KTO NIE PAMIĘTA…JAK TCHÓRZ…UMIERA !

wciąż się odwracam trwożnie za siebie…

wciąż się odwracam trwożnie za siebie

gdzie polskie groby zarosły ciszą

i gdzie przybite kłamstwem do krzyża

dzieje Ojczyzny wśród łotrów wiszą

gdzie pies sumienia milczy ponuro

z raną do kości od rdzy łańcucha

i gdzie wolności każda godzina

niczym opłatek świąteczny krucha

i gdzie się dusza Ojczyzny błąka

wśród obcej mowy w spalonych dworach

gdzie próchniejące kości przecieka

łza zbudzonego nocą upiora

mordercy stoją dziś na pomnikach

nad Lwowem słychać chichot szatana

niewielu dzisiaj ten chichot boli

choć rozdrapana wołyńska rana

a pamięć krwawi pod plastrem kłamstwa

i łuny świecą od wschodu krwawe

nie ma kto stanąć w obronie Matki

bo wspólne kłamstwo dzisiaj jest prawem

choć wciąż mordercy ręką podnoszą

nie potrafimy bronić Ojczyzny

Smoleńsk jak wyrzut na polskich grobach

cieknie przez prochy krwią ojcowizny

krzyż nie potrzebny w środku Warszawy

pomnik katyński zdrajców uwiera

obudź się Polsko w imię wolności

kto nie pamięta…jak tchórz…umiera !