W barcelońskim muzeum można oglądać wystawę mikroorganizmów, w powiększeniu i to dość sporym, a wykonane zostały one ze szkła przez artystę Luke’a Jerrama.
Malaria
Enterowirus 71
Bakteriofag T-4
HPV
E. coli
Swińska grypa
www.lukejerram.com/glass/gallery
Bakterie (łac. bacteria, od gr. bakterion – pałeczka) – grupa mikroorganizmów, stanowiących osobne królestwo. Są to jednokomórkowce lub zespoły komórek o budowie prokariotycznej.
Prokarionty, – mikroorganizmy w większości jednokomórkowe, których komórka nie zawiera jądra komórkowego oraz organelli komórkowych charakterystycznych dla eukariontów. Nazwa pochodzi od greckich słów pros ("przed") i karyon ("orzech", "jądro").
Wirusy (łac. virus – trucizna, jad) – skomplikowane cząsteczki organiczne nie mające struktury komórkowej, zbudowane z białek i kwasów nukleinowych. Zawierają materiał genetyczny w postaci RNA (wirusy RNA) lub DNA, wykazują jednak zarówno cechy komórkowych organizmów żywych, jak i materii nieożywionej.
Czy należy uznać wirusy za organizmy żywe, zależy od przyjętej definicji życia. Wirusy są zazwyczaj uznawane za żywe w funkcjonalnych definicjach życia, nie są zaś – w strukturalnych.
Wirusy nie są zdolne do samodzielnego rozmnażania się. W celu powielania własnych genów prowadzą proces namnażania, wykorzystując do tego procesu aparat kopiujący, zawarty w żywych komórkach. Mogą zakażać wszystkie typy organizmów, od zwierząt i roślin po bakterie i archeony.
Dany gatunek wirusa zawiera tylko jeden rodzaj kwasu nukleinowego (DNA albo RNA), chociaż w trakcie rozwoju wewnątrz komórki dochodzi zwykle do syntezy drugiego rodzaju kwasu.
Ze względu na pasożytnictwo komórkowe wirusy posiadają na swojej powierzchni białka, które pozwalają zaatakować odpowiednie komórki.
Wirusy nie posiadają rybosomów. Poza komórką nie wykazują żadnego metabolizmu, nie są zdolne do wzrostu ani rozmnażania się.
Można je krystalizować.
Dziwny jest ten stan materii, który wygląda bardziej na mechanizm niż życie, jest jakby samym kształtem z pogranicza materii i myśli. Nie ma to jądra, systemu nerwowego, funkcji zycia, a żyje i mechanicznie się mnoży w środowisku mu pasującemu. Czy Bóg to stworzył do szkodzenia, człowiek, czy szatan? Kto tym królestwem zawiaduje, że nagle się uaktywnia i jest epidemia?
Po namyśle; szatan niczego nie stwarza, może tylko namieszać w informacji, przekierować cel.
Iza Rostworowska. Crux sancta sit mihi lux / Non draco sit mihi dux Vade retro satana / Numquam suade mihi vana Sunt mala quae libas / Ipse venena bibas