Premier Tusk, gdy mówi, jest demagogiem!

Demagog musi mówić. Przymus młócenia językiem wypisuje mu bruzdy na czole. Z każdym słowem przybywa kolejna mikro-szczelina na masce, która drąży przepaść pomiędzy mózgiem złotoustego a rzeczywistością.

Pamiętacie mowę premiera, gdy cztery lata temu postanowił przegonić cień Fidela Castro? Było  długo, długo – dla każdego coś miłego. A uszy puchły podczas słuchania, i ja ziewałem i oczy przecierałem ze zdumienia, aż usnąłem w trakcie premierowskiego ględzenia. Całe expose przeczytałem dopiero przed następnymi wyborami parlamentarnymi. Nie zrealizował nasz demagog ani jednego cudu, a ja pomyślałem, że takie fatum wystarczy do odesłania nieudolnego magika na zieloną trawkę zielonej wyspy imaginacji. Pomyliłem się sromotnie. Lud wolał demagoga i własną drzemkę, z której nie obudził się nawet po czterech latach dramatów.

Dzisiejsza mowa premiera, wygłoszona po czterech latach nie-rządu, czyli nic-nie-robienia sobie z danego w pierwszym expose  słowa, unikała retoryki cudów. Ale była równie demagogiczna w nakreśleniu programu dla Polski i Polaków. Program brzmi: musicie zaciskać pasa. Dłużej pracować, płacić większe podatki, krócej żyć, czyli zapłacić za cztery lata moich rzadów.

I znowu ani słowa o tym, co byłoby kluczem do zmiany. O polityce, która przełamałaby impas w tworzeniu miejsc pracy, o patriotyzmie gospodarczym, o pomysłach na potanienie kosztów dworu wielkiego wezyra…Nasz demagog nie będzie  walczył z klasą pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych, która doi Rzeczpospolitą bez skrupułu. Bo po co?  Bo jak? Wiadomo, lepiej nie zadzierać z międzynarodówką banksterów i lepiej nie zadzierać z mafią, kóra łupi kraj od wewnątrz.

Była kosmetyka cudów, dziś mamy kosmetykę zaciskania pasa, która ma doprowadzić do cudu. A reform, w interesie Polaków i Polski, na miarę wyzwań, jak nie było tak i nie będzie. Nie z taką klasą polityczną.

Jak myślicie, czy i tym razem demagog da radę przetrwać cztery lata?