KRUK BANK S.A.

Z tym bankiem to trochę przesadziłem… KRUK na razie nie deklaruje, że będzie przyjmował lokaty 🙂

1.

Restrykcyjna rekomendacja T wypchnęła najuboższych klientów z banków w objęcia parabanków i ich lichwiarskich pożyczek. Paradoksalnie z pomocą mogą przyjść windykatorzy. Kruk już dziś zaczyna przygodę z pożyczkami.

„Windykator, któremu zmiękło serce”

http://www.biztok.pl/Windykator-sam-chce-pozyczac-pieniadze-l8151

2.

Dla Piotra Krupy, szefa spółki, to jeden z wariantów mający zapewnić jej dalszy rozwój. Przychody firmy w ostatnich kilku latach wzrosły kilkakrotnie, a zysk z 9 mln zł w 2007 roku zwiększył do 66 mln zł w 2011 roku. Krupa stał się zakładnikiem własnego sukcesu i musi organizować Krukowi paliwo na dalszy rozwój. Jak twierdzi, stabilny strumień bankowych portfeli gwarantuje mu wzrost do połowy dekady. Po udanych podbojach w Europie Środkowej: w Czechach, na Słowacji i w Rumunii, Krupa rozważa ostrożne wejście do Rosji i Turcji.

Drugi kierunek to rozwój informacji gospodarczej wokół wiedzy, jaką windykator zdobywa o swoich klientach – w Polsce ma ich 2 miliony. – To biznes mało kapitałochłonny ze sporym potencjałem. Coś jak nowe technologie. Ma on więc sporą wartość, ale na razie trudno o spektakularną monetyzację. Stąd jeszcze przez parę lat nie będzie istotnie wpływał na wyniki firmy – mówi Krupa.
(op. cit.)

3.

W tej sytuacji zdecydowanie najbardziej obiecujący kierunek to rozwój drobnych pożyczek gotówkowych. Pod tym względem punktem wyjścia Kruka jest jego klientocentryczne myślenie o biznesie. Do 2006 r., podobnie jak większość windykatorów, Piotr Krupa był jeszcze przekonany, że większość windykowanych celowo unika spłacania rat kredytowych.

Kruk traktuje więc dłużników jako klientów. Do kolejnych kredytobiorców przejętych od banków windykatorzy dzwonią i proponują ugodowe rozwiązanie problemu. Zwykle jest to rozłożenie zadłużenia na raty oprocentowane na 10 proc. w skali rocznej, czyli mniej niż sam kredyt bankowy.
(op. cit.)

4.

Jako żywo przypomina mi się dramat Mrożka „Policjanci”.
Akcja dramatu toczy się w nieokreślonym kraju, rządzonym przez Infanta i jego wuja regenta. Ostatni z więźniów politycznych widząc, że lojalność wobec władzy jest powszechna, postanawia również podpisać deklarację lojalności. Wprawia to w popłoch Naczelnika Policji. Wszak teraz jej istnienie stoi pod znakiem zapytania. Sierżant próbuje w przebraniu wywołać ekscesy na ulicach miasta. Prowokacja jest jednak nieudana. Naczelnik namawia Sierżanta, aby ten wzniósł antypaństwowe hasło i stał się nowym "ostatnim" politycznym więźniem. Sierżant zostaje aresztowany. Do więzienia przybywają Generał i Adiutant, którym jest ostatni Więzień. Ponieważ Generał nie wierzy w winę Sierżanta, Naczelnik – pod wpływem sugestii Adiutanta – namawia go, aby dokonał zamachu na Generała. Tak też się dzieje. Chociaż zamach był nieudany, to jednak obfitował w poważne konsekwencje. Wszyscy policjanci wzajemnie się aresztują, a dramat kończy okrzyk Sierżanta: "Niech żyje wolność".
Tak więc przedmiotem drwiny stała się tu instytucja, która powołana do utrzymania porządku, sama produkuje wywrotowe myśli i działania, by usprawiedliwić konieczność swojego istnienia.
(wikipedia)
Wygląda na to, że ze względu na restrykcyjne działania banków ilość nowych dłużników znacząco spadnie.
KRUK zatem będzie musiał ich stworzyć.

9.07 2012