Polska sama się prosi, by Niemcy zabrały jej ziemie zachodnie

I stało się. W referendum na Krymie prawie 97% głosujących opowiedziało się za przyłączeniem do Federacji Rosyjskiej i półwysep ogłosił niezależność od Ukrainy. Dzisiaj Włodzimierz Putin podpisał traktat o przyjęciu Krymu i Sewastopola w skład Federacji Rosyjskiej. Komentując ten fakt laureat pokojowej nagrody Nobla Michał Gorbaczow powiedział:

„ Cieszę się z tego zjednoczenia. Sądzę, że w tym przypadku trzeba zacząć od tego, jak ludzie żyli po tym, jak – wbrew swojej woli – znaleźli się na terytorium Ukrainy. … Referendum przeprowadzono po to, aby poznać zdanie ludzi mieszkających na Krymie. To ich prawo. Sprawdzono. Okazało się, że Rosjanie żyjący na Krymie chcą wrócić do Rosji.”

No piękne słowa, ale podejrzewam, że główną motywacją mieszkańców Krymu przyłączenia się do Rosji był fakt, że dochód na osobę w Rosji jest wyższy niż na Ukrainie. Według Wikipedii, produkt krajowy brutto na osobę, który jest tam jakimś wyznacznikiem poziomu życia, był w Rosji w roku 2013 – 14 973 USD, a na Ukrainie – 3877 USD (rok 2012), czyli prawie cztery razy niższy. Dla porównania PKB/os.Polski w roku 2013 wynosił 13 334 USD, czyli też był niższy niż Rosji. Gdyby poziom życia Ukraińców był taki jak Szwajcarów, to myślę, że nikt na Krymie, nawet chory umysłowo, nie myślałby o przyłączeniu się do Rosji. Przy okazji widać czemu mieszkańcy Krymu chcieli do Rosji, a nie np. do Polski. Z nędzarzami nie będą się zadawać.
Myślę też, że mieszkańcy Krymu przestraszyli się również utraty wpływów z turystów po potencjalnym przyłączeniu Ukrainy do Unii Europejskiej. Rosjanie musieliby mieć wizy na wjazd na Ukrainę, więc jeździliby gdzie indziej na wakacje, a Zachodni Europejczycy nie kwapiliby się na Krym mając do wyboruLazurowe Wybrzeże, Riwierę Włoską, czy Makarską.
Nasi mężusiowie stanu popiskują coś przeciwko aneksji Krymu przez Rosję, ale po cichu, żeby obmierzły tyran rosyjski tego nie usłyszał, a jak już usłyszy, to żeby zbytnio się nie rozzłościł. Minister Sikorski grozi sankcjami: Putinowi, że obsmaruje go na Twitterze, a Siergiejowi Wiktorowiczowi Ławrowowi, że usunie go spośród swoich znajomych na Facebooku. Prawdopodobnie groźby naszego ministra poszły ruskim dygnitarzom w pięty, ale nie dali nic po sobie poznać i dalej robią swoje. Nasi politycy przebąkują coś o pogwałceniu przez despotę Putina Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europiez roku 1975, którego kluczowymi postanowieniami były:

– suwerenna równość;
– powstrzymanie się od groźby użycia siły i jej użycia;
– nienaruszalność granic;
– integralność terytorialna państw;
– pokojowe rozstrzyganie sporów;
– nieingerencja w sprawy wewnętrzne;
– poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności;
– równouprawnienie i prawo narodów do samostanowienia;

