-
Bohaterstwo, które podziwiał świat. „W..
POLSKA2 lata temu -
Neon24 – ruska V kolumna
POLSKA3 lata temu -
Nowe osoby w Zarządzie Amiblu
BIZNES3 lata temu -
Mechanizm warunkowości – krok ku Homo Eu..
POLSKA3 lata temu -
Wściekłe i wulgarne „Lemparcice” ..
POLSKA4 lata temu -
Rolnicze poparcie dla prezesa Elewarru – ..
NEWS4 lata temu
Bez kategorii
Like
Ktoś przyrzekł pomoc powodzianom, a odpłynął jak ta woda do Bałtyku
21/05/2011
462 Wyświetlenia
0 Komentarze
1 minut czytania
Wyjęłam z szuflady wiersz – ku przypomnieniu choć „woda ma to do siebie, że się zbiera i potem spływa”, ale problemy powodzian nie odpłynęły. Minął im rok na czekaniu…
SOKOLNIKI
Woda jak dziób sokoła wybiera ziarno po ziarnie,
By z szybkością światła wyrywać kęs ziemi,
I z pluskania – w ryczące skłębić się bałwany.
Już na jej grzbiecie płyną pustaki z budowy,
Wyrwana jabłoń z sadu, rower i parkany.
Do obór podpływa, cichnie trzoda pod wodą.
Milknie bestia – rozpływa się w zakola.
W dom wsiąka i w obraz św. Antoniego.
Ludzie siedzą przyczepieni do kominów.
Ulicami Sokolnik gondolierzy płyną.
Skąd ten hufiec tajemny w hiobowy czas?
Jeszcze trębacz nie trąbi, a zabójca opływa dom.
Nim zabrzmi tu pieśń i stukot obcasów o bruk – woda. Woda.
Nad wodą dachy jak strachy na wróble, łopoczą białymi flagami.
Ludzie z dachów nie zejdą – po ich pokojach przepływa lęk.
Z pamięci nie odpływa śmierdząca maź i sady cuchną owocami.
Oni nie zapomną ostrych szponów i zakrzywionych dziobów fal.
POPRZEDNI ARTYKUŁRuski miesiąc
NASTĘPNY ARTYKUŁKolejne represje KOMORRY
Tatarka
"Ty który stwarzasz jagody królika z marchewka lato chrabaszczowe cien wielki malych lisci/.../ spraw niech poeci pisza wiersze prostsze od wspanialej poezji" -ks. Jan Twardowski"
188 publikacje
0 komentarze
COPYRIGHT 2023 3OBIEG.PL - SERWIS INFORMACYJNY DZIENNIKARSTWA OBYWATELSKIEGO