O wyższości uzurpacji nad mianowaniem

Kaczyński jest dziś w bardzo trudnej sytuacji. Nie wiem jak z niej wybrnie.

Dlaczego Jarosław Kaczyński jest powszechnie znienawidzony? Ponieważ jest uzurpatorem. Jego legitymacja do sprawowania władzy, tak w państwie jak i w partii jest tego samego rodzaju co legitymacja Grimaldich do władania skałą i zamkiem Monte Carlo. Jarosław Kaczyński reprezentuje ten sam typ przywódcy, który reprezentował Józef Piłsudski, ze wszystkimi jego wadami i ograniczeniami. Najcięższe zaś z nich jest to, że przy świadomości swojej siły, przy świadomości niebezpieczeństw Kaczyński próbuje jeszcze porozumiewać się z systemem. Podobnie jak jego zmarły brat, który trawił niepotrzebne godziny na szukanie jakiegoś kontaktu z mediami, z dziennikarzami, z ludźmi „stamtąd”. Dlaczego obaj Kaczyński tak czynili? Dlaczego mimo retoryki odrębności, niezależności i samodzielności szukali porozumienia z systemem. Bo z nikim innym nie mogli się porozumieć. Tragedia Polski polega na tym, że nie ma tu kasty, która sprawowała by realną władzę na swojej własności. Jesteśmy narodem najmitów, którzy sprzedają swój czas. Jako siła polityczna przydajemy się w czasie wyborów, ale wybory są co cztery lata. Politycznie jesteśmy do niczego. Kaczyński to wie i być może wiedzą to jego ludzie, ale oni wiedzę swoją rozpowszechniają z nieznośną ostentacją. Co prowadzi wprost do wyborczej klęski. Kiedy bylibyśmy potrzebni PiS w sensie politycznym? Gdybyśmy dysponowali dużą własnością, kapitałem lub ziemią, tak jak resztki ziemiaństwa przed wojną lub gdybyśmy mieli do dyspozycji sieciowe struktury – jawne lub tajne. To dałoby nam polityczną podmiotowość i nic więcej. Myślę, że dla ludzi mieszkających w krajach demokratycznych arkana te nie są niczym szczególnie zaskakującym. To nam się wydaje, że demokracja polega na oddawaniu głosu co kilka lat i ględzeniu. To nie jest demokracja, ani nawet jej cień. To jest wychodzenia naprzeciw oczekiwaniom systemu.

Stojąc tu gdzie stoimy i zachowując się w sposób przewidywalny, dojrzały, mądry, uczciwy i stosowny dla ludzi o naszym wykształceniu i pozycji wystawiamy sobie w oczach systemu jak najgorsze świadectwo. Jesteśmy bydłem po prostu. W najlepszym razie targetem sprzedażowym, któremu opyla się jakieś treści, by utrzymać go w jakiejś tam dyscyplinie. Kiedy zmienią się plany, zmienią się również sprzedawane treści. Zmiana ta dokona się łatwo – poprzez wymianę kilku redaktorów naczelnych – co zostanie przez nas przywitane gorącą dyskusją o standardach i ograniczeniach demokracji.

Wszystko z czym mieliśmy do czynienia w ostatnim, posmoleńskim czasie było testowaniem naszego kręgosłupa moralnego. Okazał się on nadzwyczaj giętki i plastyczny. Wytłumaczyć można nam absolutnie wszystko i nie zajmuje to nawet zbyt wiele czasu. Z radością i ulgą przyjmujemy wszelkie tłumaczenia i zasiadamy przed telewizorem lub w fotelu z gazetą, by napawać się niegodziwością systemu i jego podłymi planami wobec nas. Myślę, że świadczy to o rychło nadchodzących ograniczeniach w wolności, tak osobistej jak politycznej, a być może o innych także ograniczeniach.

Wracajmy do rozróżnienia dla dzisiejszego tekstu najważniejszego – uzurpacja i mianowanie. W czasie ostatnich dwudziestu lat czyli w czasie tak zwanej odzyskanej niepodległości nie pojawił się żaden lider polityczny, który byłby liderem prawdziwym – poza oczywiście Kaczyńskimi. Przez lidera prawdziwego rozumiem uzurpatora, który władzę zdobywa sam poprzez osobistą siłę, przemyślność oraz przekonanych i równie jak on zdecydowanych popleczników. Wszyscy polityczni liderzy od Wałęsy, Mazowieckiego i Tymińskiego począwszy na Ziobrze kończąc byli wykreowani przez system, którego emanacją była najpierw GW, a potem kolorowe pisma. Nie rozstrzygam kto w istocie był kreatorem tych liderów, bo nie znam tych ludzi osobiście, nie znam też nazw i symboli organizacji, które oni reprezentują.

