Maliniak – przepis z 1897 roku

 

Gdy to zrobione i gąsior od góry na jakie 9 cali jest próżny, trzeba go zakorkować dobrze dopasowanym korkiem, w który poprzednio powinna być dopasowana szklana rurka zakrzywiona ^2); jeden koniec rurki wchodzi do szyjki gąsiora, drugi koniec jest zanurzony na jakie 1,5 cala w słoiku napełnionym gliceryną.

 

Postępowanie powyższe jest dla zatamowania przystępu powietrza z zewnątrz, a jednak zostawia się droga do uchodzenia gazom, tworzącym się przy fermentacyi maliniaku; ferment w kilka dni następuje.

 

Gdy gąsior jest należycie zakorkowany, oblać jeszcze korek  woskiem rostopionym i to uczynić bardzo dokładnie, tak, by ani przy połączeniu się rurki z korkiem, oni naokoło otworu szyjki powietrze nie dochodziło. Postawić gąsior w miejscu spokojnem, można nawet w pokoju o temperaturze 16 stopni. Gdy się ferment rozpocznie i gazy w postaci baniek będą się ukazywać na powierzchni gliceryny nie poruszać gąsiorem, tylko uważać by gliceryny zawsze było tyle żeby rurka w niej była zanurzoną. Po dwóch   miesiącach ferment się ukończy,  wtedy trzeba przecedzić maliniak, przeciskając go przez worek płócienny, zlać go do nieco mniejszego balonu, znowu tak samo zakorkować i zostawić w spokoju, zawsze tylko bacząc na ilość gliceryny.

 

Tak maliniak stać powinien przez 4 miesiące, potem ściągać go rurką gutaperkową, cedzić przez bibułę szwedzką, lub fłanelę i zlewać do czystych, suchych butelek, te mocno zakorkować nowemi korkami, pakiem oblać i przechowywać w chłodnej, suchej piwnicy lub pokoju, byle nie marzło.

 

Maliniak starannie zrobiony jest bardzo dobrem podaniem deserowem i jako dodatek do herbaty. Konserwuje się długo i im starszy tem jest lepszy.

 

Pozostała miazga na spodzie gąsiora może być przesmażoną z cukrem lub miodem i służy jako powidła.

 

 

1) Kwarta wody waży 2 funty.

2) Rurki szklane zakrzywione kupuje się w składach aptecznych.

 

Jadwiga Chojecka: Przepisy gospodarskie [w:] Ogrodnik Polski, Nr 16, 1897 rok