Krótki kurs historii moherowych beretów: Lech, Czech i Rus

…

Czech pożegnał się z Lechem, Rus pożegnał się z Czechem

i ruszyli na podbój wszechświata,

jeden poszedł przed siebie, drugi poszedł za siebie,

trzeci patrzy – po nie niebie coś lata.

Więc przygląda się Lechu, prawie już bez oddechu,

bo ptak piękny i silny, i biały,

głowę ma ozdobioną moherową koroną,

jakiej zmysły Imć Lecha nie znały.

Siada ptak koło Lecha, ten się niby uśmiecha,

ptak zdejmuje z moheru koronę,

a korona przybiera kształt beretu mohera*,

ptak odkłada ten beret na stronę.

Mówi głosem spokojnym, ale bardzo dostojnym:

wieść masz życie i prawe i trudne,

załóż beret na głowę, wyrzuć myśli połowę,

tych, co w treści są zbytnio paskudne,

prawdę włóż, sprawiedliwość i dla ludzi życzliwość,

w miejsca, w których siedziało paskudztwo,

tu założysz stolicę – spojrzał na okolicę –

całość da Ci nad krajem przywództwo.

I odleciał ptak wielki, Lech założył swe szelki,

jeszcze podniósł swe oczy do góry,

włożył beret na głowę, zrzucił myśli połowę,

wysypały się paskudztw złych wióry,

prawda i sprawiedliwość i dla ludzi życzliwość

mogły zająć już miejsce centralne,

potem zaczął budować, swą stolicę smakować,

a złe myśli nie były nachalne.

Tak powstała stolica, co swym sercem jak lwica,

broni prawdy swym szorstkim moherem,

tak powstała Ojczyzna, której znak krew i blizna,

razem z Bogiem, beretem, moherem.

…

*) – beretu mohera nie należy mylić z beretem z moheru!