Ostatni żart Stańczyka

Z bajek i powiastek mało polskich a z pamięci pogubionych…

Janowi Matejce w hołdzie…

Zadumany królewski błazen zasiadł na swoim pomniejszym tronie przed pokrzywionym zwierciadłem w sali narad jak zwykł nazywać swą prywatną komnatę… Pomimo pogromu nad wojskami Moskwy pod Orszą Korona Dwojga Narodów utraciła Smoleńsk – najważniejszą wschodnią flankę, a dwór zabawia się w najlepsze na cotygodniowym balu wydanym ku uciesze rozlicznych krewnych i przyjaciół królowej. Po dłuższej zadumie Stańczyk wstał i wszedł pomiędzy biesiadników. Ukłonił się w pas przerywając muzykę kaskadą dzwonków uczepionych do trójczastej krwawej czapy i zapłakał…

-Błaźnie, nie płacz… zabawę nam waść  burzysz! Nie stać cię Gąsko na dowcip na czasie?  Może czas już najwyższy zamilknąć na zawsze?

–O wielcy… ja w proch marny się obrócę…  chciałem tylko powiedzieć waszmościom, że  Ziemia Smoleńska jest i będzie ważna dla losów naszej Umiłowanej Rzeczypospolitej Obojga, a daj Bóg i Czworga Narodów…

Tu nie dane mu było skończyć gdyż chóralny śmiech za stołami zagłuszył jego słowa całkowicie.

-Toś nas waść ubawił mości Gąsko… szczerze do łez… Ale nie  zatruwaj sobie umysłu drobnemi  potyczkami na ziemiach przygranicznych i ukrainnych – to nie na twoją głowę dzwoniącą nam na wesołość problema. Jak się nie przestaniesz kłopotać to ci niechybnie serce pęknie…  a kto  nas wtedy udatnym słowem zabawi?