Papież Jan XXIII, biografia skrywana

Potajemnie, nocą, o podejrzanej godzinie i w przebraniu, zbiegł i oddalił się ze wspomnianego miasta i z soboru powszechnego, porzucając stado Pańskie jak najemnik, chcąc uniknąć reformy całego Kościoła

Sobór w Konstancji, sesja 1 (16 lisopada 1414)

Jan [XXIII] biskup, sługa sług Bożych, na przyszłą rzeczy pamiątkę. W trosce o wdrożenie postanowień przyjętych na synodzie w Pizie przez naszego poprzednika, szczęśliwej pamięci papieża Aleksandra V, dotyczących ponownego zwołania soboru powszechnego, zwołaliśmy go raz jeszcze naszym listem, którego treść poleciliśmy tu włączyć:

Sobór w Konstancji, sesja 8 (2 maja 1415)

Wcześniej już, po potajemnym oddaleniu się papieża Jana XXIII z miasta Konstancji i ze świętego Soboru w Konstancji, które rodzi zamęt i przeszkadza jedności oraz sprawie pokoju w Kościele, a także gorszy Kościół, zobowiązywaliśmy i upominali tegoż papieża (…) Jana XXIII, podejrzanego o występek herezji, wspieranie obecnej schizmy, symonię, złe administrowanie, jawne trwonienie dóbr i praw Kościoła rzymskiego oraz innych kościołów, a także oskarżanego o inne (pomijane tutaj) ciężkie przestępstwa, przez które uparcie i bez poprawy obciąża zgorszeniem Kościół powszechny, a swymi decyzjami, działaniami, sposobem życia i obyczajami prowadzi do grzechu Kościół Boży – papieża, który, jak wspomniano, potajemnie, nocą, o podejrzanej godzinie i w przebraniu, zbiegł i oddalił się ze wspomnianego miasta i z soboru powszechnego, porzucając stado Pańskie jak najemnik, chcąc uniknąć reformy całego Kościoła i wytępienia herezji, które jest podejmowane przez święty Sobór w głowie i członkach Kościoła.(…).

Sobór w Konstancji, sesja 12 (29 maja 1415)

II. Wyrok ostateczny przeciwko papieżowi Janowi XXIII

1. (…)Prześwięty synod powszechny w Konstancji,(…), niniejszym wyrokiem końcowym, przedłożonym na piśmie, orzeka, postanawia i wyjaśnia, co następuje: (…). W sposób powszechnie wiadomy dopuszczał się on symonii i czyni to nadal, był i jest osławionym marnotrawcą dóbr i praw nie tylko Kościoła rzymskiego, lecz także innych kościołów i wielu miejsc kultu, był i jest złym zarządcą i szafarzem dóbr duchowych i doczesnych Kościoła; swym życiem i swoimi haniebnymi obyczajami, jawnie gorszącymi Kościół Boży i lud chrześcijański, zarówno przed swoim powołaniem na godność papieską, jak i potem, aż do chwili obecnej, ustawicznie wywoływał i wywołuje zgorszenie w Kościele Bożym i wśród chrześcijańskiego ludu; po należnych i czynionych w duchu miłosierdzia upomnieniach, częstych i wielokrotnie powtarzanych, z uporem trwał we wspomnianych niegodziwościach i w oczywisty sposób okazał się niezdolnym do poprawy; on sam, z powodu wymienionych a także innych przestępstw, stwierdzonych i uznanych w trakcie prowadzonej przeciwko niemu sprawy, jako niegodny, nieprzydatny i szkodliwy, powinien być odsunięty i złożony z papiestwa oraz pozbawiony całej władzy duchowej i doczesnej.

2. Święty synod odsuwa go, pozbawia i składa z urzędu papieskiego, oznajmiając, że wszyscy razem i każdy z osobna chrześcijanin, jakiegokolwiek by nie był stanu, godności czy położenia, zwolnieni są z posłuszeństwa, wierności i przysięgi, które wobec niego składali. Zakazuje ponadto wszystkim wiernym, ażeby złożonego w ten sposób z papiestwa z powrotem powoływali na papieża, albo nazywali go papieżem czy byli jego zwolennikami okazując mu w jakiejkolwiek formie posłuszeństwo. (…).

3. [Jan XXIII] powinien być skazany i ten sam wyrok skazuje go, aby pozostawał i był trzymany w jakimś miejscu godnym i odpowiednim, pod bezpieczną strażą najjaśniejszego władcy i pana Zygmunta, króla Rzymian i Węgier oraz innych ziem, najpobożniejszego opiekuna i obrońcy Kościoła powszechnego. 

4. Natomiast inne kary, które winny być nałożone za wspomniane przestępstwa i występki, zgodnie z sankcjami kanonicznymi sobór zastrzega do swojej decyzji tyczącej orzeczenia i wymierzenia kary, zgodnie z tym, co doradza surowość sprawiedliwości bądź wzgląd na miłosierdzie.

Wspomniane inne przestępstwa Jana XXIII, to: liczne morderstwa (w tym otrucie papieża Aleksandra V), piractwo, gwałt, sodomia i kazirodztwo, jednak papież nie był za nie sądzony, ponieważ, jak każdego duchownego, chronił go imunitet.

A, wbrew powtarzanej dzisiaj opinii, prawo kościelne w odniesieniu do duchowieństwa pod żadnym względem nie jest bardziej rygorystyczne od świeckiego.

„Surowość sprawiedliwości” nie okazała się zbyt surowa. Po trzech latach ograniczenia wolności, spędzonych w Bawarii, Jan XXIII kupił sobie wolność za zawrotną sumę 30 tysięcy dukatów.

Papież Marcin V przywrócił mu godność kardynalską i powierzył stanowisko dziekana Kolegium kardynalskiego.

http://soborowa.strefa.pl/code-16/

http://www2.fiu.edu/~mirandas/bios1419.htm#Cossa

R.Haasler ‘Tajne sprawy papieży”

Obraz dzięki Wikipedii:

 Grobowiec Jana XXIII w kościele San Giovanni we Florencji, autorstwa Donatella

http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:TombaGiovanni.jpg