Po wielkanocnej lekturze…

Wydawnictwo Jedność właśnie opublikowało książkę Jakuba Skiby „Itinerarium. Moja podróż w głąb Europy”.

Po wielkanocnej lekturze…

Wydawnictwo Jedność właśnie opublikowało książkę Jakuba Skiby "Itinerarium. Moja podróż w głąb Europy".

Dla mnie była to wspaniała lektura na Wielkanoc. Autor opisuje w niej szereg miejsc i obiektów kultu położonych w zachodniej Europy. Opis jest tym żywszy, że możemy śledzić odwiedziny tych miejsc przez Autora, a jednocześnie jest to tylko pretekst do zaprezentowania istotnych sporów teologicznych, z którymi wiążą się te miejsca. W efekcie śledzimy szereg istotnych kwestii, z którymi musiał się zmierzyć zarówno Kościół na Wschodzie, jak i na Zachodzie, poznajemy głównych protagonistów opisywanych w książce wydarzeń, ich racje i głoszone przez nich poglądy. W efekcie wędrując wraz z Autorem przez Europę możemy śledzić jak wykuwała się ortodoksja, jakie herezje jej towarzyszyły na przestrzeni wieków, śledzimy zarówno dyskusje chrystologiczną, jak i mariologiczną.

Autor pokazuje nam, jakie poglądy jej zagrażały, jak doszło do ostatecznego ukształtowania się nauki Kościoła w odniesieniu do poszczególnych problemów teologicznych. Rozważania te osadzone są zarówno w otoczeniu geograficznym (poznajemy miejsca,  w których się toczyły wraz z Autorem), jak i społecznym. Widzimy jak rodziła się wrażliwość w Kościele na Wschodzie, a jak na Zachodzie, poznajemy okoliczności ujednolicania liturgii zarówno w Kościele Rzymskim, jak i w Bizancjum. Poznając kształtowanie się ortodoksji, poznajemy też jak kształtowała się Europa. To co jest szczególnie istotne to pokazanie przez Autora przez pryzmat miejsc, które opisuje, do których peregrynował, jak Duch Święty wpływał na kształtowanie się doktryny Kościoła, jak była ona doprecyzowana i ustalana wraz z rozwojem Kościoła i Europy – że kształtowanie się ortodoksji było procesem, często długotrwałym, tak jak choćby w kwestii zamykających książkę rozważań o niepokalanym poczęciu Najświętszej Maryi Panny  – do uznania którego Kościół dochodził po wielowiekowych dysputach, a w zrozumieniu którego istotny wpływ miały też objawienia opisywane w książce.

Itinerarium nie jest po prostu kroniką podróży. Nie jest też skomplikowanym wykładem teologicznym, mimo, że porusza szereg istotnych i często bardzo skomplikowanych problemów teologicznych, opisując  choćby spory o naturę Chrystusa. Książka pełna jest odwołań do kodu kulturowego zrozumiałego dla europejczyków, opisów nie tylko architektury, ale też malarstwa, rzeźby, śpiewu czy literatury. Pozwala też na odświeżenie spojrzenia na szereg z nich, jak choćby na pewne odwołania zawarte w Boskiej Komedii Dantego. Warto pochylić się nad nią, bo pozwala lepiej zrozumieć nasze własne korzenie, zrozumieć czym jest Europa, jak się rodziła, dlaczego nasi przodkowie podejmowali takie a nie inne decyzje i jaki były i są ich konsekwencje. Jest to wspaniała podróż w czasie i przestrzeni i pozwala chyba lepiej zrozumieć  czym jest Europa i jakie jest jej dziedzictwo.  Warto pamiętać o opisywanym w przez Autora przenikaniu się Wschodu i Zachodu oraz wciąż żywej w niektórych miejscach pamięci niepodzielonego Kościoła sprzed Wielkiej Schizmy.

Warto zatem też spróbować się od naszych dzisiejszych problemów i uzyskać „głębszy oddech” zanurzając się w zagadnieniach opisywanych w Itinerarium. Jakub Skiba pozwala nam bowiem przyłączyć się do jego podróży w głąb Europy i uczynić ją wspólną peregrynacją. Dla prawnika jest to tym bardziej fascynująca wędrówka, bo Autorowi udało się chyba ani razu nie wspomnieć o prawie…

Paweł Pelc

za: http://www.stefczyk.info/blogi/okiem-prawnika/po-wielkanocnej-lekturze