Bez kategorii

Mój tekst jest sprzeciwem wobec nierzetelnego przedstawienia ilości ludzi działających w latach 1981 do 1989 roku w podziemnych strukturach opozycji niepodległościowej.

25/01/2013

816 Wyświetlenia

0 Komentarze

11 minut czytania

Wyszedł drukiem pierwszy tom Encyklopedii Solidarności i wzbudził niezłe zamieszanie. Moje zdumienie wywołało usunięcie przynajmniej dwóch nazwisk z tejże encyklopedii osób działających w Warszawskiej strukturze

Niedzielny ranek 13 grudnia 1981 roku w Warszawie był mroźny i śnieżny. W TV zabrakło teleranka, ogłuchły telefony i nastąpiła demolka Państwa. Zamiast Teleranka od rana w TV muzyka poważna i zielona WRON – a w osobie gen. Wojciecha Jaruzelskiego opowiadała o wprowadzeniu w nocy na terenie całej Polski stanu wojennego. Nie zorientowałem się rano, kto, na kogo napadł i dlaczego jest wojna? Po wyjściu na ulicę zauważyłem sporo patroli wojskowych, ale za to mało ludzi. Po ulicy przejeżdżał jeden lub kolumna średnich kołowych transporterów opancerzonych „Skot” z załogą 2 + 10 ludzi. Rozpoczęła się wojna komunistów z Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „SOLIDARNOŚĆ” – symbolem dążeń wolnościowych.

Od kilku lat w internecie istnieje „Encyklopedia Solidarności”, w której można znaleźć biogramy podziemnych działaczy opozycji antykomunistycznej działających na rzecz wolnej i niepodległej Polski w latach 1981 do 1989. Zgromadzono ponad 4700 biogramów ludzi działających pod zagrożeniem karą więzienia, którzy redagowali, pisali teksty, drukowali, kolportowali podziemną prasę, użyczali mieszkań na punkty kolportażu lub spotkań a także dla poligrafii podziemnej. Wyszedł drukiem pierwszy tom Encyklopedii Solidarności i wzbudził niezłe zamieszanie. Moje zdumienie wywołało usunięcie przynajmniej dwóch nazwisk z tejże encyklopedii osób działających w Warszawskiej strukturze Międzyzakładowego Komitetu Koordynacyjnego „wola”. Uważałem i myślałem, że wydawcy Encyklopedii Solidarności dołożą szczególnej staranności w zbieraniu biogramów i przekazaniu informacji o ludziach narażających się na więzienie, czasami na utratę zdrowia lub życia. Rozczarowałem się, sądziłem, że biogramy nie są przypadkowe, ale zbierane są także informacje od rozmówców o ich kolegach z podziemnej walki opozycyjnej. Cóż, myliłem się i nie znam klucza, jakim dobierano ludzi umieszczonych w Encyklopedii Solidarności.

Przypomnę kilka osób, z którymi współpracowałem od jesieni 1982 do wiosny 1989 roku a nie znaleźli się w Encyklopedii Solidarności. Może byli za słabi, żeby się przebić albo za mało działali? Stanowisko Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych wygłoszone kilka lat temu przez Janusza Krupskiego w programie informacyjnym TVP 2 „Panorama” dotyczącego pracy nad projektem Ustawy o specjalnym dodatku kombatanckim w wysokości 300 zł. miesięcznie brzmiało: „To nie może być jakby jednorazowe wystąpienie, tylko działalność, która była prowadzona przez pewien okres czasu i która mogła skutkować czy skutkowała represjami.”

Mój tekst jest sprzeciwem wobec nierzetelnego przedstawienia ilości ludzi działających w latach 1981 do 1989 roku w podziemnych strukturach opozycji niepodległościowej. Zapraszam, jeżeli Twój biogram jest w Encyklopedii Solidarności, to sprawdź czy twoi koledzy z podziemia też są a jak ich nie ma, to przekaż informacje o nich do redakcji Encyklopedii Solidarności. Niech historia o podziemnej działalności ludzi walczących o niepodległą Polskę będzie rzetelna i jak najbardziej uczciwa.

1. Hebdzińska Grażyna; kolporterka prasy podziemnej, w każdy poniedziałek liczyła i przygotowywała prasę do kolportażu. We wtorki przenosiła paczki z podziemną prasą na punkty kolportażu. Pracowała w Szpitalu Kolejowym Warszawa Międzylesie. (Biogram usunięty z Encyklopedii Solidarności)

2. Hebdzińska Anna; kolporterka prasy podziemnej, w każdy poniedziałek liczyła i przygotowywała prasę do kolportażu. We wtorki przenosiła paczki z prasą podziemną na punkty kolportażu. Pracowała w Szpitalu Kolejowym Warszawa Międzylesie. (Biogram usunięty z Encyklopedii Solidarności)

3. Żurawska Małgorzata; kolporterka prasy podziemnej, w każdy poniedziałek liczyła i przygotowywała prasę do kolportażu. We wtorki przenosiła prasę podziemną na punkty kolportażu. Pracowała w Szpitalu Kolejowym Warszawa Międzylesie.