Jak widać ekipa Putina uszanowała prawa człowieka i jego podstawowe wolności, nie groziła i nie użyła siły, bo Krym opanowały odziały samoobrony, a nie oddziały rosyjskie i to jeszcze praktycznie bez wystrzału, bo ukraińskie wojsko z poboru dobrowolnie oddało swoje bazy zawodowcom. Rosjanie uszanowali prawa człowieka i podstawowe wolności mieszkańców Krymu, ich prawo do samostanowienia, a także pokojowo rozstrzygnęli spór na drodze referendum. Tylko granice zostały naruszone i integralność terytorialna Ukrainy. W latach 90 tych ubiegłego wieku doszło do rozpadu kilku państw Europejskich i zjednoczenia jednego, ale wszystko odbywało się wzdłuż granic administracyjnych republik narodowych jak w przypadku ZSRR, Czechosłowacji czy Jugosławii. Zjednoczenie Niemiec odbyło się też w granicach obu państw niemieckich bez sięgania po ziemie sąsiadów. Wyjątkiem było Kosowo, które należało do Serbii. Według historyków Kosowo zostało zasiedlone przez Serbów pomiędzy VI, a VIII wiekiem naszej ery. W roku 1389 na Kosowym Polu miała miejsce wielka bitwa pomiędzy armią serbską i turecką, która ma takie znaczenia dla Serbów, jak Grunwald dla Polaków. Różne były losy Kosowa w późniejszym okresie, ale fakt pozostaje faktem, że po rozpadzie Jugosławii Kosowo było w granicach Serbii. W roku 2008 zostaje złamana zasada nienaruszalności granic w Europie, integralności państw i pokojowego rozstrzygania sporów. 17 lutego tego roku została proklamowana na terenie Serbii Republika Kosowa. Powstało nowe państwo na terenie Europy, na terenie innego państwa, wbrew woli ludności zamieszkującej to państwo. Nowe państwo nie miało by szans przetrwać bez militarnej i gospodarczej pomocy „demokratycznych” państw zachodnich „szanujących” umowy międzynarodowe. Polska, na wniosek ministra Sikorskiego i premiera Tuska, wbrew stanowisku prezydenta Kaczyńskiego, jako jedno z pierwszych państw, uznała niepodległość Kosowa. Rosja wtedy ostro protestowała przeciw uznaniu Republiki Kosowa za niepodległe państwo. Czyli wtedy Rosja była jednym z niewielu sprawiedliwych, którzy chcieli uszanować postanowienia Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie z roku 1975. Jeśli w roku 2008 państwa „demokratyczne” mogły sobie bimbać na tą umowę międzynarodową, to czemu 2014 ma się nią przejmować „totalitarna” Rosja? Jeśli umowy raz zostały złamane, to już nie obowiązują.
Polska przyczyniła się do złamania umów Aktu Helsińskiego jak Brutus do śmierci Cezara. Ta zdrada może się na nas srodze zemścić w przyszłości, tak jak i na Brutusie jego zdrada. Polska, mając niepewne granice z Niemcami, powinna chuchać i dmuchać na wszelkie międzynarodowe umowy gwarantujące niezmienność granic. Podobna sytuacja miała miejsce w roku 1938. Polska, wyprzedzając niemiecką aneksję Czechosłowacji, 2 października zajęła Zaolzie, o które toczyła spory z Czechosłowacją od 1919 roku. Wypowiedzenie umów, postawienie ultimatum Czechosłowacji i zajęcie jej terenu zemściło się krwawo na Polakach już w niecały rok później.
Złamanie postanowień przez Polskę Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w roku 2008 może zakończyć się utrata ziem zachodnich i Mazur na rzecz Niemiec już w niedalekiej przyszłości. Polska po drugiej wojnie światowej do tej pory nie podpisała Traktatu pokojowego z Niemcami. Czyli formalnie nadal jesteśmy z Niemcami w stanie wojny od roku 1939. Były premier Tadeusz Mazowiecki w jednym z wywiadów, mówiąc o traktacie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z 17.06.1991 roku, wyznał:
„W Niemczech sprawa ostatecznego uznania zachodniej granicy Polski była zawsze odkładana do traktatu pokojowego. Wszyscy wiedzieli, że tego traktatu nie będzie i doprowadzenie do tego układu było jednym z wielkich osiągnięć polskiej polityki zagranicznej w tym czasie.
Nawet w Polsce mnie krytykowano, że porywałem się z motyką na słońce, gdy w Londynie powiedziałem, że nic o nas bez nas. Jeśli kwestia niemiecka została postawiona w formie konferencji „Dwa plus cztery”, to Polska musiała być przy tym obecna. To nie oznaczało, iż uważałem, że Polska jest piątym mocarstwem, lecz że, po pierwsze, mieliśmy tu pewne moralne prawa – bo Polska była pierwszym krajem, od którego zaczynała się II wojna światowa, a ta konferencja to był w gruncie rzeczy ostatni akt wojny, zamykający sprawę podziału Niemiec; a po drugie, że ponieważ nie będzie nigdy traktatu pokojowego, więc jeśli w pierwszym momencie zjednoczenia nie zadbamy o to, by sprawa polskich granic została ostatecznie uregulowana – to potem będziemy mieli kłopoty.”

Czyli traktatu pokojowego nigdy nie będzie i będziemy w stanie wojny z Niemcami do następnej wojny. Co prawda traktat o dobrym sąsiedztwie, potwierdzający wcześniejsze traktaty z NRD i RFN, potwierdza granicę polsko – niemiecką na Odrze i Nysie Łużyckiej, ale w książce „Układ PRL – RFN z grudnia 1970 roku, a proces normalizacji” możemy przeczytać:
„Należy zauważyć, że według pozycji prawnej „Rechtsposition” RFN, która leży u podstaw stanowiska zachodnioniemieckiego wobec układu istnieje dążenie, aby artykuł pierwszy układu ograniczyć wyłącznie do wyrzeczenia się siły (Gewaltverzicht), przy jednoczesnym stwierdzeniu, że Rzesza Niemiecka istnieje nadal w granicach z 31 grudnia 1937 r.”

