OB-CIACHowy przegląd sieci:Pranie Mózgu vs Edukacja (Erica Goldson)

Nie mam pojęcia co chcę robić w życiu; nie mam żadnych zainteresowań ponieważ traktowałam naukę jako pracę. Moje doskonałe wyniki są rezultatem traktowania dobrych ocen jako celu, nie jako rezultat edukacji. I, szczerze mówiąc, teraz się boję.

John Taylor Gatto, emerytowany nauczyciel i działacz edukacyjny, krytyczny wobec obecnego systemu szkolnego, twierdzi: „Możemy wspierać najlepsze cechy młodości: ciekawość, przygodę, elastyczność myślenia, zdolności do zaskakującego spojrzenia, po prostu poprzez bardziej elastyczne traktowania czasu, testów i wymaganych tekstów. Można wprowadzić dzieci w świat jako kompetentnych i świadomych dorosłych, poprzez dostarczenie każdemu uczniowi tego czego naprawdę potrzebuje. Na przykład – większej autonomii, po to również, by mogł zaryzykować od czasu do czasu. Ale my tego nie robimy."

Pośród szkolnych murów oczekuje się od nas abyśmy byli tacy sami. Jesteśmy doskonale przygotowani na standardowe testy, a ci, którzy nie są, lub widzą światło poprzez inne, niż standardowe, soczewki, sa traktowani jako jednostki bezwartościowe i zupełnie nieprzystosowane do systemu edukacji publicznej. I tym samym sa postrzegane z pogardą.

HL Mencken napisał w The American Merkury, w kwietniu 1924 roku że celem edukacji publicznej nie jest dostarczenie młodym ludziom wiedzy i obudzenie w nich inteligencji. Nic nie jest dalsze od prawdy. Celem… jest zredukowanie tak wielu osób jak to tylko możliwe, do tego samego, bezpiecznego poziomu. Aby wyhodować i wyszkolić masę przeciętnych obywateli. By stłumić protesty i oryginalność. W Stanach Zjednoczonych to jest celem edukacji. (Gatto).

Aby zilustrować tą ideę: Czy nie czujesz się teraz lekko zakłopotany i niepewny kiedy mówimy o takim właśnie „krytycznym myśleniu" ? Czy naprawdę jest coś takiego jak „myślenie bezkrytyczne"? Myślenie jest to proces przetwarzania informacji w celu wyrobienia sobie opinii. Ale kiedy nie jesteśmy krytyczni, podczas przetwarzania tych informacji, to czy rzeczywiście myślimy? Czy też bezmyślnie akceptujemy poglądy innych, jako prawdę ?

To o mało nie przydarzyło się mnie. I gdyby nie moja wspaniała nauczycielka angielskiego, Pani Donna Brian, która pozwoliła mi otworzyć umysł i zadawać pytania przed zaakceptowaniem doktryn podręcznikowych, byłabym skazana na otępienie. Jestem dzięki temu teraz świadoma, ale dalej czuję że mój umysł nie jest całkowicie „pełnosprawny". Muszę się ciągle przekwalifikowywać i pamiętać o tym, jak obłąkany jest ten pozornie normalny świat.

I oto jestem tutaj, w świecie kierowanym strachem, w świecie tłumiącym wyjątkowość w każdym z nas. W świecie, w którym możemy, albo godzić się na ten nieludzki korporacyjny i materialistyczny nonsens, albo domagać się zmiany. Nie jesteśmy pobudzani do życia przez system edukacyjny, który potajemnie ustawia nas do prac, które mogą być zautomatyzowane. Ba! Które często wcale nie muszą być wykonane. Jesteśmy ustawiani do zniewolenia, do życia bez żarliwości do znaczących osiągnięć. Nie mamy żadnych wyborów w życiu, od kiedy naszą motywacją są pieniądze. Nasze życie powinno być motywowane pasją, ale to jest stracone w momencie kiedy wstąpimy do tego pociągu nazwanego systemem, który nami pokieruje, ale nie zainspiruje.

Jesteśmy jak roboty wyuczone chlapać fakty, których nauczono nas w szkole. A tymczasem wszyscy jesteśmy wyjątkowi i każdy z nas ma coś specjalnego do dokonania na tej planecie. Czyż w takim razie , nie zasługujemy na coś lepszego? Czyż nie było by lepiej używać naszych umysłów do innowacji, a nie do zwykłego zapamiętywania? Czy nie powinniśmy być uczeni kreatywności zamiast bezmyślnego działania i wykonywania poleceń? Do przeżywania, a nie stagnacji? Nie jesteśmy tutaj po to aby uzyskać stopień a później pracę i mogli konsumować w uznany przez branże sposób. Nie. Jesteśmy tu po o wiele więcej.

Najsmutniejsze jest to że większość uczniów nie ma takiej okazji do zastanowienia się, jaką ja miałam. Większość jest prowadzona przez te same techniki prania mózgu w celu stworzenia siły roboczej, pracującej na rzecz interesów korporacji i rządowych agencji. A najgorsze w tym jest że większość jest tego całkowicie nieświadoma. Ja nigdy nie będę mogła odwrócić tych 18 lat. Nie będę magła uciec do innego kraju z systemem edukacji mającym na celu oświecenie, a nie ukształtowanie bezmyślnej osobowości. Ta część mojego życia się skończyła, Ja chciałabym jedynie żeby żadne dziecko nie zostało poddane umieniu jego osobowości i potencjału przez siły wyznaczone do wykorzystania i kontroli.

Tłumaczenie: Jan Greczyński