Andrzej Lepper był postacią nietuzinkową, swoistym politycznym self- made-menem, który sam siebie stworzył. Nie miał zaplecza w postaci wykształcenia, politycznych tradycji rodzinnych czy partii politycznej.
Stworzył więc własną partię, własny ruch, własny związek zawodowy. Jako jeden z niewielu polityków dostrzegł duże kontrasty społeczne i ekonomiczne w Polsce jako źródło poważnych niepokojów, ludzkiego niezadowolenia i potencjalnych wstrząsów społecznych. Odwołał się do tzw. szarego, prostego człowieka- i czynił to skutecznie przez 2 kolejne wybory parlamentarne i jedne prezydenckie (w I turze w 2005 roku uzyskał blisko 16 procent głosów, a w drugiej turze to jego wyborcy przesądzIli o zwycięstwie śp. Lecha Kaczyńskiego). Ludzie przez długi czas mu wierzyli bo walczył z establishmentem polityczno- medialno- bankowo- urzędniczym. Ale też jego największą słabością stał sią fakt, że w pewnym momencie- w 2006, 2007 roku- Lepper zapragnął stać się jego częścią. Tego jego antyestablishmentowi wyborcy ani nie zrozumieli ani mu nie wybaczyli.