Nigdy nie mów zaraz wracam, czyli o slasherowych schematach

Horrorem rządzi schemat. Te same klisze z łatwością dostrzeżemy w większości slasherów , gdzie w wielu sytuacjach jesteśmy w stanie przewidzieć, co stanie się za moment. Choć może nigdy się nad tym nie zastanawialiście, z pewnością przytakniecie nam, czytając poniższy artykuł. To, co niezbędnie pojawia się w każdym horrorze tego typu, to zbiorowy bohater, jakim jest grupa przyjaciół, wybierająca się na wycieczkę lub planująca spędzić czas w jakiś szczególny sposób. Jak się nieszczęśliwie okazuje, miejsce, w którym mają zamiar dobrze się bawić, jest rewirem, w którym grasuje brutalny morderca. Zwykle wychodzi to na jaw bardzo szybko, gdy od grupy oddziela się jedna z osób, która staje się pierwszą ofiarą. Kolejność, w jakiej giną kolejni bohaterowie, nie jest jednak przypadkowa. Śmierć […]

Horrorem rządzi schemat. Te same klisze z łatwością dostrzeżemy w większości slasherów , gdzie w wielu sytuacjach jesteśmy w stanie przewidzieć, co stanie się za moment. Choć może nigdy się nad tym nie zastanawialiście, z pewnością przytakniecie nam, czytając poniższy artykuł.

To, co niezbędnie pojawia się w każdym horrorze tego typu, to zbiorowy bohater, jakim jest grupa przyjaciół, wybierająca się na wycieczkę lub planująca spędzić czas w jakiś szczególny sposób. Jak się nieszczęśliwie okazuje, miejsce, w którym mają zamiar dobrze się bawić, jest rewirem, w którym grasuje brutalny morderca.

Zwykle wychodzi to na jaw bardzo szybko, gdy od grupy oddziela się jedna z osób, która staje się pierwszą ofiarą. Kolejność, w jakiej giną kolejni bohaterowie, nie jest jednak przypadkowa. Śmierć w pierwszej kolejności dopada tych nastolatków, którzy chętnie sięgają po alkohol, narkotyki i nie stronią od seksu. Wykazują się też głupotą i barkiem rozsądku. O ile zniknięcia kolegów nie budzą z początku u nikogo obaw, o tyle szybko okazuje się, że dzieje się coś złego. Kolejne osoby giną mordowane w coraz to inny, bestialski sposób.

W slasherach, których akcja rozgrywa się w terenie, czyli w tzw. survivalach, często spotykanym motywem jest postać zdziwaczałego tubylca – traktowany przez turystów jak wariat, jednak przepowiada tragedię i ostrzega przed niebezpieczeństwem.

Ostateczną walkę z mordercą, stacza zwykle final girl –cnotliwa, ułożona, niepijąca i rozsądna dziewczyna. To ona jako jedyna uchodzi żywa z koszmaru, uciekając mordercy bądź zabijając go (przynajmniej pozornie).

Poświęćmy chwilę samemu zabójcy. W większości powtarzanym motywem jest zakrywająca jego twarz maska. W wielu wypadkach twarzy mordercy nie poznajemy, w innych jest ona zdeformowana, co czyni z psychopaty odludka i samotnika. W wielu slasherach poznajemy również historię prześladowcy i motywy, które uczyniły z niego mordercę. Zwykle prowadzą do tego tragiczne przeżycia z dzieciństwa.

Brutalnych morderców cechuje także wyjątkowa wytrzymałość na każdego rodzaju urazy. Kiedy wydaje nam się, że główna bohaterka jest już bezpieczna, ten zawsze atakuje ponownie. Pamiętajmy też, że śmierć zabójcy bywa tylko pozorna. W każdej następnej części danego filmu odkrywana jest przed nami tajemnica jego przetrwania lub geneza nowego pokolenia zabójców.

Przyjaciele, seks, narkotyki i alkohol, bezlitosny i niezniszczalny morderca w masce, tajemnica sprzed lat, a w tym wszystkim jedyna ocalała – final girl. To podstawowe schematy, jakimi operuje niemal każdy slasher. Haloween, Piątek trzynastego, Rzeź, Droga bez powrotu, Krwawe Walentynki, Teksańska masakra piłą mechaniczną, Hotel zła czy Bal maturalny – to tylko niektóre slashery, w których opisane schematy są bardzo czytelne.

Więcej ciekawych artykułów na tematy związane z filmem znajdziecie na tej stronie.