Żaden z liderów III i IV RP poza samymi Kaczyńskimi nie został też liderem w taki sposób w jaki został nim Dmowski, bo żaden nie był w stanie skupić wokół siebie odpowiedniej liczby zwolenników, że o zakładaniu tajnej organizacji – jak to się przytrafiło Dmowskiemu – nie wspomnę. Liderzy, z którymi mieliśmy do czynienia posiadali za to wszystkie cechy niesamodzielnych kukiełek, ludzi powtarzających całe, nieraz długie, niezrozumiałe dla nich frazy, które miały skupić wokół nich jakiś elektorat. Byli więc chadecy unikający sakramentów, byli piłsudczycy nie umiejący obchodzić się z bronią, byli komuniści z miliardami na koncie i inni podobni, których istotna funkcja pozostawał w cieniu. Było nią oczywiście markowanie procedur demokratycznych, tak by standardy naszego kraju nie odbiegały wizualnie od tych praktykowanych na Zachodzie. Nie było żadnego prawdziwego przywódcy. I już go nie będzie – Jarosław Kaczyński jest ostatni. On o tym wie, dlatego pozbywa się z partii tych ludzi, którzy nie rozumieją mechanizmu i zdaje im się, że opowiadanie jakichś kocopołów przed kamerą czyni ich samodzielnymi politykami. Być może Jarosław Kaczyński ma świadomość schyłku i jest po prostu w sytuacji tak trudnej, że nie wie co dalej, zakładam jednak, że wie.

Skąd wiem, ze Kaczyński jest ostatnim prawdziwym przywódcą, ostatnim uzurpatorem w naszych czasach? Jak to skąd? Od wczoraj mamy sondaż tyczący się hipotetycznej, jeszcze nie powstałej partii Zbigniewa Ziobry. Partii nie ma, a sondaż jest. I my to łykamy jak małpa kit, my się już zastanawiamy jak to by było z tym Ziobrą w Sejmie, jaki byłby z niego przywódca. I to nam odpowiada. Do tego przywykliśmy. Żaden, powtarzam, żaden uzurpator nie znajdzie już w Polszcze posłuchu. To zła wiadomość również dla mnie, bo do samej śmierci najlepszym autorem, choćby bełkotał już i bredził, pozostanie dla ludzi Rafał Ziemkiewicz. Tego zmienić się nie da. Ludzie bowiem wierzą tylko w to co zostało potwierdzone w mediach. Oczywiście nie w „ich” mediach, ale w „naszych” mediach. Na to dictum mogę tylko przypomnieć swoją tezę sprzed kilku dni – nie ma naszych mediów.

Tak więc czeka nas szelest dyskusji, pomruk polemik i pomarszczone czoła zastawiające się czy można zbudować w Polsce partię republikańską. A po co, że spytam? I z kim? Z ludźmi wykreowanymi przez system? Z ludźmi posiadającymi legitymacje medialne, albo poselskie otrzymane w wyniku wyborów, w których połowa uprawnionych nie bierze udziału?

Kaczyński jest dziś w bardzo trudnej sytuacji. Nie wiem jak z niej wybrnie. Wiem, że od 10 kwietnia 2010 roku nikt, ale to absolutnie nikt, nie zachował się tak jak tego wymagałaby racja stanu i powaga sytuacji. O wszystkim zapomnieliśmy i czekamy na nowe otwarcia, nowe propozycje i nowe atrakcje. Bo jest demokracja. Otóż nie ma. Jest selekcja liderów, w której wszyscy bierzemy udział. Selekcja negatywna. Dowodem na to jest obecność w mediach Kazimierza Marcinkiewicza. Faceta, którego istotną funkcją powinno być i pewnie jest noszenie krzyża przed pogrzebem. Do tego dobry Stwórca do predysponował, co widać, słychać i czuć.

Na koniec słów kilka o Ziobrystach; jeśli ktoś tam jest liderem to na pewno nie Ziobro. On jest liderem wytypowanym przez system, ale nie musi się utrzymać. To zależy od Jacka Kurskiego, który choć leniwy i rozpuszczony, choć postępujący często głupio, jest liderem prawdziwym i na pewno kiedyś spróbuje wziąć władzę w organizacji, tak jak robić to powinien przywódca prawdziwy – poprzez uzurpację – jakiś wewnętrzny zamach lub coś podobnego.

Rozważania powyższe miłe są memu sercu ponieważ ja sam jestem uzurpatorem na rynku książki i wśród tych wszystkich przez nie wiadomo kogo namaszczonych pisarzy i publicystów. Jest nim również Toyah. Piszemy bo wierzymy w swoją siłę, przemyślność i w sukces. Jeśli ktoś ma ochotę kupić nasze książki zapraszam na stronę www.coryllus.pl.

A Ziemkiewicz bierze teraz udział, abo będzie brał, w panelu pod tytułem; „Nowoczesna Polska, nowoczesny Polak, nowoczesny patriotyzm”, albo jakoś podobnie. Fuj….co za upadek….co za dno…