Majewski i gra „w basy”

We wczorajszym programie Majewskiego wystąpił kabaret”Ani mru, mru”.

 Kiedyś zostałem "nauczony", a później sam też stosowałem na prowadzonych obozach, zwłaszcza na zakończeniach z użyciem  "grzańca" –  "grę w basy".

Na czym polega?

Potrzeba trzech uczestników. Dwóch znających grę i adepta.

Sama gra polega na zaśpiewaniu kolejno, coraz "niżej" słów: "A ja jestem pierwszy bas"i stosownie następny śpiewa swą kwestię z uwzględnieniem numeru.

Pierwsze dwie kwestie śpiewane są przez "znających" grę. Kiedy osoba "uczona" śpiewa swoje: "A ja jestem trzeci bas" – ci dwaj pierwsi, zgodnym chórem dodają – "To pocałuj w d…. nas".

Druga część gry, zazwyczaj wymagająca przesmarowania gardła, polega na zaśpiewaniu tej samej kwestii, ale w odwrotnej kolejności  – tym razem delikwent jako pierwszy.

W tym wypadku, po frazie "a ja jestem pierwszy bas" od razu następuje chóralne zawołanie: "To pocałuj jeszcze raz".

I ta kwestia kończy "grę".

Wczoraj, w  programie "Szymon Majewski show" wystąpił Kabaret "Ani mru,mru" w roli nauczycieli "gry w basy". Tyle, że w tym przypadku chłopaki rozgrywali to w wersji "z kim wolałbyś pójść do łóżka, gdyby już nie było innego wyjścia".

Trzeba przyznać, że rozegrali to dobrze. Klasyczne było stwierdzenie na końcu – "A jednak". Uznaję klasę.

I przyznam, że mam pewną sympatię dla Majewskiego za "stanięcie do gry"– bo chyba musiał sobie zdawać sprawę ze swej przegranej pozycji. Poczucie humoru – to cecha ujawniająca się w sytuacjach, gdy to my sami stajemy się obiektem żartu.

PS. Ciekaw jestem, czy Wojewódzkiego stać by było na tak wyrafinowane poczucie humoru. Na razie, bo jego programy fragmentarycznie oglądam równie rzadko, jak krótko, widzę jedynie "grę w palanta", z palantem w roli głównej.