Zdaje się, że co do istnienia Rzeszy Niemieckiej w granicach z roku 1937 niewiele się zmieniło w świadomości polityków niemieckich, mimo zapewnień o braku roszczeń terytorialnych wobec Polski, co zostało potwierdzone w traktacie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, pod którym podpisał się minister Skubiszewski i prezydent Wałęsa, ze strony polskiej, a ze strony niemieckiej tylko minister Genscher:

„Artykuł 1

Umawiające się Strony potwierdzają istniejącą miedzy nimi granicę, której przebieg określony jest w Układzie z 6 lipca 1950 r. między Rzeczpospolita Polską, a Niemiecką Republiką Demokratyczną o wytyczeniu ustalonej i istniejącej polsko – niemieckiej granicy państwowej oraz w umowach zawartych w celu jej wykonania i uzupełnienia (Akt z 27 stycznia 1951 r. o wykonaniu wytyczenia granicy państwowej między Polską a Niemcami; Umowa z 22 maja 1989 r. między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Niemiecką Republiką Demokratyczną w sprawie rozgraniczenia obszarów morskich w Zatoce Pomorskiej), jak również w Układzie z 7 grudnia 1970 r. między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalna Niemiec o podstawach normalizacji ich wzajemnych stosunków.

Artykuł 2

Umawiające się Strony oświadczają, że istniejąca między nimi granica jest nienaruszalna teraz i w przyszłości, oraz zobowiązują się wzajemnie do bezwzględnego poszanowania ich suwerenności i integralności terytorialnej.

Artykuł 3

Umawiające się Strony oświadczają, że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń terytorialnych i że takich nie będą wysuwać również w przyszłości.”

To najważniejsze postanowienia tego traktatu. Umawiać się można, że nie ma żadnych roszczeń, ale czy ich nie ma na pewno?

Od 1 maja 2016 roku zagraniczni kontrahenci będą mogli kupować polską ziemię, ponieważ minie wtedy 12-letni okres ochronny na swobodny obrót ziemią rolną na terytorium Polski. Ale już teraz słyszymy, że rolnicy protestują, przeciw sprzedaży ziemi obcokrajowcom, którzy kupują ją przez podstawione osoby. Może się okazać, że za kilka lat na Śląsku, Pomorzu Zachodnim, czy na Mazurach większość właścicieli będą stanowić Niemcy. Rząd polski realizuje wytyczne Hansa Franka, który mówił, że Polacy mają być tak biedni, żeby sami dobrowolnie bez łapanek chcieli jechać na roboty do Niemiec.
Układy o nienaruszalności granic w Europie zostały już pogwałcone co najmniej dwukrotnie i to również przy udziale polskiego rządu. Pierwszy raz, że poparł niepodległość Kosowa, a obecnie, że nic nie robi w sprawie Krymu. Czyli gdyby w pewnym momencie doszło do pomysłu przeprowadzenia referendum w sprawie przynależności państwowej Śląska, Pomorza Zachodniego, Warmii i Mazur to prawie na 100% przypadłyby one Niemcom, bo niemieccy właściciele i polscy gołodupcy zagłosowaliby za Niemcami.

Ale to jeszcze nie koniec okrawania Polski. Henny Kissinger powiedział, a za nim powtórzył jak papuga egipski polityk El Erian, doradca Mursiego, że Izrael przestanie istnieć w ciągu 10 lat.
Może tak być, bo gdy powstawało państwo Izrael, Chasydzi, których głównym zajęciem jest studiowanie świętych ksiąg, stanowili ułamek procenta społeczeństwa, więc zostali zwolnieni ze służby wojskowej i otrzymywali dotacje rządowe. Obecnie już stanowią około 10% populacji Izraela, bo mnożą się zdecydowanie szybciej niż inni Żydzi. Przy takim tempie rozrodu w ciągu niecałego pokolenia będą prawdopodobnie stanowić połowę populacji, co będzie równoznaczne z końcem Izraela. Państwo żydowskie nie wytrzyma takiego obciążenia ekonomicznego, a Arabowie nie będą czekać aż Żydzi znajdą rozwiązanie.
I co teraz mają zrobić Żydzi?
Raz wywędrowali z Europy do Palestyny, to czemu by teraz nie wrócić z powrotem do Europy. Już są takie pomysły. Z historycznych powodów Europa Środkowo – Wschodnia im odpowiada. Z takiej perspektywy nie dziwią naciski żydowskie w sprawie tak zwanego „zwrotu mienia”. Wiedząc, że Polska nie jest w stanie spełnić ich wygórowanych żądań, pewnie liczą na zwroty w naturze: tereny leśne, grunty rolne, domy, fabryki itp. Już wcześniej obrabowali Niemców i Szwajcarów i stale doją Amerykanów, więc mają trochę pieniędzy na przewiezienie dużej części swojego społeczeństwa do nowej „Ziemi Obiecanej”. Mogą tu np. przysłać samych chasydów i w ten sposób obronią palestyński Izrael przed zapaścią gospodarczą i zniszczeniem przez Arabów. Chasydzi w Polsce zrobią referendum, a że będą większością na danym terenie i są zdyscyplinowani, to z łatwością przegłosują utworzenie „Nowego Izraela”.

