Okres Wielkiego Postu, to przeogromne bogactwo w muzyce baroku. To przede wszystkim muzyka pasyjna, Stabat Mater, msze, oraz inne formy muzyczne. Zgodnie z forma przyjeta na samym poczatku, bede prezentowac dziela zapomnianych kompozytorow, znane tylko znawcom i specjalistom od muzyki baroku.
Na poczatek prezentacji muzyki poswieconej Mece Panskiej przedstawiam Missa Dolorosa Antonio Caldary. W swoich czasach na przelomie XVII i XVIII wieku byl popularnym kompozytorem, jednak po smierci calkowicie zapomnianym. Dopiero pod koniec XX wieku nastapila eksplozja zainteresowania jego tworczoscia muzyczna, zwlaszcza we Wloszech. Obecnie jest on uwazany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli wloskiego baroku.
Oto jego zyciorys za Wikipedia.
Antonio Caldara (ur. 1670 lub 1671, zm. 26 grudnia 1736) – włoski kompozytor barokowy. Urodził się w Wenecji (dokładna data urodzenia jest nieznana), jako syn skrzypka. Został chórzystą w Bazylice św. Marka. Tam też pobierał naukę gry na kilku instrumentach, prawdopodobnie pod okiem Giovanniego Legrenziego. W 1699 przeniósł się do Mantui, gdzie otrzymał posadę książęcego maestro di cappella. Pozostawał tam aż do 1707, kiedy to został kompozytorem na dworze Karola VI Habsburga w Barcelonie. W trakcie pobytu w Hiszpanii napisał kilka oper. Następnie przeniósł się do Rzymu, zostając maestro di cappella u księcia Ruspoli. Stworzył wtedy La costanza in amor vince l’inganno dla teatru w Maceracie. W 1716 otrzymał podobną posadę w Wiedniu, gdzie pozostał aż do śmierci w 1736. Caldara jest najbardziej znany jako kompozytor oper i oratoriów. Libretto do niektórych z jego dzieł napisał Metastasio. Uznawany jest za prekursora szkoły starowiedeńskiej.
https://
Czasami udajac slepa, mozna dokladniej obserwowac otoczenie.