4. Murawska Anna; kolporterka prasy podziemnej, w każdy poniedziałek liczyła i przygotowywała prasę do kolportażu. We wtorki przenosiła prasę podziemną na punkty kolportażu. Pracowała w Szpitalu Kolejowym Warszawa Międzylesie.

5. Grygier Janina; od 1985 roku kolporterka prasy podziemnej, w każdy poniedziałek liczyła i przygotowywała prasę do kolportażu, dla MKK „WOLA” dostarczała z kolportażu Komitetu Oporu Społecznego tygodnik ”KOS”.

6. Kwiek Jolanta (obecnie Żurawińska); od 1985 roku kolporterka prasy podziemnej. Przenosiła we wtorki prasę podziemną na punkty kolportażu.

7. Baran Jacek; kolporter prasy podziemnej, jako pracownik DSP zaopatrywał MKK WOLA w papier, farby offsetowe, blachy offsetowe, gumy do offsetu. Składał książki dla wydawnictwa „KRĄG”, drukował składki do książek wydawnictwa „KRĄG”. W sierpniu 1985 roku miał najście Służby Bezpieczeństwa i rewizję w swoim mieszkaniu. 11 września 1986 roku został zabrany z pracy i przewieziony do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie na ul. Rakowiecką. W czasie przesłuchania, był wielokrotnie nakłaniany przez funkcjonariuszy SB do podjęcia współpracy z SB; skutecznie odmawiał.

8. Baran Hanna; składała książki dla wydawnictwa „KRĄG”. W sierpniu 1985 roku, funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa przeprowadzili w jej mieszkaniu rewizję, a następnie została przewieziona do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie przy ul. Rakowiecką. Później funkcjonariusze SB wielokrotnie dzwonili do jej pracy, próbując się z nią umówić się na nieoficjalne spotkanie, ale bezskutecznie. W styczniu 1986 roku rozpoczęła pracę w Banku Handlowym w kancelarii tajnej. Na skutek działań SB, została przeniesiona na inne stanowisko pracy. Przeniesienie wykonano w sposób ostentacyjny, tak żeby skompromitować Hannę Baran wobec innych pracowników.

9. Wąsowski Mirosław; od 1983 roku w swoim mieszkaniu w Sulejówku pod Warszawą, a następnie w Warszawie do 1983 roku drukował Solidarność Narodu i Tygodnik Mazowsze. Brał udział w manifestacjach antykomunistycznych, był zatrzymywany z tego powodu. W roku 1982 dostarczał do kościoła w Warszawie na ul. Piwną z Andrzejem Adamiakiem, leki dla internowanych. W jego mieszkaniu Warszawa Ursynów, znajdował się punkt kolportażu prasy dla MKK „wola”. Po rewizji w maju 1984 roku, został zatrzymany na 3 miesiące w Areszcie Śledczym w Warszawie przy ul. Rakowieckiej; zwolniony na mocy amnestii. Opuścił Polskę posiadając Wizę turystyczną odpowiednio zakodowaną dla Amerykańskiej Policji Emigracyjnej, dla której Wiza ta była wizą emigracyjną. Przebywa w USA.

10. Rosłoń Danuta; mieszka na Warszawskiej Woli – składała książki dla wydawnictwa „KRĄG”, kolportowała prasę podziemną. Od 1985 roku wykonywała prace introligatorskie na powstałych produktach pracowni sitodrukowej MKK „wola”.

11. Kobylecki Mieczysław; mieszkający Warszawa Bielany – w Jego mieszkaniu od 1985 roku był prowadzony punkt kolportażu tzw. mieszalnik, w którym w poniedziałki spotykali się ww. kolporterzy w celu liczenia i przygotowywania prasy podziemnej do wtorkowego kolportażu na zakładowe punktu kolportażu. W niedzielę dostarczano nakład tygodnika Mazowsze oraz tygodnika „wola” z drukarni. Mietek był żołnierzem Armii Krajowej batalionu „Zośka” i brał udział w Powstaniu Warszawskim, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku.

Źródło: http://pressmix.eu/index.php/2012/12/08/encyklopedia-solidarnosci-brakujace-nazwiska/

POPRZEDNI ARTYKUŁ25 stycznia 2013 – piątek

NASTĘPNY ARTYKUŁSTRAJK NA KOLEI…

Alfred Rosłoń

Pragne Panstwa zainteresowac jasnymi i ciemnymi stronami dzialan podziemnej struktury SOLIDARNOsCI - Miedzyzakladowego Komitetu Koordynacyjnego „wola”. Moim celem jest, niedopuszczenie do zaklamywania niedawnej historii z lat 1982 - 1989

346 publikacje

0 komentarze