I co my możemy zrobić w takiej sytuacji?

Jeśli chodzi o Krym, to przecież Polska jest w NATO. Oprócz USA, które przysyła nam swoje samoloty, to nie ma żadnych ruchów ze strony innych naszych sojuszników. A przecież Polska mogłaby stworzyć koalicję państw europejskich, zachęcić je do koncentracji kilku tysięcy czołgów i innych wozów pancernych na granicy polsko – ukraińskiej i zapytać premiera Jaceniuka, czy nie potrzebuje wsparcia NATO do odzyskania Krymu. Myślę, że nawet tak twardy czekista jak Putin mógłby się trochę zestresować, gdyby zobaczył, że to nie żarty. A i mógłby wymięknąć, gdyby zagony pancerne wojsk NATO ruszyły przez Ukrainę w kierunku Krymu. Gdy Krym powróciłby do Ukrainy to zasada nienaruszalności granic w Europie zostałaby zachowana i Polska miałaby moralną podstawę do obony swoich ziem przed niemieckimi zakusami zmiany polskich granic, nawet w wyniku plebiscytu czy referendum.
Ale obawiam się, że naszych polityków nie stać na taką akcję. Takie pomysły, nawet gdy im przyjdą do głowy, to są z niej natychmiast usuwane.

Drugim sposobem utrzymania integralności państwa jest pozwolenie władz na bogacenie się obywateli. Oczywiście władza nie lubi tego, gdy obywatele są bogaci, bo nie bardzo ma się czym wykazać. A tak to walczy z biedą i bezrobociem.
Minimalna pensja jest 1680 zł czyli netto 1237, 20, a tak naprawdę niecałe 1000 zł, ponieważ w każdym produkcie kupowanym przez obywatela jest wliczony podatek VAT. Za to pracodawca płaci za pracownika ponad 2 tysiące złotych. czyli ponad połowa pieniędzy płaconych przez pracodawcę idzie na potrzeby państwa i gdzieś tajemniczo znika.
Popatrzmy jak się sprawa ma z bardzo małym biznesem. Przeciętny obywatel, w każdym razie w początkowej fazie prowadzenia działalności gospodarczej, jest w stanie prowadzić tylko jakiś bardzo mały biznes. Weźmy za przykład samotną matkę wychowująca dziecko. Gdy dziecko śpi może np. robić zakupy sąsiadom. Może mieć np. 10 dziadków, którym robi zakupy i od każdego dostaje 5 złotych za zrobienie zakupów. Dziennie jej dochód wynosi 50 zł, czyli gdy nawet 20 dni robi zakupy (bo dziadki nie potrzebują, żeby im codziennie robić zakupy), to zarobi 1000 zł. Jeśli chce prowadzić legalnie firmę i wcześniej prowadziła już działalność gospodarczą to sam ZUS wynosi 987,39 zł bez dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i 1042,46 zł z tym ubezpieczeniem. Czyli widać, że więcej zapłaci za ZUS niż zarobi. A gdzie jeszcze podatek dochodowy? Gdy przez 5 lat nie prowadziła firmy, to ZUS wyniesie 418,83 zł bez dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego i 431,18 zł z tym ubezpieczeniem. I jeszcze zapłaci podatek dochodowy. Czyli niewiele jej zostanie. W takiej sytuacji lepiej jej zostać beneficjentką pomocy społecznej i urzędu pracy niż pracować na własny rachunek. Czyli państwo w ten sposób demoralizuje społeczeństwo.
Janusz Korwin Mikke zgłasza postulat likwidacji podatku dochodowego, CIT-u i ZUS-u. Uważam, że jest to dobry pomysł, bo wtedy ludzie rzuciliby się do pracy na własny rachunek, a firmy zagraniczne przenosiłby się do Polski tworząc nowe miejsca pracy.
Myślę, że gdyby doszło do referendum w sprawie przynależności państwowej na Mazurach, Śląsku czy Pomorzu Zachodnim, to firmy płaciłyby dodatkowe pieniądze pracownikom, żeby tylko głosowali za pozostaniem tych ziem w Polsce.
A gdy poziom zamożności polskiego społeczeństwa zrównałby się z zamożnością obywateli Lichtensteinu, to nie znalazł by się żaden głupiec, by głosować za przynależnością do Niemiec.

Źródło: http://innywariant.weebly.com/1/post/2014/03/polska-sama-si-prosi-by-niemcy-zabray-jej-ziemie-zachodnie.html