Moje wspomnienie z 9 maja

 

O przedwojennej doli chłopa, o szlaku bojowym z Lenino do Berlina i o braterstwie broni. No i oczywiście o wyzwalaniu. O wyzwalaniu można byłoby opowiedzieć naprawdę dużo. Moje okolice po raz pierwszy spod okupacji hitlerowskiej wyzwolono już jesienią 39. Cudownym sposobem. 

 

Ale o tym wydarzeniu żaden kombatant nie wspominał. Trzeba byłoby przyprowadzić mojego pradziadka, którego przecież nie wywieźli do Katynia, ani do Starobielska, ani do Ostaszkowa, tylko od razu zadręczyli na miejscu. Nie pora jednak o takich smutnych rzeczach w dniu zwycięstwa opowiadać koleżankom i kolegom. Tym bardziej że wówczas sam na ten temat  nie wiedziałem nic.

 

Wśród pamiątek wydartych milczącej ziemi przez dzielnych saperów i wyciągniętych z szuflad przez jeszcze dzielniejszych archiwistów można było zobaczyć rdzewiejące niewybuchy, odłamki, medale i dużo zasuszonych papierów dokumentujących władz ludowych utrwalanie. Oczywiście w wersji dla dzieci.

 

Mimo że bardzo się staram i byłem chłopcem słuchającym starszych, nie potrafię wydobyć z pamięci ani jednego zdania, ani jednego szczegółu kombatanckich pogadanek. Nic nie utkwiło w pamięci. Były puste i bezbarwne wobec historii zasłyszanych w chwiejnym od świeczek mroku cojesiennych spotkań na cmentarzu.

 

 

izba pamięci

z roku na rok coraz bledsze 

м и н  н е т