Logika grzechu – logika zniszczenia

Kto siebie niszczy tego jego Bóg zniszczy

Zapalczywość jest proprocjonalna do siły tego kto okazuje zapalczywość. Podobnie jest z każdym grzechem. Jeśli ktoś jest silny ten poniesie dużą szkodę przez swoją zapalczywość. Kto zaś dopuszcza się zapalczywości w mocy Ducha Świętego ten w obliczu samego Boga z siłą mocy bożej działa, a więc sprowadza na siebie bez żadnej wątpliwości miecz Boży – śmierć. Gdy słaby wpada w złość poniesie szkodę lecz łatwiej będzie mu niż silnemu w dniu nawiedzenia Pańskiego ponieważ nie ma siły i świadomości siebie samego.

Kto hanbi drugiego, kto na hanbie drugiego człowieka buduje swoje królestwo ten ściąga na siebie hańbę. Kto występuje przeciwko drugiemu człowiekowi ten występuje przeciwko jego stwórcy, a kto przeciwko stwórcy występuje ten ściąga na siebie gniew. W rzeczywistości kiedy ktoś atakuje drugą osobę ten sam siebie niszczy. Ta logika jest prosta ale na ogół trudno się jest z nią ludziom oswoić.

Dlaczego tak się dzieje.

Ma to bezpośrednie odniesienie do fizjologii. Potwierdzono to już dość dawno w badaniach nad funkcjonowaniem ciała że w czasie przeżywania negatywnych emocji organizm produkuje hormony zniszczenia oraz dochodzi do zablokowania ważnych funkcji odpowiadających za utrzymanie zdrowia na bieżąco takich jak produkcja soków trzustkowych oraz wątrobowych.

Ten kto ma łaskę Ducha Świętego ten otrzymuje światło ducha, świadomość, samoświadomość. Ten wciela inteligencję czyli integruje ciało. Ten jest panem siebie i ma uświadomiony wpływ na swoją fizjologię, zatem i jego świadomość ma większą władzę nad jego fizjologią. Przez to też nie podlega chorobom. W rzeczy samej łaska Ducha Świętego stanowi szatę królewską, a więc stajemy się władcami samych siebie – królami. Mamy dzięki temu lepsze wyczucie swoich zmysłów. I tym samym jesteśmy bardziej zintegrowani w ciele. To daje moc, to daje ochronę i zdrowie, panowanie nad sobą ale to powoduje również że działamy z wielką mocą i jako taką również kiedy zwracamy się do negatywnych sił – emocji wtedy te emocje działają ze wzmożoną siłą przez moc ducha, moc świadomości. Tym większe czynią spustoszenie im większa samoświadomość. 

To jest tak naprawdę tylko prosta podstawowa logika tego jak działają duchy. W rzeczywistości w relacjach z ludźmi to wszystko nakłada się na realacje z innymi ludźmi i sprawia że człowiek który grzeszy ponosi konsekwencje których nawet nie jest w stanie sobie uświadomić.

Jedyną drogą naprawy ew. popełnionych grzechów jest uznanie ich i pokora. W zależności od tego jak silne są grzechy Bóg wybacza lub wybaczyć nie może. Kiedy grzech popełniany jest z mocą Ducha Świętego wtedy jest to grzech nieodwracalny, śmiertelny. Na ile jest on śmiertelny zależy od rodzaju i nasilenia, ale zawsze pociąga to za sobą nieodwracalne zamknięcie bramy nieba. I nie ma tutaj żadnego tłumaczenia, nawet jeśli się nie wiedziało to i tak ściąga się na siebie gniew.