Pragniemy miłości – to nasze przeznaczenie.

Lustro umysłu powinno być czyste i proste. Jeśli jest brudne i krzywe, człowiek skłania się do fałszywej wiary. Idzie przez świat zgarbiony i potrzebuje protez, by przetrwać. W skrajnych przypadkach lustro umysłu rozbija się na tysiące kawałków.

Skrajne przypadki zdarzają się, gdy serce umarło i nie udało się go reanimować. Na szczęście serce potrafi zmartwychwstać, nawet po długiej nocy w Szeolu. Bez serca, które bije z nadzieją na miłość, nie da się poskładać umysłu w jedną, integralną całość.

To przestroga – zupełnie na marginesie – dla  magików, którzy chcą importowac do Polski kozetki psychoterapeutyczne.

Jak posklejać rozbity umysł?  Z   pomocą  bliźnich, nastawionych życzliwie do chorego. Pośród tych bliźnich mogą być – rzecz jasna – i psychiatrzy, i kapłani, i nauczyciele. Poza sercem, potrzebna bowiem będzie profesjonalna wiedza.

Ale –  poza tym wszystkim, co napisałem – proces zdrowienia wymaga wiary chorego w uzdrowienie. Bez wiary nic nie ruszy z miejsca.

Udaj się do kapłanów po błogosławieństwo, a siebie i bliźnich poproś o przebaczenie win. Zrób to, bo to  jest dobre. Leczenie ruszyło z miejsca.

To nic, że wciąż  pozostaną blizny. Z czasem zagoją się, a lustro umysłu  wróci do prostej formy. Unikaj starych błędów i konfabulacji nigdy niedokończonych analiz siebie samego. To tylko podtrzymuje rozbicie.

Zamiast tego, poszukaj własnej drogi i przyjaciół. Jeśli – z pomocą przyjacioł myślących pozytywnie i tak samo działających – uwierzysz w siebie, zrobisz krok pierwszy.

Nie zatrzymuj się! Krok drugi i następne też musisz zrobić sam.

Wejdź w ciszę medytacji i modlitwy.

Unikaj negatywnych myśli. Unikaj ludzi obdartych z nadziei, wiary i miłości – są jak oskubane ptaki.

Są jak wampiry, co łakną cudzej energii, by żyć.

Idź  do swojej pustelni. Na tafli źródełka przy świątyni wygładź zmarszczki zmartwień i trosk. Wypoleruj umysł w ciszy. 

Idź do ludzi. Zobacz, jak wielu potrzebuje pomocy. Pomagaj w miarę swoich talentów i mozliwości. To jest dobre.

Idź i wróć.

Ptaki latają po niebie – to ich przeznaczenie.

Ludzie pragną miłości – to ich przeznaczenie.