniu prezesem nie chcąc się szarpać z tymi którzy jego popierali, zapowiedział że z powodu zapowiadającego się długiego przednówka rezygnuje z zasiewów. Pozwoli to wszystkim mniej się męczyć, ziarno siewne zmieli się na nowe porcje chleba, a i będzie więcej czasu na zabawę i organizację mistrzostw w piłce. Rolnicy hobbiści  będą mogli swoje racje żywnościowe zamienić na sadzonki ogrodowe, a krytycy mogą sobie jechać do sąsiedniego pracodawcy. W międzyczasie dyrektor kołchozu zgadzając się na uzgodnienia gospodarcze ograniczające zakupy na chodliwe towary u siebie, ma obiecaną funkcję w zrzeszeniu producentów rolnych. Tak więc o to co robić po żniwach, przy których nikt nie będzie się męczył, martwił się będzie kto inny.  Polska w zapaści demograficznej, aby przetrwać, potrzebuje aby starzejący się wyż solidarnościowy urodził „brakujące” miliony dzieci w ciągu najbliższych trzech lat, gdyż jeśli nie będzie miał dzieci teraz, to już nie będzie miał ich nigdy. Beztroskie, bezdzietne przeżywanie życia, to takie przejadanie zapasów służących na zasiewy. Równie tragicznie musi się zakończyć, chociaż przez chwilę będzie miło.

Jak podaje „Rzeczpospolita”, opatrując to serwilistycznym komentarzem, pod hasłem walki z kryzysem planowana jest likwidacja ulg podatkowych na pierwsze i drugie dziecko w rodzinie, możliwości wspólnego rozliczania się małżonków, jak i likwidacja becikowego co w praktyce oznacza dodatkowe opodatkowanie tych którzy założyli rodziny, urodzili dzieci, i płacą wysokie podatki przy zakupach na ich utrzymanie. Niestety, ale wspierający propozycję komentarz traktuje opodatkowanie polskich rodzin jako „spóźnioną reformę” cynicznie zauważając, że w związku z tym że w Polsce kwota ulg jest niska, to nie wpływa na fakt posiadania potomstwa: „czy dodatkowe 1000 zł rocznie może zmienić decyzję kogokolwiek w sprawie posiadania dziecka?”. Tak więc zamiast apelować o zmniejszenie opodatkowania wychowania dzieci, traktuje się je jako produkt luksusowy – bo trzeba być naprawdę bogatym, aby je mieć i obciąża podatkiem od luksusu. Zapominając, że przez to obcina się gałąź na której się siedzi. I co z tego że przez chwilę komuś będzie cieplej, gdy ją wrzuci do ogniska? Proces depopulacji Polski oznacza zgodę na starzenie się społeczeństwa i utratę zabezpieczenia na starość, w połączeniu z ograniczeniem dostępności do służby medycznej. Niemcy zaniepokojeni kryzysem demograficznym łożą miliardy na rodziny, Polska wlicza 2 mln „martwych dusz” i ignoruje spadek swojego znaczenia w Europie.